5 از 10
بنده اینو به صورت قانونی خرید و دانلود کردم
اول اینکه واقعا داستان مزخرفی داشت
و بعضی جاها خونسردی بازیگرا خیلی تو ذوق میزد
من نمیدونم هر ادمی تو اون شرایط قرار میگرفت زمین و زمانو بهم میدوخت
از نظر بنده خیلی خوبه ک اسم فیلم ایرانی جزو جوایز اسکار یا... باشه ولی واقعا این داستان درست و حسابی نداشت
با کمال احترام به طرفداران
امتیاز 3 از 10
بدون اسپویل!
(توجه کنید که نظر بنده شخصی هست)
به حد کافی این فیلم فاجعه هست که میشه ساعت ها براش نقد نوشت.
قرار هم نیست هرکسی که یه گیتار برداره و شروع کنه به خوندن، فیلم سازی هم بکنه. از بردلی کوپر که بازیگر خوبی هست بعید بود.
از نظر موسیقایی جاهایی از فیلم که درواقع در حال اجرا هستن دقیقا شبیه کنسرت های جالب و البته خوب پاپ، راک در میاد. با فیلمبرداری منحصر به فرد. و من دوستش داشتم ولی من نمیدونم چرا باید این فیلم میشد. خب یه اجرای دو نفره واقعی به نظر من با ارزش تر از 2 ساعت فیلمی هست که با سردرگمی داره جلو میره.
گول این امتیازش هم نخورید چون متاسفانه اونجاهم این بحث هوادار مطرحه. کل همین امتیاز رو اگه هوادارای لیدی گاگا نبودن همونم نبود. میتونید در اینترنت کمپین هایی که برای این فیلم تشکیل شده برای همایت از لیدی گاگا! در اسکار رو جست و جو کنید و به عمق فاجعه پی ببرید.
یکی از دوستان نوشته من از صدا و لهجه خاص بردلی کوپر خوشم میاد واسه همین فیلم رو دوست داشتم! چه ربطی به فیلم داره اگه اینطوره پس لابد به تمام فیلمای کوین اسپیسی هم باید جایزه اسکار بدن چون اونم صداش خوبه :| موسیقی که به لهجه نیست.
و یه چیزی هم این روزا هست، درواقع اهمیت جشنواره ای مثل اسکار.
یه زمانی اسکار رو به نوعی مرکز عالم معرفی میکردن و هر جایزه ای هم که هر فیلمی میگرفت، یه ارزش جداگونه براش میزاشتن. ولی امروز میتونیم به وضوح شاهد این باشیم که وقتی سیاست با هنر قاطی بشه چه اتفاقاتی می‌اوفته. الان اسکار تبدیل شده به یه جشنواره ابلهانه با انتخاب های ابلهانه‌ی سیاسی و فکر کنم خصوصا ماها که سینما رو به طور جدی دنبال میکنیم جشنواره ای مثل ونیز میتونه بیشتر اهمیت داشته باشه تا اسکار.
در اخر دوستان من نظرمو به کسی تحمیل نمیکنم و اگر به دنبال یک فیلم عاشقانه _ موزیکال ساده هستید حتما تماشا کنید.
مرسی
امتیاز 6 از 10
بدون اسپویل!
10-11 سال برنامه ریزی و ساخت بیش از 20 فیلم و ادغام همه اینها در یک فیلم ، کار بسیار مشکلیه. به عنوان کسی که همیشه DC رو به مارول ترجیح دادم ، میتونم مثال بزنم که DC حتی نمیتونه یه شخصیت رو برای 4-5 سال نگه داره ولی مارول نه تنها دنیای منظمی داره بلکه مخاطب های حرفه‌ای داره و به هر حال این فیلم هم نقش مهمی در باکس آفیس ایفا خواهد کرد.
EndGame تاحدودی سعی کرد با حذف یا تغییر شخصیت ها ، هیجان رو به بیننده القا کنه ولی لحظات بسیار کمی در این فیلم بود که این ویژگی رو داشت.
همه چیز از قبل پیش بینی شده بود. شما مثلا فکرشو کنید یه شخصیتی در نسخه قبلی کشته شده ، بعد ما یک فیلم اختصاصی هم ازش توی لیست داریم که مثلا در 2020 اکران میشه. خب مخاطب معلومه میتونه بفهمه که این زنده میشه یا نه. پس این معمایی بودن داستان برای چیه من نمیدونم.
شخصیت پردازی فیلم متوسطه . من از برادران روسو ایده ناب یا مولفه سینمایی درستی در این فیلم ندیدم.
زمان فیلم به هیچ وجه مناسب نیست. یک فیلم ابرقهرمانی 3 ساعته چیزی جز خستگی و سر بردن حوصله بیننده نداره. خصوصا فیلمی که با شوخی های بی مزه سعی داره فضای فیلم رو از جدی به کمدی تغییر بده. یعنی کاری که برادران روسو درش هیچ توانایی ندارن.
برای دیدن اکشن فیلم باید منتظر کیفیت بالا باشید و درکل همونطور که اول هم گفتم این فیلم مخاطب های حرفه ای خودش رو داره.
امیدوارم لذت ببرید.مرسی
خطر اسپویل!!!!(کسانی که فیلمو ندیدن اینو نخونن) :
راستش اینهمه تبلیغ برای اینکه چه کسی بمیره یا نمیره یکم زیادی بود. مخصوصا اخرش که مشخص شد قسمت بعد احتمال ۹۹ درصد همشون زنده میشن
و اینکه شخصیت تانوس اصلا منطق نداشت. یه دیالوگ گفت که اخرش هم اتفاق افتاد اینکه وقتی ۶ تا سنگو گیر اوورد میره یه جا میشینه طلوع یا غروب افتاب رو تماشا میکنه. اصلا این جمله یه جورایی خیلی خنده دار بود اینکه بیای بقول خودش نصف جهانو نابود کنی تا بری یه جا بشینی و افتاب رو تماشا کنی. :)
شخصیت ها خوب در نیومدن البته چون ما توی فیلم های مستقل راجب این شخصیت ها اطلاع داریم شاید بخاطر همین زیاد نپرداختن به شخصیت ها.
و نظر آخر منم راجب این همه تبلیغ. این همه نظر که کدومشون میمیرن یا نمیمیرن و کل این قضایا... کسی. که با این توقع بیاد این فیلم رو ببینه مسلما تو ذوقش خواهد خورد. البته نه اینکه فیلم بدی بودا.. من نسبت به این همه تبلیغ و هیاهو گفتم وگرنه هرکس نظر خودشو داره
ارادتمند
امتیاز 6 از 10
بدون اسپویل!
خب من صبر کردم حداقل چند روز از تب و تاب اسکار بگذره. خصوصا چند روز از انتشار نسخه با کیفیت این فیلم بگذره تا نظرمو بگم. چون متاسفانه عده از دوستان با استایل *فردی مرکوری*(خصوصا اون قسمت از فیلم که *فردی* با تاج و شنل تو پارتی راه میرفت ) نشستن و Eh-Oh کنان بجای صحبت کردن از فیلم ، یک سری کارای کودکانه میکنن که من در ادامه صحبت خواهم کرد.
جدا از اینکه به نظرم این فیلم رو میشه جزو بیوگرافی های نسبتا مهم تلقی کرد ، کلیت فیلم در حد درام های معمولی هم نیست. درواقع ارزشمندی این فیلم رو میتونیم به مستندوار بودنش ربط بدیم.که البته اون هم به قول (رضا مارمولک) بین علما اختلاف هست چون این مسئله هم هست که بعضی از اتفاقات در فیلم تحریف شده.
