به راستی آیا همه چیز حاصل تصادف است یا یک شعور مرموز و نا شناخته دستی بر آتش اتفاقات در این جهان دارد؟ Anders Thomas Jensen به صورت صریح نظر خواصی در این زمینه نمیده ولی با پایان بندی هوش مندانه به این موضوع اعتراف میکنه که چیزهایی در عالم وجود داره که‌ ما حتی روحمون هم ازشون خبر نداره بله موضوع دو چرخه رو میگم که چه چیزی باعث شد اون دختر بچه دوچرخه رو به‌ رنگی بخواد که زندگی Markus و Otto رو برای همیشه تغییر بده؟ هر چیزی که باعث شد فیلم با بی خبر بودن Markus‌ از علت واقعی بلایی که سر زنش میاد به وضوح به ما این‌ رو نشون میده که حداقل تئوری وجود نداشتن خدا و یک‌ نیروی مرموز در جهان کاملا غلطه ما به به عینه به عنوان شخص سوم که داره فیلم رو میبینه میدونیم هیچی اتفاقی نیست شاید علت و معلول در کار باشه ولی اتفاقی در کار نیست این به دلیل بینش غلط Markus هستش که همه چیز رو اتفاقی میبینه حتی تئوری دانشمند قصه یعنی Otto هم در آخر غلط از آب در میاد اون اونقدر به جهان بینی و تئوریش یقین داره که نمیتونه فکر این رو بکنه که شاید موضوع واقعا یک تصادف بوده شاید بقیه راست میگن ولی نه Otto انقدر به تئوریش یقین داره که به دلیل این تئوری زندگی همه رو به خطر میندازه تازه در کنارش جوی خون هم به راه میفته بله هر دو شخصیت اصلی تئوریشون غلطه ولی یکی می‌فهمه اما اون یکی براش قابل فهم نیست چون فقط با مرگ به جواب غلط بودن تئوریش میرسه
به راستی اگر اون دختر بچه دوچرخه رو به رنگ دیگری نمی‌خواست آیا Markus یک‌ خانواده جدید پیدا میکرد؟ آیا رفقای جدیدی پیدا میکرد؟‌ آیا Otto بالاخره به عدم قطعیت می‌رسید و شخصیتش رشد میکرد؟ قطعا خیر پس همون طور که Markus از وجود قصه اون دختربچه و دوچرخه بی خبره و Otto که تمام نظریات علمیش رو قطعی میدونست و بهش ثابت شد که اعداد هم اشتباه میکنن پس میتونه Markus هم از‌ وجود زنش در عالمی دیگر و با حیاتی به مراتب بالاتر از این جهان هم بی خبر باشه کسی چه میدونه آخر اصلا مگر چیزی در این فیلم قطعی هست که تئوری Markus قطعی باشه؟ تئوری دانشمندی مثل Otto که قطعی نبود چه برسه به تئوری مرد عوام و با دانش محدودی مثل Markus

فیلمی غیر کمدی لوده و لمپن ولی من نمیخوام در رابطه با فرم فیلم حرف بزنم میخوام کمی نگاه کلامی و فلسفی و عرفانی به فیلم داشته باشم
عرفای اسلامی یک نظریه دارن که این نظریه تا الان قوی ترین نظریه عرفانی است در توضیح به دلیل خلقت نظریه اونها بر این اساس هستش عالم بر مدار حب خالق بر مخلوق خلق شده و بر این اساس در جریان هستش یعنی مثلا گردش زمین به دور خورشید دلیلش حب زمین به خورشید است(در عرفان همه چیز دارای مقداری از شعور هستش حتی جماد و نبات) خب ما در فیلم میبینیم که Keys بر مدار حبی که به Millie داشته شخصیت GUY رو برنامه نویسی کرده و GUY نماد حب فروخفته و باطنی Keys نسبت به Millie است یا حتی از اشارات متعدد فیلم نسبت به وجود عالمی دیگر پس پرده جهان برنامه نویسی شده Free City نباید گذشت مثلا جایی که GUY به یک استریمر میرسه برای گرفتن یک قطعه کلیپ و اون استریمر هر چقدر سعی میکنه به GUY بفهمونه برای مخاطب های پشت مانیتور دست تکون بده ولی موفق نمیشه و GUY اصلا متوجه وجود عالمی بالاتر از عالم خودش نمیشه شاید بتونم بگم خیلی زیبا عدم درک قالب مردم جهان نسبت به معاد و عوالم بعد در این سکانس تبلور پیدا کرده یا اشاره فیلم به اینکه این جهان کامپیوتری فقط به هدف لذت گیمر های جهان ساخته شده (البته در ظاهر این هستش ولی در باطن کل پایه ریزی این جهان بر مدار حب Keys به Millie) است که بالاتر نگاه عرفانی عرفا رو اجمالا توضیح دادم که عالم ذاتا بر مدار حب خالق بر مخلوق ایجاد و خلق شده واگر نقصی در این عالم به‌وجود میاد به‌دلیل طمع و فضولی افراد نفس پرستی مثل Antwan هستش وگرنه ذاتا جهان Free City به رشد و تکاملش ادامه میده تا جایی بی انتها دقیقا باز هم‌ مثل نگاه عرفا که انسان رو یک‌ موجود بی انتها میدونن چون تجلی خالقی بی انتها است
من اصلا نگاهم این نیست که Shawn Levy خواسته در فیلمش همچین حرف های قلمبه و سلمبه ای بزنه حرف کلی بنده و سعی همیشگیم در کامنت ها این بوده که میشه به فیلم هایی در ظاهر سخیف و لوده و ابزورد هم نگاه های عمیق فلسفی و کلامی و حتی عرفانی داشت

