این فیلم یکی از متفاوت ترین فیلم های آلن هست.
با توجه به سوابق آلن ، پایان فیلم ، خیلی سوپرایز کننده و متفاوت از سایر فیلم های قبلیش هست.
یه سری از فیلم های آلن پر از داستان های فرعی هست که با هم داستان اصلی رو تشکیل می دن ، مثل هانا و خواهرانش و یا روزهای رادیو
ولی داستان های فرعی توی این فیلم دیگه زیادی فرعی هستند و بود و نبودشون تقریبا هیچ فرقی توی فیلم ایجاد نمی کنه ، مثل داستان بن.
اگه فیلم متمرکز روی شخصیت های اصلی بود خیلی قوی تر می تونست ظاهر بشه.
نظر مسعود فراستی درباره این فیلم :
شوک کن امسال
دلهدزدهای فروشگاه / هیروکازو کوریدا
انسانی‌ترین فیلم چند دهه اخیر سینمای جهان. فیلمی بسیار کوچک – و ساده – و بسیار بزرگ – و پیچیده -. فیلمی مملو از عواطف و روابط انسانی. فیلمی رادیکال و تراژیک؛ و منحصر به فرد نزدیک به کلاسیک‌های سینما بخصوص اوزو. فیلمی مدرن – و نه مدرن‌زده – متکی بر فرهنگ و سنن ملی یک ملت که تا اکنونش زنده است و اثر‌بخش. دله‌دزدها… فقط می‌توانست در ژاپن امروز اتفاق افتد و نه هیچ کجای دیگر.
پارگراف اول از نقد “مرگ یعنی تنها شدن / دلهدزدهای فروشگاه”.
فیلم مثل اسمش که irrational man هست یه جاهایی غیر منطقی میشه.
و خب مهم ترین بخش داستان توی فیلم های جنایی بخش منطق فیلم هست.
خلاصه به شخصه خوشم نیومد و یکی از ضعیف ترین و غیر وودی آلن ترین فیلم های وودی آلن می دونمش.
حقیقتا از حد انتظارم فرا تر بود
با توجه به نمره منتقدین و imdb انتظار یه اثر متوسط رو داشتم در حالی که به نسبت خوب بود.
تا قبل از 10 : 1 فیلم با خودم مطمئن بودم آلن این فیلم رو نساخته ، با توجه به امید زیادی که به مخاطب می ده
و خب یهو داستان عوض می شه و جهان دوباره به شکل سایر فیلم های وودی آلن بر می گرده.
جا داره از بازی بی نظیر Colin Firth هم نگذریم که واقعا عالی بود
فیلم خوبی بود
تونسته بود فروپاشی یک زن ثروتمند رو به خوبی نشون بده.
بازی فوق العاده کیت بلانشت هم به این امر کمک می کرد.
فلش بک های فیلم به خوبی انجام میشه.
در مورد پایان فیلم هم با این که وودی تلاش می کنه مخاطب رو سوپرایز کنه ، اما حدودا از وسطای فیلم به شخصه متوجه شده بودم.
پیشنهاد نهایی هم این هست که حتما این فیلم رو ببینید ولی بدون دوبله.
فیلم به نسبت خوبی هست
بازی های فیلم اکثرا خوب هست ، و آخرین بازی وودی آلن (توی فیلم هایی که خودش کارگردانی کرده ) بسیار عالیه
فیلم برداری فیلم هم فوق العاده است که جا داره بگم مدیر فیلم برداری وودی آلن در این فیلم و چند فیلم دیگر مانند midnight in paris و anything else و Irrational Man فردی ایرانی-فرانسوی به نام داریوش خنجی که علاوه بر همکاری با وودی آلن ، با کارگردانان سر شناس دیگری مانند دیوید فینچر (در فیلم seven و Panic Room) همکاری داشته.
در کل فیلم به خوبی پیش میره و کمدی خاص آلن در فیلم موج میزنه . اما به شخصه فکر می کنم اگه وودی آلن به جای اینکه 4 تا داستان فیلم رو توی دو ساعت روایت کنه بهتر بود که به جاش 4 تا فیلم 1 و نیم می ساخت و به هر کدوم از داستان ها به اندازه کافی می رسید.
متاسفانه آلن قدرت کنترلش رو بر شخصیت ها از دست داده
توی فیلمی مثل هانا و خواهران شاهد بودیم که به خوبی از پس تمام شخصیت ها بر می آد و به تک تکشون به اندازه کافی می رسه ، نه یه پلان کم ، نه یه پلان زیاد.
اما توی این فیلم هیچ کدوم از شخصیت ها به خوبی پرداخته نمی شوند و این پرداخت بد به فیلم لطمه می زنه.
فیلم خوبیه
البته به نظر بنده اگه به جای لری دیوید ، خود آلن نقش شخصیت بوریس رو بازی می کرده نتیجه می تونست خیلی بهتر باشه
شخصیت بوریس یکی از جذاب ترین ، پرخاش گر ترین و بد بین ترین شخصیت های آلن هست.
در کل بازگشت وودی آلن به منهتن بعد از 5 فیلم خوب بود اما رضایت بخش نبود.
فیلم بسیار فوق العاده ای هست
بازی ها در حد بی نظیر (به خصوص خاویر باردم که همیشه فوق العاده است )
موسیقی متن عالی
نما ها و فضا سازی فیلم بسیار فوق العاده است. از لحاظ بصری یکی بهترین فیلم های آلن هست چرا که توی یکی از قشنگ ترین شهر های جهان (بارسلونا) پر شده
البته از معدود مشکلا فیلم که یه خورده تو ذوق می زنه راوی فیلم هست که می تونست خیلی بهتر عمل کنه.