مستندوار و خصوصا سکانس های پایانی که انصافا بقدری دقیق ساخته شده که هرکسی که با گروه Queen آشنا نیست رو شیفته‌ی خودش میکنه. منتهی این فیلم به همراه A Star Is Born چیزی جز چنگ زدن به ژانر موسیقی و جز شکست نیست. البته من معتقدم این فیلم قابل قیاس با فیلم بی‌در و پیکر و تبلیغاتی A Star is Born نیست قطعا از بسیاری از جهات ، ارزش بیشتری داره ولی تاریخی از موسیقی رو به نمایش درمیاره که برای بسیاری تبدیل به نوستالژی شده. برای همین هم جز ارزش بیوگرافی‌ش ، یک فیلم تمام شده‌ست.
من کامنت های برخی دوستان که با فیلم موافق هستن و یا حتی کاملا مخالف هستن رو البته بدون اسم، تا جایی که بنده حقیر چیزی برای گفتن داشته باشم رو نقد میکنم.( البته اصل بر این بود که زیر کامنت های خودشون بگم ولی خب از اونجایی که ممکنه مدتها به این صفحه سر نزنن ، حداقل برای بقیه دوستان همینجا میگم و امیدوارم مفید باشه.!)
------
یکی از دوستان نوشته :
*همیشه از فردی و کوئین متنفر بودم ، یه شاسکول که با زیر پیرهنی میان رو سن میخونه، ولی سعی کردم فیلمو ببینم ،و این جزو معدود فیلمایی بود که تا وسطاش دیدم پاکش کردم*
---> به نظرم شما بیشتر به ظاهر خواننده اهمیت میدید ولی طبق گفته شما همین (شاسکول!) موزیسین جدی و البته تاثیر گذار به بسیاری از نسل های بعد بوده و شما خب اگر با انصاف کنسرت Live Aid رو از یوتیوب دیده باشید فکر کنم قطعا به این صدا و این استایل خوانندگی ایمان! میارید. قطعا مثل هر گروه موسیقی دیگه ، تمام اثر های این گروه شاخص نیست ولی خب در مجموع ارزشمند هستن.
-------
یکی از دوستان نوشته :
*نمیدونم اسکارایی که امسال دادن چرط شده یا فیلما؟؟؟؟؟؟*
---> خب اسکار هم مثل هر جشنواره‌ای سیاست های خودشو داره و کاملا سلیقه ای هست. منتهی خب به هر حال یه سال هایی هست مثل 1994 که کلی فیلم درجه یک ساخته میشه و یه سال هایی هم مثل این سالها ، شاهد سینمای بی‌خطر و خنثی هستیم. یه جورایی هم مثل هنر های دیگه‌ست. مثلا ایران خودمون دهه 30-40 کلی شاعر شاخص مثل فروغ فرخزاد ، سهراب سپهری ، مهدی اخوان ثالث و ... داشتیم ولی الآن یه نگاه کلی به شاعران معاصر بندازیم تعداد بسیار کمی هستن که شاخص هستن.
-------
یکی از دوستان نوشته :
*نمیدونم چرا تازگیا ب فیلمای همجنسگرا اینقدر توجه و امتیاز داده میشه!!! مثله این مثل moonlight واقعا چرا؟*
--->کلیت فیلم ها رو نمیشه اینطور قضاوت کرد و به نظر من این یه طرفه به قاضی رفتنه ، چون زمانی میشد این حرفو زد که مثلا تمام نامزدهای مثلا اسکار! فیلم هایی با چنین محتوایی باشن که اینطور هم نیست مثلا Roma که چند جایزه گرفت ، هیچ ربطی به این داستان نداره. به نظر من این برمیگرده به استودیو های فیلمسازی که این مسائل رو اونجا لحاظ میکنن. جدا از اینها مثلا Moonlight خیلی فیلم بدی نبود که مثلا نشه نگاهش کرد یا مثلا سالی که گذشت Green Book یکی از فیلم های خیلی خوب سال بود.
--------
یکی نوشته :
*منتقد ها هم برن درشونو بزارن
رامی مالک یه دیوونست - فردی مرکوری هم یه دیوونست یه دیوونه میتونه نقش یه دیوونه رو بازی کنه
این همه استعداد از هردوشون دیوونگیه - رامی مالک اسکار نبره پس کی ببره ؟
دیکاپریو دیوونست - ال پاچینو دیوونست - دیوید لینچ و خیلیای دیگه که الان یادم نمیاد*
---> ای بابا اینکه کل ملت دیوونه شدن :) رامی مالک اسکار نمیبرد کریستین بیل با فیلم Vice میتونست ببره. حالا من نمیدونم مثلا آل‌پاچینو دقیقا چه ربطی به رامی مالک داره جفتشون بازیگرن ولی چه شباهتی پیدا کردی خدا میدونه...بعد این دیوید لینچ رو که گفتی کجای دلم بزارم؟ طرف کارگردانه اینا که گفتی بازیگرن :) معلومه فقط یه اسمی از این صفحه‌های مجازی شنیدی ... منتقد ها هم نیازی نیست برن درشونو بزارن. همینکه مثل شما احساسی نظر ندن فکر کنم ارزششون بیشتره
-------
یکی از دوستان نوشته :
* شايد گروههاى بزرگ زيادى از دههه ٧٠ تا ابتداى ٩٠ اومده باشن ، ولى كوئين افسانه اى واقعى از آهنگسازى با فهم بالاى موسيقى ، اشعار متعالى و در عين حال مردمى و اجراهاى بى نظير و مهمتر از همه شخص فردى مكورى متفاوت بود و در تاريخ راك واقعاً جاودانه شد*
---> من معتقدم کوئین قطعا تاثیرگذار بوده ولی نه اینطور که شما میگید. حالا مثلا "بیتلز" رو اگر مثال میزدی شاید میشد گفت واژه (افسانه‌ای) لایقشون بود چون نسل های راک بعد از خودش رو تربیت کرد ولی کوئین مثل بسیاری از گروه های راک بود.
-------
یکی از دوستان نوشته :
*فقط کافیه تریلر فیلم رو نگاه کنید و اگه احیانا فردی مرکوری(سلطان، پدر موسیقی معاصر، خوش صدا و….) رو نمیشناسید یه سرچ کوچولو واسش بکنید*
----> به نظر شما این نگاه تعصبی نیست؟ کدوم روزنامه کدوم نشریه و حتی کدوم انگلیسی به مرکوری میگه پدر موسیقی یا سلطان؟ اتفاقا انگلستان کشوری هست که هرگز دنبال قهرمان نیست و واسه همینه که سبک های جدید موسیقی از این کشور ساخته و صادر میشن
....
مرسی که خوندین
سخنی با کاربران.
ببینید دوستان ، ما تا زمانی که تحمل نظر مخالف رو نداشته باشیم هرگز کاری از پیش نمی‌بریم.
من نظرم اون پایین هست ، گفتم من این فیلم رو دوست نداشتم و نظر شخصی من این بود و فلان و فلان. آخرش هم نوشتم با این حال امیدوارم فیلم رو ببینید و لذت ببرید.
یکی از دوستان ( باز هم اینجا من به عنوان دوست ازش یاد میکنم به عنوان احترام برای ایشون) در اومده زیر کامنت من که مخالف فیلم هستم ، کلی چرندیات راجع‌به لیدی گاگا و شخصیت پردازی ها ( مثلا اومده Mr Robot رو با True Detective مثال زده :) ) و موسیقی کانتری و از این چیزها که توی اینترنت به وفور پیدا میشه برای من نوشته آخرش هم نوشته من میفهمم تو نمیفهمی. من خیلی محترمانه گفتم یک بار شک کن شاید تو اشتباه کنی من درست بگم.