من اصلا فیلم رو دوست نداشتم ولی از بازی خیره کننده Helena Zengel اصلا نمیشه گذشت و فقط برای دیدن بازی این بازیگر نوجوان پیشنهادش میکنم تا متوجه ظهور یک استعداد ناب و عجیب و غریب در صنعت سینما بشید

فیلم OVERRATAD هستش البته از نظر من دلیل اصلی حرفم هم این هستش که فیلم اصلا به تاریخ وفادار نبوده
در زمان قیام William Wallace اصلا پادراز پادشاه انگلیس نبوده و ادوارد دوم پادشاه بوده و ملکه فرانسوی ادوراد دوم هم تازه 7 سال بعد از مرگ William Wallace ادوارد سوم رو به دنیا میاره هیچ ارتباط عاطفی بین اون و William Wallace نبوده برای یک فیلم تاریخی در این سطح این یک افتضاح به تمام معنا است
خود فیلم هم شدیدا کنده فیلم با حوصله میخواد درام و شخصیت بسازه ولی فقط کمی خود William Wallace ساخته میشه شخصیتش و بقیه اطرافیانش هیچ اهمیتی پیدا نمیکنن برای بیننده در حدی که مرگ و زندگیشون هیچ اثری روی بیننده نمیذاره پس الکی فیلم رو کش دادن شدیدا هم مشکل تدوین داره
شاید مقایسه درستی نباشه ولی فیلمی مثل Gladiator رو ببینید تمام شخصیت ها عالی پرداخت شدن میدونم الان با خودتون میگید این فیلم یک فیلم تاریخی و برگرفته از ماجرایی واقعی است و Gladiator یک فیلم خیالی ولی وقتی این فیلم هیچ وفاداری به تاریخ نداره پس این فیلم هم خیالی است و به نظرم میشه مقایسشون کرد

من شخصا خیلی فیلم رو دوست داشتم و شدیدا دیدنش رو پیشنهاد میکنم خیلی هم فیلم جم و جور و تمیزی در اومده
داستان هم پر از غافلگیری است
فقط اگر کسی در رابطه با آخرِ آخر فیلم توضیحی داره بده ممنون میشم من نگرفتم تهِ تهش رو

شدیدا فیلم بی هویتی است در سکانس هایی میخواد John Wick باشه ولی نمیتونه یک جاهایی هم میخواد دنیای فانتزی Kingsman رو کپی کنه ولی حتی نزدیکش هم نمیشه یک جاهایی هم میتونه یک کمدی خوب ایجاد کنه ولی سازندگان حواسشون نبوده و جلو نرفتن توی پرداخت این کمدی ها و این پتانسیل رو هم در نطفه خفه کردن
به دلیل نداشتن هویت و حتی ناتوانایی در کپی کردن فیلم های موفق هم ژانرش پیشنهاد نمیشه

متاسفانه Antoine Fuqua نتونسته از پس دنیاسازی برای این فیلم بر بیاد منظورم از دنیاسازی دنیای سینمایی مصطلح این روز ها نیست منظورم دنیای داخل فیلم هستش دلیلش هم مشخصه چون Antoine Fuqua کارگردانی نیست که جهان بینی فلسفی یا هستی شناسی عرفانی داشته باشه برای همین نتونسته از موضوع جالب و پر حرف و حدیثی مثل تناسخ یک فیلم عرفانی فلسفی در بیاره شاید اگر این فیلم دست متبحرینی مثل Denis Villeneuve‎ بود شیره فیلم کشیده میشد ولی متاسفانه Antoine Fuqua در بهترین حالت یک اکشن ساز خوبه نه یک کارگردان صاحب تفکر
برای یکبار دیدن واقعا بد نیست ولی ایده ای دارد که تلف شده کاری با اینکه مفهوم تناسخ در اسلام مطرود است ندارم ولی در مکاتب دیگه خیلی این مفهوم مورد بحث واقع شده و حقش بود که یک فیلم عالی روی این مطلب ساخته میشد که نشده متاسفانه

وضعیت عجیبی شده نمیدونم چرا انقدر دوستان به این جور فیلمها میپرن واقعا فیلم بدی نبود برای یک بار دیدن ارزش داشت و این همه بد و بیراه اصلا حقش نبود
تنها ایراد فیلم که ضربه اصلی رو هم از همینجا خورده درجه سنی پایین فیلم و R نبودنش هست اگر درجه سنی فیلم R بود بهتون قول میدم فیلم خوبی از آب در میومد

کلیشه ای بدون خلاقیت و بی منطق
اصلا توصیه نمیشه

من برام معمولی بود فقط از لحظاتی لذت بردم که Michael Keaton حضور پیدا میکرد و به نظرم فقط Michael Keaton فیلم رو با حضورش نجات داده و قابل دیدن کرده
در هر حال برای یک بار دیدن توصیه میشه