راستش الان دو ساعت از ديدن اين فيلم ميگذره و هنوز هم نمى تونم بفهمم كه اين فيلم شاهكاره يا يه فيلمه معلولى رو به بالا هست.
تقریبا سه ، چهار تا نقد خوندم و 40،50 تا کامنت های مردم

اين فيلم واقعيت محض رو داره نشون ميده و اينكه مردم نبايد به مشكلاتى كه دور و برشون هست بی توجه باشند
یه سری از حرکات نقش اصلی واقعا پرداخته شده و از این نوع سکانس ها توی این فیلم کم نیست من از این ریزه کاری ها خوشم
اومد، مثل: پول مچاله شده و خرج نشدنش

موسیقی متن: زمانی که دوربین روی صورت تراویس هست، خیلی قشنگ و تمیز نواخته میشه اما زمانی که دوربین از رابرت دنیرو فاصله می گیره و به نیویورک نزدیک میشه شروع میکنه به نواخته شدن با حالت پر تنش و حتی بعضی از سکانس ها هست که چند ثانیه صداهای آزاردهنده شهر نیویورک رو به گوش مخاطب میرسونه و بعد شروع میکنه به نواختن
به طور کلی فقط فیلم رو قشنگ کرده اما از اون موسیقی متن هایی نیست که آدم بتونه جدا از فیلم اون رو گوش بده

فیلمبرداری: خیلی قشنگ و با ظرافت از کف خیابون های نیویورک و تا صحنه هایی که دنیرو با خودش توی آیینه صحبت می کنه رو نشون داده و
فکر میکنم بیشترین قوت فیلم توی فیلمبرداریشه

نقش اصلی: درباره بازی دنیرو توی این فیلم شاید بتونم بگم یکی از بهترین بازیهاش رو به اجرا گذاشته و در کل قشنگ بازی کرده ولی میتونست بهتر هم عمل بکنه

و در آخر میرسیم به تاثیر گذاری این فیلم که خیلی بحث جنجالی هست در بین سینما گران و طرفدارن این فیلم

بعضی ها میگن این فیلم چرت هست و بعضی ها می گویند شاااهکار

میتونم بگم اینکه کسی بیاد بگه این فیلم چرته، طبیعتا حرفش نادرسته
و بلکه میتونم بگم کسی هم که نگاهی تعصبی به این فیلم داشته باشه و
بگه که فیلم عالی ساخته شده و کسی که درک نمیکنه این فیلم رو ، باید بره فیلم اکشن ببینه و از سینما چیزی حالیش نمیشه هم درست نیست


این فیلم قشنگ ساخته شده اما چون تقریبا هیجانی توی فیلم نیس یکمی میتونه واسه مخاطب خسته کننده باشه
ولی درکل فیلمی هستش که مقامی که توی تاریخ سینما داره ،،،، درستتته
و ارزش حداقل یک بار نگاه کردن رو داره