و باز حرف خودشو زده و خلاصه ادبیاتی به کار برد که به نظر من برای خالی شدن عقده شخصی بوده و من دیگه به خودم این اجازه رو نمیدم که با ایشون به بحث ادامه بدم. چون تکلیف یک سری‌ها از قبل مشخصه.
من با خودم گفتم اصلا شاید من اشتباه میکنم. خب؟ ایشون درست میگه.
رفتم زیر فیلم Bohemian Rhypsody دیدم نوشته به نام خدایی که کوئین را آفرید!!!
جای اینکه راجع به فیلم صحبت کنه و بگه این فیلم این ویژگی هارو داره و خوبه و این نقطه ضعف هارو داره ، نشسته یه سری حرفای خنده دار راجع‌به کوئین که اتفاقا همه ما دوستشون داریم گفته و ادعاش هم میشه که نقد کرده. یا چه میدونم آل پاچینو رو با رامی مالک مقایسه میکنه ، یا دیوید لینچ رو مطرح میکنه :)
خب مشخصه این شخص نه دیوید لینچ رو میشناسه نه دو تا کتاب راجع به سینما خونده نه فیلم درستی دیده. اینکه من شیفته یک فیلم پاپ کورنی باشم و بگم واوووو این فیلم حرف نداره و عالیه و چه میدونم بگم من از لهجه و موهای بردلی کوپر خوشم میاد و عاشق این فیلم هستم ، اوکی هست و مشکلی نیست چون سلیقه هر کس متفاوته و ممکنه نظر مخالف باشه. ولی اینکه بیای زیر کامنت من مستقیما به بحث بشینی که شخصیت پردازی این است و اسکار فلان است و من میفهمم و تو نمیفهمی ، با اینکه من شخصا هیچوقت با خودم فکر نکردم من بیشتر میفهمم یا عقلم بیشتره ، به کامنت خودم بیشتر ایمان میارم و قطعا دیگه الآن مطمئنم این فیلم یک فیلم پاپ کورنی ، تبلیغاتی و دهن پرکنه.
حالا صحبت اصلی با کاربران حرفه ای نایت مووی که چند سالی هست در کنار همدیگه هستیم و به هر حال سینما رو به طور جدی دنبال میکنیم. من به عنوان برادر کوچکتر از همه میخوام که نظر مخالف رو اگرچه میتونیم قبول نکنیم ولی احترام بزاریم. سعی کنیم به سلیقه همدیگه احترام بزاریم. سعی نکنیم همیشه کامنت بزاریم یا مثل بعضی دوستان دنبال لایک و کامنت باشیم. باید بدونیم که گفتن اینکه (من میفهمم و تو نمیفهمی) نه تنها کمکی به قضیه نمیکنه بلکه فقط تعصب و غرور مضحک خودمون رو نشون میده. هیچ آدم حسابی توی کل تاریخ نیومده بگه من بیشتر میفهمم. از فیلسوف بگیر تا نقاش تا موزیسین تا دانشمند. هیچ کدوم ادعایی نداشتن با اینکه قرن ها بعد اندیشه هاشون تدریس میشد.
کلام آخر. فیلم رو ببینید و لذت ببرید ، اگر نظری دارید حتما بیان کنید. اگر نقدی دارید حتما حتما بیان کنید. اگر مثل همین دوستمون تعصبی هستید ، باشید. از فیلم لذت ببرید ولی نظرتون رو به کسی تحمیل نکنید و بدونید که در طول تاریخ تمام مفاهیم مغلوب دیکتاتوری شدند بجز هنر .
بحث رو تموم میکنم و مرسی که خوندین.
ارادتمندم
امتیاز 6 از 10
بدون اسپویل!
قبل از اینکه بخوام تجربه خودمو از دیدن این فیلم بگم، تاکید میکنم که این ژانر و خصوصا این فیلم، حس و حال و لذت دیدنش اینه که روی پرده سینما باشه و این تم تاریک جذابش مهر تاییدیه برای این حرف.
فیلم * First Man* ساخته *Damien Chazelle* که اگر اشتباه نکنم چهارمین فیلم از این کارگردان هست و بازیگر نقش اول فیلم*Ryan Gosling*هست که با همین کارگردان تجربه بازی در فیلم قبلی یعنی La La Land رو داره. این فیلم میشه گفت نقطه شروع تازه ای برای دیمین شزل نیست. فیلم کشش داستانی خصوصا این زمان طولانی رو نداره و اکثر زمان فیلم به چیزهای خارج از بحث (اصلی که سفر نیل آرمسترانگ و گروهش به ماه هست) پرداخته میشه. و به نظر من کاش این فیلم کاملا از ژانر بیوگرافی خارج میشد و به عملیات های فضایی ناسا به خوبی پرداخته میشد هر چند که این عملیات ها نقطه قوت این فیلم هستند و خصوصا کلوز آپ هایی که از نیل آرمسترانگ در فضاپیما ارائه میشه، میتونیم بگیم خلاقیت کارگردان هست که مخاطب رو با خودش همراه میکنه و دقیقا انگار ما جای آرمسترانگ به ماه سفر میکنیم.
موسیقی فیلم به شدت معمولی بود و اتفاقا از دیمین شزل با دو فیلم قبلیش که به نظر من موفق ترین آثار ژانر موزیکال هستن بعید بود.
شخصیت همسر نیل آرمسترانگ با بازی Claire Foy جالب بود باوجود اینکه دقیقا نمیدونم این تشنج و ناآرومی که توی خونه وجود داشت اول اینکه چرا به نمایش در اومد دوم اینکه اصلا چه مفهومی داشت که این هم نقطه ضعف بزرگ فیلم بود که تازه بیشتر از همه بهش پرداخته شد.
یکی دیگه از نقد هایی که به فیلم شد، نشون ندادن آرمسترانگ در حال گذاشتن پرچم آمریکا روی ماه هست که این هم خیلی عجیبه چون فیلم که کاملا عملیات هارو تاجایی که میشد با جزئیات نشون داد و تحریف عجیبی نداشت. یه عده گفتن شاید دیمین شزل چون میخواسته این دستاورد رو برای تمام انسان ها نشون بده این صحنه رو حذف کرد، باز هم به نظرم این حرف غلطه. ما توی این فیلم تاکید بر رسانه های امریکا و مسئولان آمریکایی داریم و حتی نمایی از کاخ سفید به نمایش در اومده که این ها خلاف این نظریه هستن.
در کل به نظرم فیلم ضعیفی بود و خصوصا از دیمین شزل بعید بود.
توقع خودتون رو پایین بیارید و فیلم رو تماشا کنید امیدوارم لذت ببرید.
مرسی
@xosturex
اول اینکه سلام. والا این متنی که شما نوشتی اولین چیزی که به ذهنم میرسه اینه که چرا شما اینقدر عصبانی هستی؟ این حجم از الفاظی که دوستانه نیست و دقت کنید من اون بالا نوشتم یکی از دوستان این حرفو زده یعنی من در اینجا شما رو به عنوان یک مخاطب که از فیلم خوشش اومده و زحمت هم کشیده یه متن به هر حال شخصی نوشته، قبول دارم ولی نمیدونم واقعا چرا ما نمیتونیم حرف همدیگرو تحمل کنیم؟
من که زیر کامنت شما چیزی ننوشتم یا خدایی نکرده توهینی نکردم که یه متن به این درازی رو نوشتی.
