امتیاز 9 از 10
بدون اسپویل!
با توجه به اینکه فیلم‌باز های امروز مثل من، عادت به فیلم هایی با روایط خطی دارن، این فیلم قطعا برای همه خوشایند نخواهد بود.
این فیلم رو جناب اقای اینگمار برگمان ساخته و از هر نظر مثل فیلمبرداری، شخصیت پردازی و خصوصا نورپردازی حرفهای زیادی برای گفتن داره.
مخاطب اصلی این فیلم، فکر کنم دو بخش هستن. اول کسانی که سینما رو دوست دارن ریشه ای مطالعه کنن و دوم کسانی هستن که در حوزه روانشناسی یا مشغول هستن یا علاقه مند هستن.
یعنی برای یه مخاطب معمولی مثل من، قطعا با یک بار دیدن این فیلم، از کلیت داستان چیزی دستگیرش نمیشه مگر اینکه مثل من دوباره ببینید و نقد ها و نظریات راجع‌بهش رو بخونید.
و جالب هم هست چون مثلا من برای بار اول که میبینم و فیلم تموم میشه سوالاتی توی ذهنم هست. وقتی دوباره با دقت میبینم چیزای بیشتری رو متوجه میشم.
واسه همین، فکر کنم این فیلم که سال 1966ساخته شده، برای انسان قرن 21 هم هنوز ارزش سینمایی و حرفایی برای گفتن داره
@Benyaminh23
سلام خدمت شما دوست عزیز. والا من فقط یه توصیه به دوستانی داشتم که میخوان به طور جدی آثار سینمایی رو تماشا کنن . در همین حد.
وگرنه به هر حال هرکس توی فیلم دیدن سلیقه بخصوصی داره.
مرسی
سلام و عرض ارادت فراوان خدمت Lalalights عزیز که اتفاقا از معدود آدم هایی هستی که بخاطرشون هنوز این سایت رو باز میکنم و هر صفحه که باز میشه دنبال کامنت تو یا یه عده دیگه که قلمشون خوبه می گردم. و حتی باعث افتخاره...
با تک تک کلماتت موافق هستم و بقدری من با این متن تو ارتباط برقرار کردم که الآن برای چندمین بار دارم میخونمش و انگار اصلا خود من این حرفا زدم ، چیزی که از ته دل میاد همینه.
عرض کنم که در تکمیل این متن ، باید از یه دیدگاه دیگه هم به این قضیه نگاه کنیم. و عذر خواهی میکنم برای طولانی شدن متن.
تعصب..تعصب چیه و از کجا اومده؟
ما نیاز داریم یک بار دیگه نه تنها این سایت ، بلکه سایت های دانلود فیلم رو زیر و رو کنیم و کامنت هارو بخونیم ، اتفاقا اینستاگرام رو هم ببینیم ، کامنت ها رو بخونیم . بعدش از این مبحث سینما بیرون بیایم و بریم سراغ چیزای دیگه مثلا همین موسیقی . نظرات رو بشنویم و بعد ( هنر که چه عرض کنم...) از مبحث هنر بیایم بیرون ، بریم تو خیابون با یه چند نفر رو به رو بشیم و نظرات اونارو هم بدونیم .
به این نقطه میرسیم.
اینجا دیگه بحث فرهنگ نیست... من به شدت مخالف اینم که عده ای میگن این فرهنگ غلطه. نخیر. باوجودی که نظر من ممکنه افراطی باشه ولی میگم که این فراتر از فرهنگه. این یک تمدن‌ـه... تمدن ماست. تمدن متعصبین . نسل های قبل ما همین طور فکر میکردن . همینطور متعصب بودن و خیال میکردن چیزی به اسم "حق" وجود داره که این جماعت از لحظه‌ی ورود به این مرز پرگهر !!!
، همراهشون بوده و همیشه هم باید پیروز بشن. مگه میشه امروز ما به یه بازیگر یا یه فوتبالیست حرفی بزنیم؟ مگه کسی جرئت داره بگه من از فلان موزیک فلان خواننده خوشم نمیاد؟
ما علاوه بر اینکه هیچ آموزش درست و حسابی‌یی ندیدیم ، هیچ علمی هم به Social Media نداریم. ما جامعه تو سری خور هستیم و حتما باید یه چوپان بالاسرمون باشه( قصد جسارت به کسی ندارم کلیت قضیه رو عرض میکنم).
