با این که داستان کلی فیلم کمی کلیشه ای بود اما به نظر من فیلم با ارزشیه ...
به این دلیل که بازی آلپاچینو تونسته تاثیر زیادی بر روی روند فیلم داشته باشه و روند کلیه مجادله دو شخصیت اصلی داستان فیلم رو تونسته مهیج بکنه ...
تنها روش به اتمام رسوندن فیلم ضعف داشت که میتونست بهتر تموم بشه
دیدنش برای یک بار به دوستان پیشنهاد میشه :)
بی شک این فیلم جزء بهترین کارهای رابین ویلیامز بزرگ بوده و خواهد بود ..
البته از دید من رابین ویلیامز انقدر عالی بوده که توی همه ی نقش هایی که تو فیلم ها داشته همیشه حرفی برای گفتن داشته و بی نظیر بوده
واقعا آدم از نقش آفرینی این هنرمند نهایت لذت رو میبره و دیدن اون فیلم براش شدیدا لذت بخش میشه ... رابین ویلیامز طرز نگاه هاش و بازیگریش و حتی صحبت کردنش توی فیلم به بیننده آرامش میده و انسان رو میتونه واقعا از اینکه اون فیلم رو داره میبینه خوشحال کنه...
جذابیت این فیلم رو توی بخش های متفاوتی از فیلم میشه نام برد ...
به عنوان مثال میشه اشاره کرد به این قضیه که توی فیلم رابین ویلیامز دوباره داره نقش بازی میکنه و این به بیننده کاملا این حس رو میتونه منتقل کنه که چقدر این فرد بزرگ و هنرمند بوده ..شدیدا به دوستان این فیلم رابین ویلیامز رو توصیه میکنم که ببینند که هم از صحنه های طنز و هم از موضوعات و درس هایی که در طی فیلم کسب میکنند لذت ببرند <3
بی شک از ماندگار ترین آثارات رابین ویلیامز و البته بن افلک هست این فیلم
به نظر من بن افلک با ساختن این فیلم سطح خودش رو به طور کلی با همه ی هم سطحی هاش جدا کرد و خودش رو بالا کشید .. بازی آرامش بخش و دوست داشتنی رابین ویلیامز و البته کشف شدن مت دیمون ...
واقعا از نقش های دوست داشتنی ویلیامز بوده این فیلم
موضوع فیلم موضوع جالبی بود از دیدگاه علمی ...
بازی و نقش آفرینی ویل اسمیت هم واقعا دوست داشتنی و زیبا بود مخصوصا توی گویش صحبت کردنش و قسمت هایی از دیالوگ های فیلم هم دل نشین بودن
ارزش یکبار دیدن رو داره
از دید من مارتین لاورنس زمانی که این نقش ها رو داشت بازی میکرد به عنوان بنیان گذار این مدل بازی باید شناخته بشه و من اینجور فکر میکنم که کسی مثل کوین هارت برگرفته از بازی لاورنس ایفای نقش میکنه توی فیلم هاش که هرچند واقعا هم موفق بوده و خراب نکرده
به شخصه انتظار بیشتری از مایکل اپیربرگ میرفت برای این فیلم ...
واقعا کار خوبی کردند که بعد از این فیلم ، فیلم تقدیر رو ساختند وگرنه به هیچ وجه کارهاشون چشم گیر نمیشد از نظر بنده ...
بنده هم با سخنانتون موافقم.. اما اون صحنه آخر فیلم یک لحظه از دید من هم شبیه تایتانیک بود ولی خیلی ریز بود در حدی که میشه چشم پوشی کرد از دید من ... اون لحظه غرق شدن خیلی منو یاد تایتانیک انداخت !
به این دلیل که بازی آلپاچینو تونسته تاثیر زیادی بر روی روند فیلم داشته باشه و روند کلیه مجادله دو شخصیت اصلی داستان فیلم رو تونسته مهیج بکنه ...
تنها روش به اتمام رسوندن فیلم ضعف داشت که میتونست بهتر تموم بشه
دیدنش برای یک بار به دوستان پیشنهاد میشه :)
البته از دید من رابین ویلیامز انقدر عالی بوده که توی همه ی نقش هایی که تو فیلم ها داشته همیشه حرفی برای گفتن داشته و بی نظیر بوده
واقعا آدم از نقش آفرینی این هنرمند نهایت لذت رو میبره و دیدن اون فیلم براش شدیدا لذت بخش میشه ... رابین ویلیامز طرز نگاه هاش و بازیگریش و حتی صحبت کردنش توی فیلم به بیننده آرامش میده و انسان رو میتونه واقعا از اینکه اون فیلم رو داره میبینه خوشحال کنه...
جذابیت این فیلم رو توی بخش های متفاوتی از فیلم میشه نام برد ...
به عنوان مثال میشه اشاره کرد به این قضیه که توی فیلم رابین ویلیامز دوباره داره نقش بازی میکنه و این به بیننده کاملا این حس رو میتونه منتقل کنه که چقدر این فرد بزرگ و هنرمند بوده ..شدیدا به دوستان این فیلم رابین ویلیامز رو توصیه میکنم که ببینند که هم از صحنه های طنز و هم از موضوعات و درس هایی که در طی فیلم کسب میکنند لذت ببرند <3
به نظر من بن افلک با ساختن این فیلم سطح خودش رو به طور کلی با همه ی هم سطحی هاش جدا کرد و خودش رو بالا کشید .. بازی آرامش بخش و دوست داشتنی رابین ویلیامز و البته کشف شدن مت دیمون ...
واقعا از نقش های دوست داشتنی ویلیامز بوده این فیلم
حاجی شما از فرمول چالی بهش نیگا کن و در نظر بگیر نسبت V به M بیشتره و این تونسته جا بشه :D
بازی و نقش آفرینی ویل اسمیت هم واقعا دوست داشتنی و زیبا بود مخصوصا توی گویش صحبت کردنش و قسمت هایی از دیالوگ های فیلم هم دل نشین بودن
ارزش یکبار دیدن رو داره
واقعا کار خوبی کردند که بعد از این فیلم ، فیلم تقدیر رو ساختند وگرنه به هیچ وجه کارهاشون چشم گیر نمیشد از نظر بنده ...