زبان لانتیموس زبان استعاره و نماد است. لانتیموس از مهد استعاره‌های ادبیات غرب می‌آید. و معمولا فیلم‌هایش متاثر از اسطوره‌های یونانی است. در ششمین فیلم خود لانتیموس روایت قابل اشاره‌تری از جهان اساطیر یونانی را مورد استفاده قرار داده است. در واقع اگر تاثیرپذیری پیشین لانتیموس از ادبیات یونان بیشتر جنبه‌ای فرمیک داشت در فیلم آخر خود از نظر داستان نیز کاملا وفادار به آن است. «افیژنیا در اولیس» یکی از آثار متاخر اوریپیدس است که به ماجراهای قبل از حمله آتن به تروا اشاره دارد. آگاممنون که برای کین‌خواهی از اهالی تروا و بازگرداندن هلن، همسر برادرش، آماده لشکرکشی است متوجه می‌شود که در دریا بادی نمی‌وزد تا کشتی‌ها به حرکت درآیند و این از نفرین آرتمیس است. آگاممنون برای خشنودی آرتمیس باید دختر خود افیژنیا را قربانی کند. افیژنیا خود را قربانی می‌کند و نفرین برداشته می‌شود. گوزن حیوان مقدس آرتمیس است و قربانی معمول برای آرام کردن او گوزن است. در کشتن یک گوزن مقدس نیز با نفرینی مواجهیم که بر خانواده یک پزشک سایه افکنده که یا باید یکی از فرزند یا همسر خود را قربانی کند و یا همه آن‌ها خواهند مرد. فضاسازی در اینجا هم کاملا مشابه سایر آثار لانتیموس است. بازیگرانی که فرقی با شی ندارند و گویی انسانیتشان از آن‌ها گرفته شده. سرد و مکانیکی و عاری از هر حس انسانی. موسیقی مرموز و شوم. قاب‌هایی ایستا و کاملا طراحی شده. نقطه ثقل قاب‌ها گهگاه در حاشیه قاب است. بدون تماشای تیتراژ هم می‌توان بلافاصله حدس زد که خالق فیلم کیست.

با این‌حال در اینجا با ناموفق‌ترین ساخته لانتیموس مواجهیم. چراکه که فضای ابزورد فیلم چندان رازآمیزی آثار پیشینش را ندارد. نیمه اول فیلم تا قبل از اولین نشانه‌های ورود نفرین بسیار طولانی است. رازی اگر برای کشف وجود دارد تنها در سطح و داستان است نه در روایت و آن‌هم در حد یک داستان اخلاقی ساده باقی می‌ماند. جهان فیلم به وسعت جهان دندان نیش، آلپ‌ و خرچنگ نیست. گویی یک انتقام سطحی از پزشکان بی‌اخلاق است. فیلم ورایی ندارد که کشف شود یا قابل تفسیر باشد و استعارات تصویریش هم بسیار ساده است. همچنان باید از دندان نیش به عنوان شاهکار لانتیموس یاد کرد. فیلم بعدی او هم در فضایی تاریخی و غیراستعاری در حال ساخت است.

ایمان شاه‌بیگی
منبع: http://imagemgz.com/2017/12/14/short-takes-6/