دوبله تا اینجا که خیلی عالی انجام شده. تکرار می کنم خیلی عالی. باز یه عده نیان هی دیدگاه من رو دیسلایک کنن که زحمات دوبلور ها رو نادیده گرفتی. ولی صدای خود متیو مک کانهی یه چیز دیگس. دورگه سنگین مخصوصا وقتی دود سیگار رو می ده تو سینه و حرف می زنه. نصف سریال بین های غیر سیگاری بعد این سریال سیگاری شدن.

مواد مورد نیاز:
یه افسانه سر هم می کنی که که چند تا چیز قدیمی که اگه همه رو با هم داشته باشی یه قدرت استثنایی به دست میاری
به مخاطب اطلاع می دی اون افسانه هه بود، واقعیه اون چند تا چیز هم چند جا توسط چند دسته موجودات خاص محافظت میشه
هم زمان به شخصیت بد میفته دنبال این چیزا
یه سری شخصیت خوب هم می فهمن می خوان جلو آدم بده رو بگیرن.
آدم بده تمام اون چند تا چیز رو به راحتی به دست میاره به جز آخری (در بعضی موارد آخری رو هم به دست میاره)
حالا آدم بده در یک قدمی به دست اوردن اون قدرته یهو همه چیز عوض میشه
آدم خوبا جلو آدم بده رو می گیرن.
مرزهای کلیشه کیلومترها جابجا شد.

به نظر من همون بلایی که سر true detective اومد سر این سریال هم اومد. فصل اول یه جورایی خارج از ابعاد طبیعی یک سریال قشنگ از آب در میاد، اونوقت فصل دوم با وجود تمام زیباییاش یه جورایی تو ذوق آدم می زنه. اعتراف می کنم فصل دو زیبا بود ولی فصل یک یه چیز دیگه بود.

مخاطبم اونایی هستن که می گن این فیل خوب نبود. فرضا فیلمبرداری عالی فیلم رو نادیده بگیریم. بازی های فوق العاده رو هم بی خیال شیم (دوستان بازی کردن این سکانس که زیر آب داری خفه می شی و بالای آب هم پر آتیشه اونم به اون شکل قابل باور خیلی سخته. باور کنید) خلاصه کنم همه چیزهای خوب فیلم رو بی خیال بشیم، دیگه بی خیال تدوین رویایی فیلم نشین. سکانس های غیر همزمان و اینکه بعد چقدر خوب زمان چند سیر داستانی فیلم نسبت به هم معلوم میشه. این فیلم معجزس