در کل اما میشه گفت جز خوبای آلن هست این فیلم.
با توجه به سوابق آلن ، پایان فیلم ، خیلی سوپرایز کننده و متفاوت از سایر فیلم های قبلیش هست.
یه سری از فیلم های آلن پر از داستان های فرعی هست که با هم داستان اصلی رو تشکیل می دن ، مثل هانا و خواهرانش و یا روزهای رادیو
ولی داستان های فرعی توی این فیلم دیگه زیادی فرعی هستند و بود و نبودشون تقریبا هیچ فرقی توی فیلم ایجاد نمی کنه ، مثل داستان بن.
اگه فیلم متمرکز روی شخصیت های اصلی بود خیلی قوی تر می تونست ظاهر بشه.
شوک کن امسال
دلهدزدهای فروشگاه / هیروکازو کوریدا
انسانی‌ترین فیلم چند دهه اخیر سینمای جهان. فیلمی بسیار کوچک – و ساده – و بسیار بزرگ – و پیچیده -. فیلمی مملو از عواطف و روابط انسانی. فیلمی رادیکال و تراژیک؛ و منحصر به فرد نزدیک به کلاسیک‌های سینما بخصوص اوزو. فیلمی مدرن – و نه مدرن‌زده – متکی بر فرهنگ و سنن ملی یک ملت که تا اکنونش زنده است و اثر‌بخش. دله‌دزدها… فقط می‌توانست در ژاپن امروز اتفاق افتد و نه هیچ کجای دیگر.
پارگراف اول از نقد “مرگ یعنی تنها شدن / دلهدزدهای فروشگاه”.
و خب مهم ترین بخش داستان توی فیلم های جنایی بخش منطق فیلم هست.
خلاصه به شخصه خوشم نیومد و یکی از ضعیف ترین و غیر وودی آلن ترین فیلم های وودی آلن می دونمش.
با توجه به نمره منتقدین و imdb انتظار یه اثر متوسط رو داشتم در حالی که به نسبت خوب بود.
تا قبل از 10 : 1 فیلم با خودم مطمئن بودم آلن این فیلم رو نساخته ، با توجه به امید زیادی که به مخاطب می ده
و خب یهو داستان عوض می شه و جهان دوباره به شکل سایر فیلم های وودی آلن بر می گرده.
جا داره از بازی بی نظیر Colin Firth هم نگذریم که واقعا عالی بود
تونسته بود فروپاشی یک زن ثروتمند رو به خوبی نشون بده.
بازی فوق العاده کیت بلانشت هم به این امر کمک می کرد.
فلش بک های فیلم به خوبی انجام میشه.
در مورد پایان فیلم هم با این که وودی تلاش می کنه مخاطب رو سوپرایز کنه ، اما حدودا از وسطای فیلم به شخصه متوجه شده بودم.
پیشنهاد نهایی هم این هست که حتما این فیلم رو ببینید ولی بدون دوبله.
بازی های فیلم اکثرا خوب هست ، و آخرین بازی وودی آلن (توی فیلم هایی که خودش کارگردانی کرده ) بسیار عالیه
فیلم برداری فیلم هم فوق العاده است که جا داره بگم مدیر فیلم برداری وودی آلن در این فیلم و چند فیلم دیگر مانند midnight in paris و anything else و Irrational Man فردی ایرانی-فرانسوی به نام داریوش خنجی که علاوه بر همکاری با وودی آلن ، با کارگردانان سر شناس دیگری مانند دیوید فینچر (در فیلم seven و Panic Room) همکاری داشته.
در کل فیلم به خوبی پیش میره و کمدی خاص آلن در فیلم موج میزنه . اما به شخصه فکر می کنم اگه وودی آلن به جای اینکه 4 تا داستان فیلم رو توی دو ساعت روایت کنه بهتر بود که به جاش 4 تا فیلم 1 و نیم می ساخت و به هر کدوم از داستان ها به اندازه کافی می رسید.
فقط یه جمله می تونم بگم تا شما رو قانع کنم که این فیلم رو ببینید:
پاریس با تم جادویی و کمدی وودی آلنی ...
توی فیلمی مثل هانا و خواهران شاهد بودیم که به خوبی از پس تمام شخصیت ها بر می آد و به تک تکشون به اندازه کافی می رسه ، نه یه پلان کم ، نه یه پلان زیاد.
اما توی این فیلم هیچ کدوم از شخصیت ها به خوبی پرداخته نمی شوند و این پرداخت بد به فیلم لطمه می زنه.
البته به نظر بنده اگه به جای لری دیوید ، خود آلن نقش شخصیت بوریس رو بازی می کرده نتیجه می تونست خیلی بهتر باشه
شخصیت بوریس یکی از جذاب ترین ، پرخاش گر ترین و بد بین ترین شخصیت های آلن هست.
در کل بازگشت وودی آلن به منهتن بعد از 5 فیلم خوب بود اما رضایت بخش نبود.
بازی ها در حد بی نظیر (به خصوص خاویر باردم که همیشه فوق العاده است )
موسیقی متن عالی
نما ها و فضا سازی فیلم بسیار فوق العاده است. از لحاظ بصری یکی بهترین فیلم های آلن هست چرا که توی یکی از قشنگ ترین شهر های جهان (بارسلونا) پر شده
البته از معدود مشکلا فیلم که یه خورده تو ذوق می زنه راوی فیلم هست که می تونست خیلی بهتر عمل کنه.
در کل اما میشه گفت جز خوبای آلن هست این فیلم.