ببین دوست عزیز(من به هر مخاطب حرفه ای، دوست خطاب میکنم مهم هم نیست که نظرم باهاش موافق باشه یا مخالف) چون حالا شما به هر حال زحمت کشیدی و این کامنت رو گذاشتی من هم یه سری حرفا بزنم.
1-طبق کامنت اول شما راجع به نقد فیلم، گفتی که من از البوم بردلی کوپر خوشم اومده. لهجه خوبی داره و موسیقی کانتری و فلان خوب بوده بنابراین فیلم خوبی هست! که نظر شما هم هست و محترمه.
ولی خب من بشخصه نمیتونم موافق این حرف باشم اگر اینطور باشه من به شما چند تا کنسرت از سالهای پیش توصیه میکنم تماشا کنید و اتفاقا اون کنسرت ها هم لهجه خوبی دارن، هم موسیقی جدی تری دارن و همچنین این ادا و اصول عاشقانه خنده دار رو هم ندارن.
مگر اینکه مفهوم سینما از نظر شما یه چیز دیگه باشه که دیگه اینجا تفاوت سلیقه بین من و شماست.
دوست داشتن یک مسئله شخصیه. بلایی که IMDB سر بسیاری از فیلم باز ها اورده دقیقا همین نگاه شماست.
بگذریم.
2- چند تا مثال جالب از درواقع شخصیت پردازی های معروف زدی مثلا True Detective یا Luther. ببین دوست من، اگر قرار بود صدا و لهجه و این داستانا مطرح باشه که یه سری بازیگر تو ایران خودمون لهجه بهتری از بسیاری از هالیوودی ها دارن. شما لهجه رو داری بسط میدی به فیلم. خب اگر شما True Detective رو تماشا میکردی، خوب میدونستی که داستان جذاب و پیچیده ای داره و این موضوع فیلم هست که بیشتر مطرحه حالا من بیام بگم من با متیو مکناهی سیگاری شدم یا صداش رو دوست دارم چه ربطی دقیقا به True Detective داره؟(جدا از اینکه من هم یه زمانی دقیقا همین حرفو میزدم و الآن بعد از مدتها فهمیدم که اشتباه میکردم. به همین سادگی:))
3-شما یه تعریف عجیب داری از اسکار ارائه میدی که بخاطر یه سکانس جایزه میگیرن. خب راستش من تاحالا به این شکل بهش فکر نکردم و نمیدونم شما چطور به این نتیجه رسیدی.
اگرچه خصوصا الان دیگه چندان مهم نیست.
من نظری راجع به بازیگری لیدی گاگا ندادم و بزارید در ادامه توضیح بدم.
4-اطلاعات شما راجع به موزیک کانتری به هر حال بیشتر از منه و اگرچه این موضوع، یک امتیاز ویژه برای ارزیابی یک فیلم نیست ولی احترام میزارم بهتون.
5- من فیلم رو نفی نکردم ببین اگر کامنت منو خونده باشی من گفتم نظرم اینه و فلان فلان اتفاقات برای این فیلم افتاده و توقعتون رو بیارید پایین و از فیلم لذت ببرید همین. مخاطب حرفای من یه عده بود که گول این نمره خنده دار IMDB رو خوردن و خصوصا نامزد ها و جوایز های بین المللی که فیلم به دست اورده. شما خودت دو دوتا چهارتا کن ببین بعد از اینکه لیدی گاگا توی گلدن گلوب جایزه بهترین بازیگر رو نگرفت!!! چه اتفاقی افتاد؟ آیا کمپین علیه گلدن گلوب شکل نگرفت؟ یا همین چند سال پیش وقتی که سیاه پوستان به هر حال نقششون توی اسکار کم بود، کمپین و اعتراض راه ننداختن؟
من نظرم اینه که وقتی یک جشنواره(که اتفاقا تقریبا همه جای دنیا همین نگاه هست نمونه‌ش جشنواره خودمون) معیار و انتخاب هاش سیاسی باشه، حالا چه میخواد بزور جایزه بده به سیاه‌پوستان یا کسایی رو نامزد کنه که هوادار دارن که خدایی نکرده کمپین علیه‌شون صحبتی نکنه، دیگه اینطور نیست که ما اون جشنواره رو روی سر بزاریم و بگیم اینها همه شاهکار هستن.
شما فرمودی این حرفا تکرار و کلیشه است و سعی کردی با گفتن (ماشالله نبوغ) مثلا خودتو خالی کنی یا چیزای دیگه. چون به غیر از این نمیتونه باشه.
مسئله اسکار مسئله مهمیه چون نگاه های بسیاری هنوز به این جشنواره دوخته است. از جمله نگاه شما. من باز هم احترام میزارم به هر حال هرکسی میتونه معیار فیلم دیدنشو محدود کنه به اسکار یا گلدن گلوب یا همین IMDB.
ولی...
دوست عزیز
برادر من، خواهر من. باور کن قرار نیست همه مثل هم فکر کنن. قرار نیست من بیام نظرمو به تو تحمیل کنم که این فیلم فاجعه است. همونطور که قرار هم نیست نظر شما و جمع بندی از نظرات مجلات مختلف یا جوایز گلدن گلوب یا اسکار به من تحمیل بشه.
قرار نیست من هم مثل شما برم زیر مثلا فیلم Bohemian Rhapsody و بگم به نام خدایی که فلان کس را آفرید! یا تعریف بیخودی از یه آلبوم موسیقی کنم و بگم که این آلبوم بسیار خوب است. بنابراین فیلم بسیار عالی است. یا بگم من تا دیروز از لیدی گاگا بدم میومد الان دیگه عاشقشم!
خب این نگاه اگر تعصبی نیست پس چیه؟
و در اخر نوشتی که( اگر کامنتی رو نمیفهمی نظر نده!) یه بار از خودت سوال کن شاید یه بار هم تو اشتباه کنی. یه بار هم به خودت فکر کن شاید طرف کامنتو فهمیده و نظرش طوری هست که تو یا نمیفهمی یا به هر حال موافق نیستی.
یه بار هم فکر کن اگر خدایی نکرده! یک نفر نظر مخالفی داشت، نیای این متن دراز رو براش بنویسی که تو اشتباه میکنی.
حقیقت ماجرا این صحبتا نیست. حقیقت اینه که ما به هیچ وجه تحمل حرف مخالف رو نداریم.
الان مثلا شما این متنو نوشتی علیه من.
من هم این متن رو برای شما بنویسم. دقیقا چه کمکی به مسئله میکنه؟ آیا نظر تو تغییر میکنه؟ یا نظر من؟
من بارها میخواستم زیر بیشتر کامنت ها، نظرمو راجع بهشون بگم ولی 95 درصد اوقات من مینویسم بعد پاک میکنم. چون میدونم طرف که قرار نیست نظرش عوض بشه من واسه چی سرمو درد بیارم.
و سر همین کامنت خودم من اولش نوشتم این نظر منه و
آخرش هم نوشتم فیلم رو تماشا کنید و لذت ببرید.
یعنی من نه به موافقین و نه به مخالفین توهینی کردم و نه نظرمو تحمیل کردم. به کسی هم نگفتم من بیشتر میفهمم تو نمیفهمی!!
حالا شما چرا اینقدر عصبانی هستی رو من درک نمیکنم.
کلام آخر اینکه سعی کنیم، سعی کنیم و سعی کنیم نظر مخالف رو تحمل کنیم. (من از خودم مدتهاست شروع کردم) نظر شما هم تا اونجاهایی که من موافق بودم قبول دارم و بقیه رو نه. به همین راحتی.
و اگر هم کامنت من شمارو آزرده خاطر کرده من از شما عذرمیخوام و کاش این سایت قابلیت ویرایش و حذف نظرات رو داشت.
