الان که دارم اینو مینویسم، تیتراژ فیلم داره پخش میشه و حس فوق العاده ای دارم.
داستان فیلم یه ماجرای بسیار فراگیر هست که احتمالا خیلی از ما به نحوی درگیرش هستیم. این فیلم یه آگاهی از وضعیتی که درونش هستیم بهمون میده و علت این که چرا این وضعیت به وجود اومده و کار به اینجا رسیده رو به زیبایی به نمایش میذاره.
بازی ها خوب بود و نکته چشم گیر فیلم تدوین و گارگردانی کار بود. صحنه ماندگار فیلم هم(تقابل آدم های ماجرا) در پایانش رقم خورد که احتمالا در یاد بیننده های فیلم خواهد موند.
پایان بندی فیلم Disconnect یکی از بهترین و زیباترین پایان های سینمایی بود که تا حالا دیدم.
فیلم خوبی بود در ژانر خودش
بازی ها، کارگردانی، فضا سازی خوب و باورپذیر بود.
طبیعتا اینجور فیلم ها یه کلیشه ای داره که آمریکایی ها خیلی خفن هستن و شکست نمیخورن و ... که خب این فیلم هم این مسئله رو داشت.
در مجموع خوب بود.
سریال خوبیه و ارزش دیدن داره.
بازی نقش اول فیلم (میریا میزل) درجه یک بود و قطعا ارزش بردن گلدن گلاب رو داشت.
فضا سازی سریال و موسیقی هم از نقاط قوتش بود.
منتظر فصل دومش هستم.
اگر منتظر شاهکار نباشید و به عنوان یه فیلم نرمال بهش نگاه کنید؛ احتمالا راضی کننده خواهد بود.
من فیلم رو دوست داشتم و به نظرم از پس اون کاری که میخواسته بر اومده و تونسته داستانش رو به شکل زیبایی تعریف بکنه.
هیبت، لهجه و صدای "جکسون مین" دقیقا همونی چیزیه میشه از یه خواننده "کانتری راک" انتظار داشت و بردلی کوپر در اجرا و کارگردانی موفق عمل کرده.
من در خارج از فیلم از "لیدی گاگا" به خاطر کارها و ادا و اطوارهاش به شدت بدم میومد و حتی میخواستم به خاطر حضورش در فیلم، قید دیدنش رو بزنم؛ اما الان بعد از دیدن فیلم میتونم بگم گاگا تونست نقش "الی" رو به خوبی از پسش بربیاد و بازی قابل قبول و خوبی رو ارائه بده.
قسمت ترانه های فیلم هم که حرفی در موردش نمیمونه و به نظرم اکثرا موافقا که ترانه های فوق العاده ای رو در این فیلم شاهد بودیم.
تنها نکته ای که باعث تعجب من شد، حضور "دیو شپل" در فیلم بود که همه به عنوان استندآپ کمدین میشناسنش. که البته اونم نقشش رو خوب بازی کرد، اما به خاطر سابقه ذهنی که ازش داشتم، باعث شد یه مقدار از حواسم موقع فیلم پرت بشه.
در مجموع آقای بردلی کوپر تونست به عنوان اولین تجربه کارگردانیش، یه فیلم خوب و قابل قبول ارائه بده.
فیلم خوب و سرپایی بود.
داستان فیلم،ماجرای جالب و بامزه ای هست که ارزش دیدن داره حتما.
بازی جیمز فرانکو در این فیلم حقیقتا درجه یک هست و شاید مهم ترین شاخصه فیلم همین باشه.
عجب فیلم سختی بود.
روح و روان آدم رو بهم میریزه این فیلم.
کاش فیلم روی پیشینه شخصیت اصلی بیشتر تمرکز میکرد و بیشتر بهش پرداخته میشد تا کار باور پذیر تر بشه.
نور پردازی و فیلم برداری رو فیلم رو دوست داشتم و به نظرم از جهت فنی کار خوبی بود و همین طور بازی ها.
در مجموع دیدنش رو به کسی توصیه نمیکنم.(چون اعصاب خورد کن هست)
فیلم خوب و شسته رفته ای بود. یه مقدار موتور فیلم دیر راه میفیته ولی هر چی میره جلو بهتر میشه.
