تا حالا چندتا مسابقه در این سبک دیدم؛ از جمله "Ultimate Beastmaster" و "American Ninja Warrior" و ... در بین همه این ها Titan Games جذابیت و هیجان بیشتری برای من داشته. به خاطر آیتم های متنوع و جدید، حضور دواین جانسون و ..
اگر به ریلیتی شو با تم ورزشی علاقمند هستید؛ این مسابقه یکی از بهترین هاست.
از بین ده پونزده تا استند آپی که تا حالا دیدم از نت فلیکس؛ این یکی از ضعیف ترین هاش بود.
البته این استندآپ یه فرق عمده با سایر استندآپ ها داره، اونم اینکه نسبت به اونها خیلی مودبانه تر هست و زیاد +18 نداره. اما با این حال مشکل اصلی این اجرا جک های به شدت پراکنده از نظر موضوعی بود. یعنی استندآپ سیر خاص و محکمی نداشت و زود به زود موضوع عوض میشد. بدتر از همه هم اون قسمت های صحبت های انگیزشی الن بود که واقعا جاش اینجا نبود و حال و هوای کار رو به هم میریخت و نچسب از کار در اومده بود. همون طور که خود الن میگه، بعد از 15 سال دوباره استندآپ اجرا کرده و این نکته رو هم نباید نادیده گرفت.
در مجموع همه این ایرادات به این معنی نیست که ارزش دیدن نداره، شاید با سلیقه خیلی ها جور دربیاد.
فیلم خیلی خوب بود. کلا این ژانر "کمدی درام" خیلی حال خوب کن و با حالِ
این فیلم شاید بهترین فیلم Noah Baumbach باشه، گرچه بقیه فیلم هاش هم دیدنیه.
چهار شخصیت فیلم یعنی پدر و مادر و دو پسرشون به معنای واقعی کلمه بازی های اندازه و درجه یکی از خودشون نشون دادن و دیدن این بازی های زیبا بسیار لذت بخشِ
داستان فیلم و دیالوگ ها هم خوبه و به خاطر این که از تجربه شخصی کارگردان میاد، بسیار دقیق و قابل فهم هست.
فیلم پایان امیدوار کننده و نیمه بازی داره که کاش این طور نبود.
در کل تجربه خوبی بود و قطعا ارزش دیدن داره.
فیلم بدی بود.
نه شخصیت پردازی در کار بود و نه منطق داستان درست بود.
پر از دیالوگ های شعاری و پوچ.
نه رابطه ای شکل گرفت. نه کشمکشی به وجود اومد .
دلیلی برای دیدن این فیلم وجود نداره.
بد نبود؛ اما چیز ارزشمندی هم نیست
داستان فیلم درگیرکننده نیست زیاد. بازی ها هم قابل قبول هست به جز امی شومر که حقیقتا انتخابش به شدت تو ذوق میزد و باور پذیر نبود.
دوست داشتم.
ژانر مورد علاقم هست. شخصیت پردازی و بازی سه کاراکتر اصلی خیلی خوب بود.
فضا و داستان، نحوه بیرون اومدن از یه بحران و به خصوص ارتباط دو خواهر با هم دیگه؛ همه اش برای من لذت بخش بود.
اگر به ریلیتی شو با تم ورزشی علاقمند هستید؛ این مسابقه یکی از بهترین هاست.
البته این استندآپ یه فرق عمده با سایر استندآپ ها داره، اونم اینکه نسبت به اونها خیلی مودبانه تر هست و زیاد +18 نداره. اما با این حال مشکل اصلی این اجرا جک های به شدت پراکنده از نظر موضوعی بود. یعنی استندآپ سیر خاص و محکمی نداشت و زود به زود موضوع عوض میشد. بدتر از همه هم اون قسمت های صحبت های انگیزشی الن بود که واقعا جاش اینجا نبود و حال و هوای کار رو به هم میریخت و نچسب از کار در اومده بود. همون طور که خود الن میگه، بعد از 15 سال دوباره استندآپ اجرا کرده و این نکته رو هم نباید نادیده گرفت.
در مجموع همه این ایرادات به این معنی نیست که ارزش دیدن نداره، شاید با سلیقه خیلی ها جور دربیاد.
بازی دنزل واشنگتن درخشان بود،مثل همیشه
این فیلم شاید بهترین فیلم Noah Baumbach باشه، گرچه بقیه فیلم هاش هم دیدنیه.
چهار شخصیت فیلم یعنی پدر و مادر و دو پسرشون به معنای واقعی کلمه بازی های اندازه و درجه یکی از خودشون نشون دادن و دیدن این بازی های زیبا بسیار لذت بخشِ
داستان فیلم و دیالوگ ها هم خوبه و به خاطر این که از تجربه شخصی کارگردان میاد، بسیار دقیق و قابل فهم هست.
فیلم پایان امیدوار کننده و نیمه بازی داره که کاش این طور نبود.
در کل تجربه خوبی بود و قطعا ارزش دیدن داره.
نه شخصیت پردازی در کار بود و نه منطق داستان درست بود.
پر از دیالوگ های شعاری و پوچ.
نه رابطه ای شکل گرفت. نه کشمکشی به وجود اومد .
دلیلی برای دیدن این فیلم وجود نداره.
داستان فیلم درگیرکننده نیست زیاد. بازی ها هم قابل قبول هست به جز امی شومر که حقیقتا انتخابش به شدت تو ذوق میزد و باور پذیر نبود.
ژانر مورد علاقم هست. شخصیت پردازی و بازی سه کاراکتر اصلی خیلی خوب بود.
فضا و داستان، نحوه بیرون اومدن از یه بحران و به خصوص ارتباط دو خواهر با هم دیگه؛ همه اش برای من لذت بخش بود.
فیلم همه پسندی نیست.