برای شما آرزوی موفقیت دارم.
بنده اینو به صورت قانونی خرید و دانلود کردم
اول اینکه واقعا داستان مزخرفی داشت
و بعضی جاها خونسردی بازیگرا خیلی تو ذوق میزد
من نمیدونم هر ادمی تو اون شرایط قرار میگرفت زمین و زمانو بهم میدوخت
از نظر بنده خیلی خوبه ک اسم فیلم ایرانی جزو جوایز اسکار یا... باشه ولی واقعا این داستان درست و حسابی نداشت
با کمال احترام به طرفداران
بدون اسپویل!
(توجه کنید که نظر بنده شخصی هست)
به حد کافی این فیلم فاجعه هست که میشه ساعت ها براش نقد نوشت.
قرار هم نیست هرکسی که یه گیتار برداره و شروع کنه به خوندن، فیلم سازی هم بکنه. از بردلی کوپر که بازیگر خوبی هست بعید بود.
از نظر موسیقایی جاهایی از فیلم که درواقع در حال اجرا هستن دقیقا شبیه کنسرت های جالب و البته خوب پاپ، راک در میاد. با فیلمبرداری منحصر به فرد. و من دوستش داشتم ولی من نمیدونم چرا باید این فیلم میشد. خب یه اجرای دو نفره واقعی به نظر من با ارزش تر از 2 ساعت فیلمی هست که با سردرگمی داره جلو میره.
گول این امتیازش هم نخورید چون متاسفانه اونجاهم این بحث هوادار مطرحه. کل همین امتیاز رو اگه هوادارای لیدی گاگا نبودن همونم نبود. میتونید در اینترنت کمپین هایی که برای این فیلم تشکیل شده برای همایت از لیدی گاگا! در اسکار رو جست و جو کنید و به عمق فاجعه پی ببرید.
یکی از دوستان نوشته من از صدا و لهجه خاص بردلی کوپر خوشم میاد واسه همین فیلم رو دوست داشتم! چه ربطی به فیلم داره اگه اینطوره پس لابد به تمام فیلمای کوین اسپیسی هم باید جایزه اسکار بدن چون اونم صداش خوبه :| موسیقی که به لهجه نیست.
و یه چیزی هم این روزا هست، درواقع اهمیت جشنواره ای مثل اسکار.
یه زمانی اسکار رو به نوعی مرکز عالم معرفی میکردن و هر جایزه ای هم که هر فیلمی میگرفت، یه ارزش جداگونه براش میزاشتن. ولی امروز میتونیم به وضوح شاهد این باشیم که وقتی سیاست با هنر قاطی بشه چه اتفاقاتی می‌اوفته. الان اسکار تبدیل شده به یه جشنواره ابلهانه با انتخاب های ابلهانه‌ی سیاسی و فکر کنم خصوصا ماها که سینما رو به طور جدی دنبال میکنیم جشنواره ای مثل ونیز میتونه بیشتر اهمیت داشته باشه تا اسکار.
در اخر دوستان من نظرمو به کسی تحمیل نمیکنم و اگر به دنبال یک فیلم عاشقانه _ موزیکال ساده هستید حتما تماشا کنید.
مرسی
بدون اسپویل!
10-11 سال برنامه ریزی و ساخت بیش از 20 فیلم و ادغام همه اینها در یک فیلم ، کار بسیار مشکلیه. به عنوان کسی که همیشه DC رو به مارول ترجیح دادم ، میتونم مثال بزنم که DC حتی نمیتونه یه شخصیت رو برای 4-5 سال نگه داره ولی مارول نه تنها دنیای منظمی داره بلکه مخاطب های حرفه‌ای داره و به هر حال این فیلم هم نقش مهمی در باکس آفیس ایفا خواهد کرد.
EndGame تاحدودی سعی کرد با حذف یا تغییر شخصیت ها ، هیجان رو به بیننده القا کنه ولی لحظات بسیار کمی در این فیلم بود که این ویژگی رو داشت.
همه چیز از قبل پیش بینی شده بود. شما مثلا فکرشو کنید یه شخصیتی در نسخه قبلی کشته شده ، بعد ما یک فیلم اختصاصی هم ازش توی لیست داریم که مثلا در 2020 اکران میشه. خب مخاطب معلومه میتونه بفهمه که این زنده میشه یا نه. پس این معمایی بودن داستان برای چیه من نمیدونم.
شخصیت پردازی فیلم متوسطه . من از برادران روسو ایده ناب یا مولفه سینمایی درستی در این فیلم ندیدم.
زمان فیلم به هیچ وجه مناسب نیست. یک فیلم ابرقهرمانی 3 ساعته چیزی جز خستگی و سر بردن حوصله بیننده نداره. خصوصا فیلمی که با شوخی های بی مزه سعی داره فضای فیلم رو از جدی به کمدی تغییر بده. یعنی کاری که برادران روسو درش هیچ توانایی ندارن.
برای دیدن اکشن فیلم باید منتظر کیفیت بالا باشید و درکل همونطور که اول هم گفتم این فیلم مخاطب های حرفه ای خودش رو داره.
امیدوارم لذت ببرید.مرسی
به نظر من فیلم خوبی بود و موضوع فیلم بسیار جالب همچنین تکان دهنده بود.
در اخر از خود میپرسید این تمایلات خوب هستن یا خیر
راستش اینهمه تبلیغ برای اینکه چه کسی بمیره یا نمیره یکم زیادی بود. مخصوصا اخرش که مشخص شد قسمت بعد احتمال ۹۹ درصد همشون زنده میشن
و اینکه شخصیت تانوس اصلا منطق نداشت. یه دیالوگ گفت که اخرش هم اتفاق افتاد اینکه وقتی ۶ تا سنگو گیر اوورد میره یه جا میشینه طلوع یا غروب افتاب رو تماشا میکنه. اصلا این جمله یه جورایی خیلی خنده دار بود اینکه بیای بقول خودش نصف جهانو نابود کنی تا بری یه جا بشینی و افتاب رو تماشا کنی. :)
شخصیت ها خوب در نیومدن البته چون ما توی فیلم های مستقل راجب این شخصیت ها اطلاع داریم شاید بخاطر همین زیاد نپرداختن به شخصیت ها.
و نظر آخر منم راجب این همه تبلیغ. این همه نظر که کدومشون میمیرن یا نمیمیرن و کل این قضایا... کسی. که با این توقع بیاد این فیلم رو ببینه مسلما تو ذوقش خواهد خورد. البته نه اینکه فیلم بدی بودا.. من نسبت به این همه تبلیغ و هیاهو گفتم وگرنه هرکس نظر خودشو داره
ارادتمند
بدون اسپویل!
خب من صبر کردم حداقل چند روز از تب و تاب اسکار بگذره. خصوصا چند روز از انتشار نسخه با کیفیت این فیلم بگذره تا نظرمو بگم. چون متاسفانه عده از دوستان با استایل *فردی مرکوری*(خصوصا اون قسمت از فیلم که *فردی* با تاج و شنل تو پارتی راه میرفت ) نشستن و Eh-Oh کنان بجای صحبت کردن از فیلم ، یک سری کارای کودکانه میکنن که من در ادامه صحبت خواهم کرد.
جدا از اینکه به نظرم این فیلم رو میشه جزو بیوگرافی های نسبتا مهم تلقی کرد ، کلیت فیلم در حد درام های معمولی هم نیست. درواقع ارزشمندی این فیلم رو میتونیم به مستندوار بودنش ربط بدیم.که البته اون هم به قول (رضا مارمولک) بین علما اختلاف هست چون این مسئله هم هست که بعضی از اتفاقات در فیلم تحریف شده.