حالا میرسیم به همین قضیه که شما تاکید داری درواقع جوایز اسکار.
اینجا هم نیازه که چند پله بالاتر بریم و یکم از بالا به قضیه نگاه کنیم . راجع به سالن های سینما بسیار حرف درستی زدی و درواقع این جمله رو باید طلا بگیرن.
برای مثال من که از همین مانیتور فیلم A Star Is Born رو دیدم ، و متنفر هم هستم از این فیلم ، چه بسا اگر توی سالن سینما مجهز با صد تا مخاطب نشسته باشم و ببینم شاید خوشم بیاد. اصلا شاید عاشق فیلم بشم. اصلا یکی از مفاهیم اصلی سینما هم همینه . طرف که بی عقل نبوده که سینما رو اختراع کرده و سالن هارو هر سال تجهیز میکنه. فیلمی مثل Birdman رو تصور کنید ، فکر کنید با مثلا دویست تا مخاطب نشستید تو سالن دارید Birdman رو تماشا میکنید ، با کمدی کلامی فیلم مخاطبین میخندن. بعد از دقایقی میرسید به اون جایی که یهو صدای موشک و هلیکوپتر و اینا میاد و بعد دوربین میره سمت Birdman و میگه :( این چیزیه که مردم دوست دارن ، اکشن) و ... . وقتی شما از سالن میای بیرون و از دیدن فیلم به وجد اومدی ، معلومه که با منی که تو خونه میشینم لپتاپو روشن میکنم هر ده دقیقه یه Pause میزنم میرم قهوه ای چیزی میخورم دوباره برمیگردم ادامه فیلم رو میبینم ، دریافت حسی متفاوتی داری. تو در اجتماع 200 نفری نشسته بودی و اصلا همین سینما برای اجتماع ساخته شده. یا موسیقی ، برای اجتماع ساخته شده ، زحمت کشیده سالن مخصوص موسیقی ساخته و صدایی که اونجا تو سالن میشنوی قطعا با منی که تو خونه با هدفون موزیک گوش میکنم فرق میکنه.
اجتماع
و زمانی که اجتماع به فساد کشیده بشه ، میشه دقیقا همین چیزی که ما شاهدش هستیم . ما از بسیاری جهات یکی از عجایب تاریخ هستیم. نه آموزش درستی دیدیم نه روابط درستی داریم. حساب کن شعر فلان روحانی ساکن نجف تو ادبیات مدارس هست ولی شعر احمد شاملو نیست.
ما هیچی نیستیم و اینو با صراحت میگم نسل های بعد ما از این هم بدتر خواهند بود.
با اینکه میدونم هیچ راه نجاتی از این منجلاب نیست ولی من از خودم شروع کردم و دیگه هیچوقت تعصبی فکر نمیکنم.
حساب کن من سال 2014-2015 ، هرکسی که از فیلم Birdman خوشش نمیومد رو فحشش میدادم. رکیک هم میگفتم . تازه حالا این یکی از فیلم ها بود. یا مثلا بقیه دوستامو مجبور میکردم اون موزیکی که دوست دارم گوش کنن. ولی امروز دیگه این فکرو نمیکنم. دو تا کتاب میخونم دو تا فیلم مبینیم ، اطرافیان رو به هنر تشویق میکنم.
وقتی هم میبینم طرف زیر مثلا فیلم Bohemian Rhapsody نوشته "به نام خدایی که کویین را آفرید" و "منتقدین برن درشونو بزارن" ناراحت میشم چون خود من یه زمانی مثل همینا بودم. خب درست آموزش ندیدن یا مثل امثال ما نرفتن تحقیق کنن دو تا کتاب بخونن و با این چیزا .
اصلا هم قصد پوز دادن و این حرفا هم نیست . حالا که من دوتا کتاب بیشتر خوندم که نباید بزنم تو سر بقیه . هرکی رو که ببینم واقعا مثل خودم علاقه مند جدی هست ، به عنوان برادر کوچکتر بهش توصیه میکنم که دست از تعصب برداره اینقدر به این و اون استاد استاد نگه. هی نگه بهترین فیلم تاریخ فلان است. خودم کامنت های چند سال پیشمو میخونم خندم میگیره از بس که تعصبی فکر میکردم.
