درون مه(نمادی از شک)زندگی را به سرمیبریم و درگیر روزمرگی های مان هستیم بعضی معتقد بعضی ملحد. اما اگر این مه ناشناخته فضایی جز رعب و وحشت به وجود نیاورد واز کنترل بشریت خارج شود،براستی ما کیستیم؟آیا هر چه از دایره ذهن بشریت خارج باشد محکوم به جبر وتسلیم است؟آیا کنترل چیزهایی که دست ما نیست مارا از تلاش کردن بازمیدارد.آیا امید رهایی یافتن با وجود ترسی ناشناخته نابود میگردد؟
مقبولیت جبرامید را از آدمی میستاند جبری که از سوی وحشت بر جان آدمی افتد امید خواهد مرد و مرگ امید پایان راه اوست.