مستندوار و خصوصا سکانس های پایانی که انصافا بقدری دقیق ساخته شده که هرکسی که با گروه Queen آشنا نیست رو شیفته‌ی خودش میکنه. منتهی این فیلم به همراه A Star Is Born چیزی جز چنگ زدن به ژانر موسیقی و جز شکست نیست. البته من معتقدم این فیلم قابل قیاس با فیلم بی‌در و پیکر و تبلیغاتی A Star is Born نیست قطعا از بسیاری از جهات ، ارزش بیشتری داره ولی تاریخی از موسیقی رو به نمایش درمیاره که برای بسیاری تبدیل به نوستالژی شده. برای همین هم جز ارزش بیوگرافی‌ش ، یک فیلم تمام شده‌ست.
من کامنت های برخی دوستان که با فیلم موافق هستن و یا حتی کاملا مخالف هستن رو البته بدون اسم، تا جایی که بنده حقیر چیزی برای گفتن داشته باشم رو نقد میکنم.( البته اصل بر این بود که زیر کامنت های خودشون بگم ولی خب از اونجایی که ممکنه مدتها به این صفحه سر نزنن ، حداقل برای بقیه دوستان همینجا میگم و امیدوارم مفید باشه.!)
------
یکی از دوستان نوشته :
*همیشه از فردی و کوئین متنفر بودم ، یه شاسکول که با زیر پیرهنی میان رو سن میخونه، ولی سعی کردم فیلمو ببینم ،و این جزو معدود فیلمایی بود که تا وسطاش دیدم پاکش کردم*
---> به نظرم شما بیشتر به ظاهر خواننده اهمیت میدید ولی طبق گفته شما همین (شاسکول!) موزیسین جدی و البته تاثیر گذار به بسیاری از نسل های بعد بوده و شما خب اگر با انصاف کنسرت Live Aid رو از یوتیوب دیده باشید فکر کنم قطعا به این صدا و این استایل خوانندگی ایمان! میارید. قطعا مثل هر گروه موسیقی دیگه ، تمام اثر های این گروه شاخص نیست ولی خب در مجموع ارزشمند هستن.
-------
یکی از دوستان نوشته :
*نمیدونم اسکارایی که امسال دادن چرط شده یا فیلما؟؟؟؟؟؟*
---> خب اسکار هم مثل هر جشنواره‌ای سیاست های خودشو داره و کاملا سلیقه ای هست. منتهی خب به هر حال یه سال هایی هست مثل 1994 که کلی فیلم درجه یک ساخته میشه و یه سال هایی هم مثل این سالها ، شاهد سینمای بی‌خطر و خنثی هستیم. یه جورایی هم مثل هنر های دیگه‌ست. مثلا ایران خودمون دهه 30-40 کلی شاعر شاخص مثل فروغ فرخزاد ، سهراب سپهری ، مهدی اخوان ثالث و ... داشتیم ولی الآن یه نگاه کلی به شاعران معاصر بندازیم تعداد بسیار کمی هستن که شاخص هستن.
-------
یکی از دوستان نوشته :
*نمیدونم چرا تازگیا ب فیلمای همجنسگرا اینقدر توجه و امتیاز داده میشه!!! مثله این مثل moonlight واقعا چرا؟*
--->کلیت فیلم ها رو نمیشه اینطور قضاوت کرد و به نظر من این یه طرفه به قاضی رفتنه ، چون زمانی میشد این حرفو زد که مثلا تمام نامزدهای مثلا اسکار! فیلم هایی با چنین محتوایی باشن که اینطور هم نیست مثلا Roma که چند جایزه گرفت ، هیچ ربطی به این داستان نداره. به نظر من این برمیگرده به استودیو های فیلمسازی که این مسائل رو اونجا لحاظ میکنن. جدا از اینها مثلا Moonlight خیلی فیلم بدی نبود که مثلا نشه نگاهش کرد یا مثلا سالی که گذشت Green Book یکی از فیلم های خیلی خوب سال بود.
--------
یکی نوشته :
*منتقد ها هم برن درشونو بزارن
رامی مالک یه دیوونست - فردی مرکوری هم یه دیوونست یه دیوونه میتونه نقش یه دیوونه رو بازی کنه
این همه استعداد از هردوشون دیوونگیه - رامی مالک اسکار نبره پس کی ببره ؟
دیکاپریو دیوونست - ال پاچینو دیوونست - دیوید لینچ و خیلیای دیگه که الان یادم نمیاد*
---> ای بابا اینکه کل ملت دیوونه شدن :) رامی مالک اسکار نمیبرد کریستین بیل با فیلم Vice میتونست ببره. حالا من نمیدونم مثلا آل‌پاچینو دقیقا چه ربطی به رامی مالک داره جفتشون بازیگرن ولی چه شباهتی پیدا کردی خدا میدونه...بعد این دیوید لینچ رو که گفتی کجای دلم بزارم؟ طرف کارگردانه اینا که گفتی بازیگرن :) معلومه فقط یه اسمی از این صفحه‌های مجازی شنیدی ... منتقد ها هم نیازی نیست برن درشونو بزارن. همینکه مثل شما احساسی نظر ندن فکر کنم ارزششون بیشتره
-------
یکی از دوستان نوشته :
* شايد گروههاى بزرگ زيادى از دههه ٧٠ تا ابتداى ٩٠ اومده باشن ، ولى كوئين افسانه اى واقعى از آهنگسازى با فهم بالاى موسيقى ، اشعار متعالى و در عين حال مردمى و اجراهاى بى نظير و مهمتر از همه شخص فردى مكورى متفاوت بود و در تاريخ راك واقعاً جاودانه شد*
---> من معتقدم کوئین قطعا تاثیرگذار بوده ولی نه اینطور که شما میگید. حالا مثلا "بیتلز" رو اگر مثال میزدی شاید میشد گفت واژه (افسانه‌ای) لایقشون بود چون نسل های راک بعد از خودش رو تربیت کرد ولی کوئین مثل بسیاری از گروه های راک بود.
-------
یکی از دوستان نوشته :
*فقط کافیه تریلر فیلم رو نگاه کنید و اگه احیانا فردی مرکوری(سلطان، پدر موسیقی معاصر، خوش صدا و….) رو نمیشناسید یه سرچ کوچولو واسش بکنید*
----> به نظر شما این نگاه تعصبی نیست؟ کدوم روزنامه کدوم نشریه و حتی کدوم انگلیسی به مرکوری میگه پدر موسیقی یا سلطان؟ اتفاقا انگلستان کشوری هست که هرگز دنبال قهرمان نیست و واسه همینه که سبک های جدید موسیقی از این کشور ساخته و صادر میشن
....
مرسی که خوندین
ببینید دوستان ، ما تا زمانی که تحمل نظر مخالف رو نداشته باشیم هرگز کاری از پیش نمی‌بریم.
من نظرم اون پایین هست ، گفتم من این فیلم رو دوست نداشتم و نظر شخصی من این بود و فلان و فلان. آخرش هم نوشتم با این حال امیدوارم فیلم رو ببینید و لذت ببرید.
یکی از دوستان ( باز هم اینجا من به عنوان دوست ازش یاد میکنم به عنوان احترام برای ایشون) در اومده زیر کامنت من که مخالف فیلم هستم ، کلی چرندیات راجع‌به لیدی گاگا و شخصیت پردازی ها ( مثلا اومده Mr Robot رو با True Detective مثال زده :) ) و موسیقی کانتری و از این چیزها که توی اینترنت به وفور پیدا میشه برای من نوشته آخرش هم نوشته من میفهمم تو نمیفهمی. من خیلی محترمانه گفتم یک بار شک کن شاید تو اشتباه کنی من درست بگم.