و در نهایت راجع به اسکار ، اسکار برای ما فیلم بین ها قطعا مهمه . درواقع اگر اشتباه نکنم پرمخاطب ترین رویداد هنری دنیاست. ولی خب به قول شما حرص خوردن که فایده نداره. بله من مثلا امسال با انتخاب های اسکار تا حدودی موافق بودم و چند جا هم راجع‌بهش نوشتم مثلا گفتم Green Book حقش بود و فلان.مثلا راجع به A Star is Born گفتم اگر اسکار بگیره به دلیل کمپین ها و اینچیزاست و اونجا خیلی صریح گفتم اسکار تبدیل شده به یه نمایش ابلهانه با انتخاب های سیاسی .نظر من بوده و به کسی هم تحمیلش نکردم تعصبی هم تو کار نبوده . ولی نظر منه ایرانی که نه سینمای درستی دارم نه فرهنگ درستی نه جامعه درستی قطعا برای هرجای این دنیا مهم نخواهد بود. درد ما اینها هستن که همه چیزو بت کردن و به بقیه توهین میکنن و اتفاقا از خود ما هستن. خود ماییم . ما هر چقدر هم از اسکار بد بگیم ،در نهایت میزان و سنجش فیلمها همین اسکار بوده ، هست و خواهد بود .
مرسی عزیز
سلام و درود خدمت دوستان
من نگاهی به کامنت های کاربران و حتی سایت های دیگه انداختم و در مجموع به نظر فصل سوم هم برای مخاطبین انگار چندان قوی و قابل قبول نبوده.
واقعیت اینه که اگر شما بخواید هر فصل از این سریال آنتولوژی رو با فصل اول مقایسه کنید ، قطعا ضعیف خواهد بود . من بعد از دیدن فصل سوم ، به تازگی به فصل دوم هم فکر میکنم و معتقدم اون با اینکه داستان پردازی ابلهانه و کلی ضعف دیگه داشت ، باز هم قربانی همین مسئله شد. مقایسه با فصل اول در هر صورت یعنی شکست.
فصل اول خب به هر حال یک تیم کارگردانی و نویسندگی قوی داشت ، تیم بازیگری قابل قبولی داشت و کلیت فصل اول یک معجون خوش طعم برای مخاطبین بود. طوری که من خودم مثلا هر چند ماه یک بار دوباره میشینم و فصل اول رو برای چندمین بار تماشا میکنم.
ولی من حتی برای فصل دوم هم معتقدم اون هم اگر کمی بیشتر بهش وقت داده میشد و با حوصله ساخته میشد ، حرف زیادی برای گفتن داشت. مفهوم بنیادی True Detective ، اتفاقا توی همون فصل دوم هم دیده میشه. به دنبال حقیقت رفتن و پا پس نکشیدن و کوتاه نیومدن در مقابل فساد سیستماتیک ویژگی هر سه فصل این سریال بود. حالا فصل سوم بیشتر دوست داره مخاطب رو توی ورطه زمان غرق کنه و انصافا شما با بقیه آثار مقایسه کنید میبینید که چقدر با ظرافت و دقیق ساخته شده طوری که با وجود پیچیدگی داستان ، مخاطب گیج نمیشه و سر نخ داستان رو دنبال میکنه.
با این حال اگر شما بخواید فصل سوم رو با فصل اولی که هم درونمایه فلسفی داشت ، هم به هر حال اکشن قابل قبولی داشت و هم داستان به مراتب تاثیرگذارتری داشت مقایسه کنید قطعا کامل و بی نقص نخواهد بود.
امیدوارم HBO به ساخت این سریال ادامه بده .نه خیلی در زمان کوتاه ساخته بشه مثل فصل دوم که با کم دقتی و در نهایت شکست ساخته شد ، نه خیلی طولانی که مثل فصل سوم بیشتر مخاطبین نتونن ارتباط برقرار کنن.
