بی شک از ماندگار ترین آثارات رابین ویلیامز و البته بن افلک هست این فیلم
به نظر من بن افلک با ساختن این فیلم سطح خودش رو به طور کلی با همه ی هم سطحی هاش جدا کرد و خودش رو بالا کشید .. بازی آرامش بخش و دوست داشتنی رابین ویلیامز و البته کشف شدن مت دیمون ...
واقعا از نقش های دوست داشتنی ویلیامز بوده این فیلم

به شخصه تا قبل از دیدن این فیلم تو ضمیر ناخود آگاهم به طور وحشتناکی از بن افلک خوشم نمیومد !
اما واقعا به دوستانی که مثل خودم همچین تصوری از این بازیگر و کارگردان دارند به طور قاطع پیشنهاد میکنم که این فیلم رو ببینند .
بنده خودم با تا آخر فیلم حواسم نبود که کارگردان این فیلم خود افلک هست .. واقعا قابل تحسین بود موضوعاتی که توی فیلم اشاره کرد و داستانی که تا آخر فیلم جذاب باقی موند با توجه به زمان طولانی که نسبتا فیلم داشت ..
بازی جرمی رنر هم قابل توجه بود توی این فیلم ...

به دوستانی که هیچ شناختی نسبت به کارهای آلفرد هیچکاک ندارند توصیه میکنم که حتما این شاهکار رو از دست ندن !
واقعا فیلم دوست داشتنی و دلنشینی بود ، شدیدا خوش ساخت و به هیچ وجه خسته کننده نمیشه !

:)))
حاجی شما از فرمول چالی بهش نیگا کن و در نظر بگیر نسبت V به M بیشتره و این تونسته جا بشه :D

موضوع فیلم موضوع جالبی بود از دیدگاه علمی ...
بازی و نقش آفرینی ویل اسمیت هم واقعا دوست داشتنی و زیبا بود مخصوصا توی گویش صحبت کردنش و قسمت هایی از دیالوگ های فیلم هم دل نشین بودن
ارزش یکبار دیدن رو داره

از دید من مارتین لاورنس زمانی که این نقش ها رو داشت بازی میکرد به عنوان بنیان گذار این مدل بازی باید شناخته بشه و من اینجور فکر میکنم که کسی مثل کوین هارت برگرفته از بازی لاورنس ایفای نقش میکنه توی فیلم هاش که هرچند واقعا هم موفق بوده و خراب نکرده

از نوستالژی ترین فیلم های دوران کودکی منه :))
واقعا در زمان خودش اصلا یه چیز دیگه ای بود .. هرچند که از نظر من هنوز هم حرف واسه گفتن داره :D

بی شک فیلم کازینو بعد از گود فل آس از کارای جالب اسکورسیزی بود که میشه گفت حدودا با همون بازیگر ها و همون ژانر گانگستری یه فیلم موفق دیگه بسازه که حرف واسه زدن داشته باشه ...
مخصوصا ایده ای که توی اول و آخر فیلم به خرج داد که آدم 3 بار میتونه به اشتباه انتهای فیلم رو پیش بینی کنه و در آخر اون چیزی در میاد که خود اسکورسیزی توی ذهنش برای فیلم دیده بود ..
از بازی بی نظیر رابرت دنیرو و جو پسچی که زوج طلایی توی فیلم های مافیایی محسوب میشن نمیشه چشم پوشی کرد ...
از دیدگاه موسیقی متن هم واقعا خوب و قابل ستایش بود

من خودم اصلا علاقه ای که به سبک کارهای تارانتینو نداشتم
اما بعد از دیدن این فیلم کاملا نظرم نسبت بهش عوض شد ...
البته دوستانی که میخوان این فیلم رو ببینند باید صبر زیادی داشته باشند و حوصله زیادی چون داستان فیلم خیلی کند پیش میره ولی واقعا دل چسب و جالبه
به دوستانی که مثل بنده علاقه ای به سبک کارهای تارانتینو ندارند این فیلم و فیلم سگ انباری ها رو از این کارگردان توصیه میکنم و این طور فکر میکنم که مثل بنده نظرشون نسبت به این کارگردان کمی بهتر بشه

به شخصه انتظار بیشتری از مایکل اپیربرگ میرفت برای این فیلم ...
واقعا کار خوبی کردند که بعد از این فیلم ، فیلم تقدیر رو ساختند وگرنه به هیچ وجه کارهاشون چشم گیر نمیشد از نظر بنده ...