و باز حرف خودشو زده و خلاصه ادبیاتی به کار برد که به نظر من برای خالی شدن عقده شخصی بوده و من دیگه به خودم این اجازه رو نمیدم که با ایشون به بحث ادامه بدم. چون تکلیف یک سری‌ها از قبل مشخصه.
من با خودم گفتم اصلا شاید من اشتباه میکنم. خب؟ ایشون درست میگه.
رفتم زیر فیلم Bohemian Rhypsody دیدم نوشته به نام خدایی که کوئین را آفرید!!!
جای اینکه راجع به فیلم صحبت کنه و بگه این فیلم این ویژگی هارو داره و خوبه و این نقطه ضعف هارو داره ، نشسته یه سری حرفای خنده دار راجع‌به کوئین که اتفاقا همه ما دوستشون داریم گفته و ادعاش هم میشه که نقد کرده. یا چه میدونم آل پاچینو رو با رامی مالک مقایسه میکنه ، یا دیوید لینچ رو مطرح میکنه :)
خب مشخصه این شخص نه دیوید لینچ رو میشناسه نه دو تا کتاب راجع به سینما خونده نه فیلم درستی دیده. اینکه من شیفته یک فیلم پاپ کورنی باشم و بگم واوووو این فیلم حرف نداره و عالیه و چه میدونم بگم من از لهجه و موهای بردلی کوپر خوشم میاد و عاشق این فیلم هستم ، اوکی هست و مشکلی نیست چون سلیقه هر کس متفاوته و ممکنه نظر مخالف باشه. ولی اینکه بیای زیر کامنت من مستقیما به بحث بشینی که شخصیت پردازی این است و اسکار فلان است و من میفهمم و تو نمیفهمی ، با اینکه من شخصا هیچوقت با خودم فکر نکردم من بیشتر میفهمم یا عقلم بیشتره ، به کامنت خودم بیشتر ایمان میارم و قطعا دیگه الآن مطمئنم این فیلم یک فیلم پاپ کورنی ، تبلیغاتی و دهن پرکنه.
حالا صحبت اصلی با کاربران حرفه ای نایت مووی که چند سالی هست در کنار همدیگه هستیم و به هر حال سینما رو به طور جدی دنبال میکنیم. من به عنوان برادر کوچکتر از همه میخوام که نظر مخالف رو اگرچه میتونیم قبول نکنیم ولی احترام بزاریم. سعی کنیم به سلیقه همدیگه احترام بزاریم. سعی نکنیم همیشه کامنت بزاریم یا مثل بعضی دوستان دنبال لایک و کامنت باشیم. باید بدونیم که گفتن اینکه (من میفهمم و تو نمیفهمی) نه تنها کمکی به قضیه نمیکنه بلکه فقط تعصب و غرور مضحک خودمون رو نشون میده. هیچ آدم حسابی توی کل تاریخ نیومده بگه من بیشتر میفهمم. از فیلسوف بگیر تا نقاش تا موزیسین تا دانشمند. هیچ کدوم ادعایی نداشتن با اینکه قرن ها بعد اندیشه هاشون تدریس میشد.
کلام آخر. فیلم رو ببینید و لذت ببرید ، اگر نظری دارید حتما بیان کنید. اگر نقدی دارید حتما حتما بیان کنید. اگر مثل همین دوستمون تعصبی هستید ، باشید. از فیلم لذت ببرید ولی نظرتون رو به کسی تحمیل نکنید و بدونید که در طول تاریخ تمام مفاهیم مغلوب دیکتاتوری شدند بجز هنر .
بحث رو تموم میکنم و مرسی که خوندین.
ارادتمندم
بدون اسپویل!
قبل از اینکه بخوام تجربه خودمو از دیدن این فیلم بگم، تاکید میکنم که این ژانر و خصوصا این فیلم، حس و حال و لذت دیدنش اینه که روی پرده سینما باشه و این تم تاریک جذابش مهر تاییدیه برای این حرف.
فیلم * First Man* ساخته *Damien Chazelle* که اگر اشتباه نکنم چهارمین فیلم از این کارگردان هست و بازیگر نقش اول فیلم*Ryan Gosling*هست که با همین کارگردان تجربه بازی در فیلم قبلی یعنی La La Land رو داره. این فیلم میشه گفت نقطه شروع تازه ای برای دیمین شزل نیست. فیلم کشش داستانی خصوصا این زمان طولانی رو نداره و اکثر زمان فیلم به چیزهای خارج از بحث (اصلی که سفر نیل آرمسترانگ و گروهش به ماه هست) پرداخته میشه. و به نظر من کاش این فیلم کاملا از ژانر بیوگرافی خارج میشد و به عملیات های فضایی ناسا به خوبی پرداخته میشد هر چند که این عملیات ها نقطه قوت این فیلم هستند و خصوصا کلوز آپ هایی که از نیل آرمسترانگ در فضاپیما ارائه میشه، میتونیم بگیم خلاقیت کارگردان هست که مخاطب رو با خودش همراه میکنه و دقیقا انگار ما جای آرمسترانگ به ماه سفر میکنیم.
موسیقی فیلم به شدت معمولی بود و اتفاقا از دیمین شزل با دو فیلم قبلیش که به نظر من موفق ترین آثار ژانر موزیکال هستن بعید بود.
شخصیت همسر نیل آرمسترانگ با بازی Claire Foy جالب بود باوجود اینکه دقیقا نمیدونم این تشنج و ناآرومی که توی خونه وجود داشت اول اینکه چرا به نمایش در اومد دوم اینکه اصلا چه مفهومی داشت که این هم نقطه ضعف بزرگ فیلم بود که تازه بیشتر از همه بهش پرداخته شد.
یکی دیگه از نقد هایی که به فیلم شد، نشون ندادن آرمسترانگ در حال گذاشتن پرچم آمریکا روی ماه هست که این هم خیلی عجیبه چون فیلم که کاملا عملیات هارو تاجایی که میشد با جزئیات نشون داد و تحریف عجیبی نداشت. یه عده گفتن شاید دیمین شزل چون میخواسته این دستاورد رو برای تمام انسان ها نشون بده این صحنه رو حذف کرد، باز هم به نظرم این حرف غلطه. ما توی این فیلم تاکید بر رسانه های امریکا و مسئولان آمریکایی داریم و حتی نمایی از کاخ سفید به نمایش در اومده که این ها خلاف این نظریه هستن.
در کل به نظرم فیلم ضعیفی بود و خصوصا از دیمین شزل بعید بود.
توقع خودتون رو پایین بیارید و فیلم رو تماشا کنید امیدوارم لذت ببرید.
مرسی
اول اینکه سلام. والا این متنی که شما نوشتی اولین چیزی که به ذهنم میرسه اینه که چرا شما اینقدر عصبانی هستی؟ این حجم از الفاظی که دوستانه نیست و دقت کنید من اون بالا نوشتم یکی از دوستان این حرفو زده یعنی من در اینجا شما رو به عنوان یک مخاطب که از فیلم خوشش اومده و زحمت هم کشیده یه متن به هر حال شخصی نوشته، قبول دارم ولی نمیدونم واقعا چرا ما نمیتونیم حرف همدیگرو تحمل کنیم؟
من که زیر کامنت شما چیزی ننوشتم یا خدایی نکرده توهینی نکردم که یه متن به این درازی رو نوشتی.
ببین دوست عزیز(من به هر مخاطب حرفه ای، دوست خطاب میکنم مهم هم نیست که نظرم باهاش موافق باشه یا مخالف) چون حالا شما به هر حال زحمت کشیدی و این کامنت رو گذاشتی من هم یه سری حرفا بزنم.