مرسی
فیلمی درباره بی هویتی مدرنیسم
و دوباره
فیلمی از هیچکاک که هم مخاطب عام داره و هم خاص.
هر خواننده‌ی خوبی، الزاماً بازیگر خوبی نیست. همینطور که هر بازیگر خوبی نمیتونه کارگردان خوبی باشه
امیدوارم فیلم رو ببینید و لذت ببرید
بدون اسپویل!
با توجه به اینکه فیلم‌باز های امروز مثل من، عادت به فیلم هایی با روایط خطی دارن، این فیلم قطعا برای همه خوشایند نخواهد بود.
این فیلم رو جناب اقای اینگمار برگمان ساخته و از هر نظر مثل فیلمبرداری، شخصیت پردازی و خصوصا نورپردازی حرفهای زیادی برای گفتن داره.
مخاطب اصلی این فیلم، فکر کنم دو بخش هستن. اول کسانی که سینما رو دوست دارن ریشه ای مطالعه کنن و دوم کسانی هستن که در حوزه روانشناسی یا مشغول هستن یا علاقه مند هستن.
یعنی برای یه مخاطب معمولی مثل من، قطعا با یک بار دیدن این فیلم، از کلیت داستان چیزی دستگیرش نمیشه مگر اینکه مثل من دوباره ببینید و نقد ها و نظریات راجع‌بهش رو بخونید.
و جالب هم هست چون مثلا من برای بار اول که میبینم و فیلم تموم میشه سوالاتی توی ذهنم هست. وقتی دوباره با دقت میبینم چیزای بیشتری رو متوجه میشم.
واسه همین، فکر کنم این فیلم که سال 1966ساخته شده، برای انسان قرن 21 هم هنوز ارزش سینمایی و حرفایی برای گفتن داره
سلام خدمت شما دوست عزیز. والا من فقط یه توصیه به دوستانی داشتم که میخوان به طور جدی آثار سینمایی رو تماشا کنن . در همین حد.
وگرنه به هر حال هرکس توی فیلم دیدن سلیقه بخصوصی داره.
مرسی
قطعا اگر بزرگانی چون حافظ، سعدی و فردوسی امروز زنده بودند، نیازی به تیغ ژیلت نداشتند
با تک تک کلماتت موافق هستم و بقدری من با این متن تو ارتباط برقرار کردم که الآن برای چندمین بار دارم میخونمش و انگار اصلا خود من این حرفا زدم ، چیزی که از ته دل میاد همینه.
عرض کنم که در تکمیل این متن ، باید از یه دیدگاه دیگه هم به این قضیه نگاه کنیم. و عذر خواهی میکنم برای طولانی شدن متن.
تعصب..تعصب چیه و از کجا اومده؟
ما نیاز داریم یک بار دیگه نه تنها این سایت ، بلکه سایت های دانلود فیلم رو زیر و رو کنیم و کامنت هارو بخونیم ، اتفاقا اینستاگرام رو هم ببینیم ، کامنت ها رو بخونیم . بعدش از این مبحث سینما بیرون بیایم و بریم سراغ چیزای دیگه مثلا همین موسیقی . نظرات رو بشنویم و بعد ( هنر که چه عرض کنم...) از مبحث هنر بیایم بیرون ، بریم تو خیابون با یه چند نفر رو به رو بشیم و نظرات اونارو هم بدونیم .
به این نقطه میرسیم.
اینجا دیگه بحث فرهنگ نیست... من به شدت مخالف اینم که عده ای میگن این فرهنگ غلطه. نخیر. باوجودی که نظر من ممکنه افراطی باشه ولی میگم که این فراتر از فرهنگه. این یک تمدن‌ـه... تمدن ماست. تمدن متعصبین . نسل های قبل ما همین طور فکر میکردن . همینطور متعصب بودن و خیال میکردن چیزی به اسم "حق" وجود داره که این جماعت از لحظه‌ی ورود به این مرز پرگهر !!!
، همراهشون بوده و همیشه هم باید پیروز بشن. مگه میشه امروز ما به یه بازیگر یا یه فوتبالیست حرفی بزنیم؟ مگه کسی جرئت داره بگه من از فلان موزیک فلان خواننده خوشم نمیاد؟
ما علاوه بر اینکه هیچ آموزش درست و حسابی‌یی ندیدیم ، هیچ علمی هم به Social Media نداریم. ما جامعه تو سری خور هستیم و حتما باید یه چوپان بالاسرمون باشه( قصد جسارت به کسی ندارم کلیت قضیه رو عرض میکنم).