فیلم یک داستان و روایت سر راست داره که بدون ادا و اطوار تعرفیش میکنه و خیلی درست خاتمه میده. من خوشم اومد.
داستان فیلم یه ماجرای بسیار فراگیر هست که احتمالا خیلی از ما به نحوی درگیرش هستیم. این فیلم یه آگاهی از وضعیتی که درونش هستیم بهمون میده و علت این که چرا این وضعیت به وجود اومده و کار به اینجا رسیده رو به زیبایی به نمایش میذاره.
بازی ها خوب بود و نکته چشم گیر فیلم تدوین و گارگردانی کار بود. صحنه ماندگار فیلم هم(تقابل آدم های ماجرا) در پایانش رقم خورد که احتمالا در یاد بیننده های فیلم خواهد موند.
پایان بندی فیلم Disconnect یکی از بهترین و زیباترین پایان های سینمایی بود که تا حالا دیدم.
بازی ها، کارگردانی، فضا سازی خوب و باورپذیر بود.
طبیعتا اینجور فیلم ها یه کلیشه ای داره که آمریکایی ها خیلی خفن هستن و شکست نمیخورن و ... که خب این فیلم هم این مسئله رو داشت.
در مجموع خوب بود.
داستان خوب و بازی های خوب.
بازی نقش اول فیلم (میریا میزل) درجه یک بود و قطعا ارزش بردن گلدن گلاب رو داشت.
فضا سازی سریال و موسیقی هم از نقاط قوتش بود.
منتظر فصل دومش هستم.
من فیلم رو دوست داشتم و به نظرم از پس اون کاری که میخواسته بر اومده و تونسته داستانش رو به شکل زیبایی تعریف بکنه.
هیبت، لهجه و صدای "جکسون مین" دقیقا همونی چیزیه میشه از یه خواننده "کانتری راک" انتظار داشت و بردلی کوپر در اجرا و کارگردانی موفق عمل کرده.
من در خارج از فیلم از "لیدی گاگا" به خاطر کارها و ادا و اطوارهاش به شدت بدم میومد و حتی میخواستم به خاطر حضورش در فیلم، قید دیدنش رو بزنم؛ اما الان بعد از دیدن فیلم میتونم بگم گاگا تونست نقش "الی" رو به خوبی از پسش بربیاد و بازی قابل قبول و خوبی رو ارائه بده.
قسمت ترانه های فیلم هم که حرفی در موردش نمیمونه و به نظرم اکثرا موافقا که ترانه های فوق العاده ای رو در این فیلم شاهد بودیم.
تنها نکته ای که باعث تعجب من شد، حضور "دیو شپل" در فیلم بود که همه به عنوان استندآپ کمدین میشناسنش. که البته اونم نقشش رو خوب بازی کرد، اما به خاطر سابقه ذهنی که ازش داشتم، باعث شد یه مقدار از حواسم موقع فیلم پرت بشه.
در مجموع آقای بردلی کوپر تونست به عنوان اولین تجربه کارگردانیش، یه فیلم خوب و قابل قبول ارائه بده.
به نظرم کمدی جالب و به اندازه ای بود. ساختار مناسب و بازی های خوب.
پ ن : تیتراژ پایانی رو تا انتها ببینید.
داستان فیلم،ماجرای جالب و بامزه ای هست که ارزش دیدن داره حتما.
بازی جیمز فرانکو در این فیلم حقیقتا درجه یک هست و شاید مهم ترین شاخصه فیلم همین باشه.
روح و روان آدم رو بهم میریزه این فیلم.
کاش فیلم روی پیشینه شخصیت اصلی بیشتر تمرکز میکرد و بیشتر بهش پرداخته میشد تا کار باور پذیر تر بشه.
نور پردازی و فیلم برداری رو فیلم رو دوست داشتم و به نظرم از جهت فنی کار خوبی بود و همین طور بازی ها.
در مجموع دیدنش رو به کسی توصیه نمیکنم.(چون اعصاب خورد کن هست)
اگر فیلم رو دوست داشتید؛ پیشنهاد میکنم اپیزود 17 از پادکست به روایت بارد رو بشنوید.
فیلم یک داستان و روایت سر راست داره که بدون ادا و اطوار تعرفیش میکنه و خیلی درست خاتمه میده. من خوشم اومد.