کسی نگفت بده مشکل اینه که درطول فصل 2 افت کیفیت داشت. فایت های اول فصل خیلی بهتر انیمیت شدن و هرچی به آخر فصل نزدیک تر میشه سکانس ها بیشتر و بیشتر ابسترکت میشن جوری که تو بعضی سکانس ها نه میشه حرکات کاراکترها رو متوجه شد نه بک گراند فضای اطراف رو دید و نه جا گیری کاراکتر توی فضای سه بعدی رو تشخیص داد
وگرنه فایت هاش که خیلی جذابن
خوش ساخت بود ولی من اصلا خوشم نیومد.
داستانش و پیاده سازی داستانش جالب نبود و خیلی چیز ها نیمه کاره توش رها شد. داستان اصلی همه جوره بهتر از این بود.
رده سنی پایینی هم داره با دیالوگ های خیلی ضعیف و بد
مشکلم با طرز فکرته. با این منطقی که داری از قرمه سبزی هم ایراد میگیری چون گوشت کبابی دوست داری و توی خورشت نیست
ژانر اعلام کرده وسترن و کارگردان یک وسترن تحویل داده.
بقیه فیلم های این ژانر چی دارن که این نداره؟ منطق داستان وقتی یک قهرمان وسترن کل شهر رو پیو پیو میکشه و هیچیش نمیشه عجیب نیست ولی وقتی یکی به طور سازمان یافته در طول یک دهه چند سرخپوست رو میکشه و بقیه درجا نمیفهمن که کار کیه یا قتل ها به هم ربط دارن عجیبه؟
یبار دیگه فیلم رو ببین و دقت کن که دیکاپریو چطوری وارد خانوادشون شد و اعتماد سازی کرد و به فاصله زمانی دقت کن
فیلم میبینی که چیز یاد بگیری؟؟؟؟ =))))))))))))(((
برای همینه که ک*خل شدی
برای یاد گرفتن برو مدرسه یا پیش یه استاد یا دوره یه چیزی رو بگذرون یا بشین کتاب بخون
فیلم تو بهترین حالتش هنر حساب میشه
تنها کسایی که فیلم میبینن برای یاد گیری دانشجوهای سینما و فیلم سازی هستن که فیلم میبینن تا یاد بگیرن چطوری فیلم خوب بسازن
واقعا فکرش رو نمیکردم ترکیب دوتا ژانری که هیچوقت دوست نداشتم(وسترن و true crime) انقدر جذاب بشه
بازی ها همه قابل قبول بود، دیکاپریو که نیازی به تعریف نداره، از دنیرو خوشم نمیاد ولی خوب ظاهر شد. از همه بیشتر بازی لیلی گلداستون رو دوست داشتم با اینکه توی داستان کاراکترش خوب نوشته و پرداخته نشد اما هر جایی که بهش بها داده شد عالی و درخشان ظاهر شد.
نیمه دوم داستان میتونست خیلی بهتر باشه. کارگردان تلاش کرد که از حالت داستانی و رمان خارجش کنه تا واقعی بودن اتفاق ها و عواقب تصمیمات سنگین تر باشه تلنگر محکم تری به مخاطب بزنه اما از نظر من این انتخاب نتیجه عکس داشت چرا که نیمه اول به قدری خوب و قوی بود و کاراکتر پردازی و داستان گویی جوری مخاطب رو با خودش همراه کرد که شکوندن چهارچوب داستان فقط و فقط باعث بی اهمیت شدن وقایع برای من بیننده بود.
به جنبه های فنی کاری ندارم و فقط درمورد حس خودم از دیدن این فیلم خواستم حرف بزنم
به طور کلی به نظرم اثر قوی و به یاد موندنی هست و دیدنش رو پیشنهاد میکنم
نمیتونم یک نمره کلی بهش بدم
بازیگرها 10
موسیقی 7.5
کاراکتر پردازی 8.5
فیلم برداری 9
تدوین 10
روایت داستان 9
کارگردانی 8.5
وگرنه فایت هاش که خیلی جذابن
داستانش و پیاده سازی داستانش جالب نبود و خیلی چیز ها نیمه کاره توش رها شد. داستان اصلی همه جوره بهتر از این بود.
رده سنی پایینی هم داره با دیالوگ های خیلی ضعیف و بد
یکسری از سکانس ها هم جالب بود
ولی چیز دیگه ای نداشت.
نمره 7براش زیاد هم هست
حداقل imdb رو باز میکردی بعد مینوشتی
وقتتون رو تلف نکنید
همچین شو ایی تکرار شدنی نیست
دلم برای تک تک کاراکترهاش تنگ میشه.❤️
ژانر اعلام کرده وسترن و کارگردان یک وسترن تحویل داده.
بقیه فیلم های این ژانر چی دارن که این نداره؟ منطق داستان وقتی یک قهرمان وسترن کل شهر رو پیو پیو میکشه و هیچیش نمیشه عجیب نیست ولی وقتی یکی به طور سازمان یافته در طول یک دهه چند سرخپوست رو میکشه و بقیه درجا نمیفهمن که کار کیه یا قتل ها به هم ربط دارن عجیبه؟
یبار دیگه فیلم رو ببین و دقت کن که دیکاپریو چطوری وارد خانوادشون شد و اعتماد سازی کرد و به فاصله زمانی دقت کن
برای همینه که ک*خل شدی
برای یاد گرفتن برو مدرسه یا پیش یه استاد یا دوره یه چیزی رو بگذرون یا بشین کتاب بخون
فیلم تو بهترین حالتش هنر حساب میشه
تنها کسایی که فیلم میبینن برای یاد گیری دانشجوهای سینما و فیلم سازی هستن که فیلم میبینن تا یاد بگیرن چطوری فیلم خوب بسازن
صنعت فیلم سازی فقط برای سرگرمیه
بازی ها همه قابل قبول بود، دیکاپریو که نیازی به تعریف نداره، از دنیرو خوشم نمیاد ولی خوب ظاهر شد. از همه بیشتر بازی لیلی گلداستون رو دوست داشتم با اینکه توی داستان کاراکترش خوب نوشته و پرداخته نشد اما هر جایی که بهش بها داده شد عالی و درخشان ظاهر شد.
نیمه دوم داستان میتونست خیلی بهتر باشه. کارگردان تلاش کرد که از حالت داستانی و رمان خارجش کنه تا واقعی بودن اتفاق ها و عواقب تصمیمات سنگین تر باشه تلنگر محکم تری به مخاطب بزنه اما از نظر من این انتخاب نتیجه عکس داشت چرا که نیمه اول به قدری خوب و قوی بود و کاراکتر پردازی و داستان گویی جوری مخاطب رو با خودش همراه کرد که شکوندن چهارچوب داستان فقط و فقط باعث بی اهمیت شدن وقایع برای من بیننده بود.
به جنبه های فنی کاری ندارم و فقط درمورد حس خودم از دیدن این فیلم خواستم حرف بزنم
به طور کلی به نظرم اثر قوی و به یاد موندنی هست و دیدنش رو پیشنهاد میکنم
نمیتونم یک نمره کلی بهش بدم
بازیگرها 10
موسیقی 7.5
کاراکتر پردازی 8.5
فیلم برداری 9
تدوین 10
روایت داستان 9
کارگردانی 8.5