حالا میرسیم به همین قضیه که شما تاکید داری درواقع جوایز اسکار.
اینجا هم نیازه که چند پله بالاتر بریم و یکم از بالا به قضیه نگاه کنیم . راجع به سالن های سینما بسیار حرف درستی زدی و درواقع این جمله رو باید طلا بگیرن.
برای مثال من که از همین مانیتور فیلم A Star Is Born رو دیدم ، و متنفر هم هستم از این فیلم ، چه بسا اگر توی سالن سینما مجهز با صد تا مخاطب نشسته باشم و ببینم شاید خوشم بیاد. اصلا شاید عاشق فیلم بشم. اصلا یکی از مفاهیم اصلی سینما هم همینه . طرف که بی عقل نبوده که سینما رو اختراع کرده و سالن هارو هر سال تجهیز میکنه. فیلمی مثل Birdman رو تصور کنید ، فکر کنید با مثلا دویست تا مخاطب نشستید تو سالن دارید Birdman رو تماشا میکنید ، با کمدی کلامی فیلم مخاطبین میخندن. بعد از دقایقی میرسید به اون جایی که یهو صدای موشک و هلیکوپتر و اینا میاد و بعد دوربین میره سمت Birdman و میگه :( این چیزیه که مردم دوست دارن ، اکشن) و ... . وقتی شما از سالن میای بیرون و از دیدن فیلم به وجد اومدی ، معلومه که با منی که تو خونه میشینم لپتاپو روشن میکنم هر ده دقیقه یه Pause میزنم میرم قهوه ای چیزی میخورم دوباره برمیگردم ادامه فیلم رو میبینم ، دریافت حسی متفاوتی داری. تو در اجتماع 200 نفری نشسته بودی و اصلا همین سینما برای اجتماع ساخته شده. یا موسیقی ، برای اجتماع ساخته شده ، زحمت کشیده سالن مخصوص موسیقی ساخته و صدایی که اونجا تو سالن میشنوی قطعا با منی که تو خونه با هدفون موزیک گوش میکنم فرق میکنه.
اجتماع
و زمانی که اجتماع به فساد کشیده بشه ، میشه دقیقا همین چیزی که ما شاهدش هستیم . ما از بسیاری جهات یکی از عجایب تاریخ هستیم. نه آموزش درستی دیدیم نه روابط درستی داریم. حساب کن شعر فلان روحانی ساکن نجف تو ادبیات مدارس هست ولی شعر احمد شاملو نیست.
ما هیچی نیستیم و اینو با صراحت میگم نسل های بعد ما از این هم بدتر خواهند بود.
با اینکه میدونم هیچ راه نجاتی از این منجلاب نیست ولی من از خودم شروع کردم و دیگه هیچوقت تعصبی فکر نمیکنم.
حساب کن من سال 2014-2015 ، هرکسی که از فیلم Birdman خوشش نمیومد رو فحشش میدادم. رکیک هم میگفتم . تازه حالا این یکی از فیلم ها بود. یا مثلا بقیه دوستامو مجبور میکردم اون موزیکی که دوست دارم گوش کنن. ولی امروز دیگه این فکرو نمیکنم. دو تا کتاب میخونم دو تا فیلم مبینیم ، اطرافیان رو به هنر تشویق میکنم.
وقتی هم میبینم طرف زیر مثلا فیلم Bohemian Rhapsody نوشته "به نام خدایی که کویین را آفرید" و "منتقدین برن درشونو بزارن" ناراحت میشم چون خود من یه زمانی مثل همینا بودم. خب درست آموزش ندیدن یا مثل امثال ما نرفتن تحقیق کنن دو تا کتاب بخونن و با این چیزا .