1-طبق کامنت اول شما راجع به نقد فیلم، گفتی که من از البوم بردلی کوپر خوشم اومده. لهجه خوبی داره و موسیقی کانتری و فلان خوب بوده بنابراین فیلم خوبی هست! که نظر شما هم هست و محترمه.
ولی خب من بشخصه نمیتونم موافق این حرف باشم اگر اینطور باشه من به شما چند تا کنسرت از سالهای پیش توصیه میکنم تماشا کنید و اتفاقا اون کنسرت ها هم لهجه خوبی دارن، هم موسیقی جدی تری دارن و همچنین این ادا و اصول عاشقانه خنده دار رو هم ندارن.
مگر اینکه مفهوم سینما از نظر شما یه چیز دیگه باشه که دیگه اینجا تفاوت سلیقه بین من و شماست.
دوست داشتن یک مسئله شخصیه. بلایی که IMDB سر بسیاری از فیلم باز ها اورده دقیقا همین نگاه شماست.
بگذریم.
2- چند تا مثال جالب از درواقع شخصیت پردازی های معروف زدی مثلا True Detective یا Luther. ببین دوست من، اگر قرار بود صدا و لهجه و این داستانا مطرح باشه که یه سری بازیگر تو ایران خودمون لهجه بهتری از بسیاری از هالیوودی ها دارن. شما لهجه رو داری بسط میدی به فیلم. خب اگر شما True Detective رو تماشا میکردی، خوب میدونستی که داستان جذاب و پیچیده ای داره و این موضوع فیلم هست که بیشتر مطرحه حالا من بیام بگم من با متیو مکناهی سیگاری شدم یا صداش رو دوست دارم چه ربطی دقیقا به True Detective داره؟(جدا از اینکه من هم یه زمانی دقیقا همین حرفو میزدم و الآن بعد از مدتها فهمیدم که اشتباه میکردم. به همین سادگی:))
3-شما یه تعریف عجیب داری از اسکار ارائه میدی که بخاطر یه سکانس جایزه میگیرن. خب راستش من تاحالا به این شکل بهش فکر نکردم و نمیدونم شما چطور به این نتیجه رسیدی.
اگرچه خصوصا الان دیگه چندان مهم نیست.
من نظری راجع به بازیگری لیدی گاگا ندادم و بزارید در ادامه توضیح بدم.
4-اطلاعات شما راجع به موزیک کانتری به هر حال بیشتر از منه و اگرچه این موضوع، یک امتیاز ویژه برای ارزیابی یک فیلم نیست ولی احترام میزارم بهتون.
5- من فیلم رو نفی نکردم ببین اگر کامنت منو خونده باشی من گفتم نظرم اینه و فلان فلان اتفاقات برای این فیلم افتاده و توقعتون رو بیارید پایین و از فیلم لذت ببرید همین. مخاطب حرفای من یه عده بود که گول این نمره خنده دار IMDB رو خوردن و خصوصا نامزد ها و جوایز های بین المللی که فیلم به دست اورده. شما خودت دو دوتا چهارتا کن ببین بعد از اینکه لیدی گاگا توی گلدن گلوب جایزه بهترین بازیگر رو نگرفت!!! چه اتفاقی افتاد؟ آیا کمپین علیه گلدن گلوب شکل نگرفت؟ یا همین چند سال پیش وقتی که سیاه پوستان به هر حال نقششون توی اسکار کم بود، کمپین و اعتراض راه ننداختن؟
من نظرم اینه که وقتی یک جشنواره(که اتفاقا تقریبا همه جای دنیا همین نگاه هست نمونه‌ش جشنواره خودمون) معیار و انتخاب هاش سیاسی باشه، حالا چه میخواد بزور جایزه بده به سیاه‌پوستان یا کسایی رو نامزد کنه که هوادار دارن که خدایی نکرده کمپین علیه‌شون صحبتی نکنه، دیگه اینطور نیست که ما اون جشنواره رو روی سر بزاریم و بگیم اینها همه شاهکار هستن.
شما فرمودی این حرفا تکرار و کلیشه است و سعی کردی با گفتن (ماشالله نبوغ) مثلا خودتو خالی کنی یا چیزای دیگه. چون به غیر از این نمیتونه باشه.
مسئله اسکار مسئله مهمیه چون نگاه های بسیاری هنوز به این جشنواره دوخته است. از جمله نگاه شما. من باز هم احترام میزارم به هر حال هرکسی میتونه معیار فیلم دیدنشو محدود کنه به اسکار یا گلدن گلوب یا همین IMDB.
ولی...
دوست عزیز
برادر من، خواهر من. باور کن قرار نیست همه مثل هم فکر کنن. قرار نیست من بیام نظرمو به تو تحمیل کنم که این فیلم فاجعه است. همونطور که قرار هم نیست نظر شما و جمع بندی از نظرات مجلات مختلف یا جوایز گلدن گلوب یا اسکار به من تحمیل بشه.
قرار نیست من هم مثل شما برم زیر مثلا فیلم Bohemian Rhapsody و بگم به نام خدایی که فلان کس را آفرید! یا تعریف بیخودی از یه آلبوم موسیقی کنم و بگم که این آلبوم بسیار خوب است. بنابراین فیلم بسیار عالی است. یا بگم من تا دیروز از لیدی گاگا بدم میومد الان دیگه عاشقشم!
خب این نگاه اگر تعصبی نیست پس چیه؟
و در اخر نوشتی که( اگر کامنتی رو نمیفهمی نظر نده!) یه بار از خودت سوال کن شاید یه بار هم تو اشتباه کنی. یه بار هم به خودت فکر کن شاید طرف کامنتو فهمیده و نظرش طوری هست که تو یا نمیفهمی یا به هر حال موافق نیستی.
یه بار هم فکر کن اگر خدایی نکرده! یک نفر نظر مخالفی داشت، نیای این متن دراز رو براش بنویسی که تو اشتباه میکنی.
حقیقت ماجرا این صحبتا نیست. حقیقت اینه که ما به هیچ وجه تحمل حرف مخالف رو نداریم.
الان مثلا شما این متنو نوشتی علیه من.
من هم این متن رو برای شما بنویسم. دقیقا چه کمکی به مسئله میکنه؟ آیا نظر تو تغییر میکنه؟ یا نظر من؟
من بارها میخواستم زیر بیشتر کامنت ها، نظرمو راجع بهشون بگم ولی 95 درصد اوقات من مینویسم بعد پاک میکنم. چون میدونم طرف که قرار نیست نظرش عوض بشه من واسه چی سرمو درد بیارم.
و سر همین کامنت خودم من اولش نوشتم این نظر منه و
آخرش هم نوشتم فیلم رو تماشا کنید و لذت ببرید.
یعنی من نه به موافقین و نه به مخالفین توهینی کردم و نه نظرمو تحمیل کردم. به کسی هم نگفتم من بیشتر میفهمم تو نمیفهمی!!
حالا شما چرا اینقدر عصبانی هستی رو من درک نمیکنم.
کلام آخر اینکه سعی کنیم، سعی کنیم و سعی کنیم نظر مخالف رو تحمل کنیم. (من از خودم مدتهاست شروع کردم) نظر شما هم تا اونجاهایی که من موافق بودم قبول دارم و بقیه رو نه. به همین راحتی.
و اگر هم کامنت من شمارو آزرده خاطر کرده من از شما عذرمیخوام و کاش این سایت قابلیت ویرایش و حذف نظرات رو داشت.
برای شما آرزوی موفقیت دارم.