اصلا هم قصد پوز دادن و این حرفا هم نیست . حالا که من دوتا کتاب بیشتر خوندم که نباید بزنم تو سر بقیه . هرکی رو که ببینم واقعا مثل خودم علاقه مند جدی هست ، به عنوان برادر کوچکتر بهش توصیه میکنم که دست از تعصب برداره اینقدر به این و اون استاد استاد نگه. هی نگه بهترین فیلم تاریخ فلان است. خودم کامنت های چند سال پیشمو میخونم خندم میگیره از بس که تعصبی فکر میکردم.
و در نهایت راجع به اسکار ، اسکار برای ما فیلم بین ها قطعا مهمه . درواقع اگر اشتباه نکنم پرمخاطب ترین رویداد هنری دنیاست. ولی خب به قول شما حرص خوردن که فایده نداره. بله من مثلا امسال با انتخاب های اسکار تا حدودی موافق بودم و چند جا هم راجع‌بهش نوشتم مثلا گفتم Green Book حقش بود و فلان.مثلا راجع به A Star is Born گفتم اگر اسکار بگیره به دلیل کمپین ها و اینچیزاست و اونجا خیلی صریح گفتم اسکار تبدیل شده به یه نمایش ابلهانه با انتخاب های سیاسی .نظر من بوده و به کسی هم تحمیلش نکردم تعصبی هم تو کار نبوده . ولی نظر منه ایرانی که نه سینمای درستی دارم نه فرهنگ درستی نه جامعه درستی قطعا برای هرجای این دنیا مهم نخواهد بود. درد ما اینها هستن که همه چیزو بت کردن و به بقیه توهین میکنن و اتفاقا از خود ما هستن. خود ماییم . ما هر چقدر هم از اسکار بد بگیم ،در نهایت میزان و سنجش فیلمها همین اسکار بوده ، هست و خواهد بود .
مرسی عزیز
من نگاهی به کامنت های کاربران و حتی سایت های دیگه انداختم و در مجموع به نظر فصل سوم هم برای مخاطبین انگار چندان قوی و قابل قبول نبوده.
واقعیت اینه که اگر شما بخواید هر فصل از این سریال آنتولوژی رو با فصل اول مقایسه کنید ، قطعا ضعیف خواهد بود . من بعد از دیدن فصل سوم ، به تازگی به فصل دوم هم فکر میکنم و معتقدم اون با اینکه داستان پردازی ابلهانه و کلی ضعف دیگه داشت ، باز هم قربانی همین مسئله شد. مقایسه با فصل اول در هر صورت یعنی شکست.
فصل اول خب به هر حال یک تیم کارگردانی و نویسندگی قوی داشت ، تیم بازیگری قابل قبولی داشت و کلیت فصل اول یک معجون خوش طعم برای مخاطبین بود. طوری که من خودم مثلا هر چند ماه یک بار دوباره میشینم و فصل اول رو برای چندمین بار تماشا میکنم.
ولی من حتی برای فصل دوم هم معتقدم اون هم اگر کمی بیشتر بهش وقت داده میشد و با حوصله ساخته میشد ، حرف زیادی برای گفتن داشت. مفهوم بنیادی True Detective ، اتفاقا توی همون فصل دوم هم دیده میشه. به دنبال حقیقت رفتن و پا پس نکشیدن و کوتاه نیومدن در مقابل فساد سیستماتیک ویژگی هر سه فصل این سریال بود. حالا فصل سوم بیشتر دوست داره مخاطب رو توی ورطه زمان غرق کنه و انصافا شما با بقیه آثار مقایسه کنید میبینید که چقدر با ظرافت و دقیق ساخته شده طوری که با وجود پیچیدگی داستان ، مخاطب گیج نمیشه و سر نخ داستان رو دنبال میکنه.
با این حال اگر شما بخواید فصل سوم رو با فصل اولی که هم درونمایه فلسفی داشت ، هم به هر حال اکشن قابل قبولی داشت و هم داستان به مراتب تاثیرگذارتری داشت مقایسه کنید قطعا کامل و بی نقص نخواهد بود.
امیدوارم HBO به ساخت این سریال ادامه بده .نه خیلی در زمان کوتاه ساخته بشه مثل فصل دوم که با کم دقتی و در نهایت شکست ساخته شد ، نه خیلی طولانی که مثل فصل سوم بیشتر مخاطبین نتونن ارتباط برقرار کنن.
مرسی