منم خیلی وقت ها از توضیحات این دوست خوب استفاده کردم. و تا به حال هم نشده پشیمون باشم. از این که وقت میزاری برای فیلم ها و سریال ها کامنت میزاری ممنونم. و سایر دوستانی که تو بخش توضیحات چیزای مثل «دوبله این فیلم کی میاد» یا «کیفیت فلان رو هم بزارین» والا این کامنت ها هیچ اثری در تسریع یا تعجیل در آپلود نسخه مورد نظر شما نداره. بخش کامنت باید جوری باشه که من نوعی با خوندنش بتونم تصمیم بگیرم که ببینم یا نبینم.
به نظر من همون بلایی که سر true detective اومد سر این سریال هم اومد. فصل اول یه جورایی خارج از ابعاد طبیعی یک سریال قشنگ از آب در میاد، اونوقت فصل دوم با وجود تمام زیباییاش یه جورایی تو ذوق آدم می زنه. اعتراف می کنم فصل دو زیبا بود ولی فصل یک یه چیز دیگه بود.
دوبله تا اینجا که خیلی عالی انجام شده. تکرار می کنم خیلی عالی. باز یه عده نیان هی دیدگاه من رو دیسلایک کنن که زحمات دوبلور ها رو نادیده گرفتی. ولی صدای خود متیو مک کانهی یه چیز دیگس. دورگه سنگین مخصوصا وقتی دود سیگار رو می ده تو سینه و حرف می زنه. نصف سریال بین های غیر سیگاری بعد این سریال سیگاری شدن.
مخاطبم اونایی هستن که می گن این فیل خوب نبود. فرضا فیلمبرداری عالی فیلم رو نادیده بگیریم. بازی های فوق العاده رو هم بی خیال شیم (دوستان بازی کردن این سکانس که زیر آب داری خفه می شی و بالای آب هم پر آتیشه اونم به اون شکل قابل باور خیلی سخته. باور کنید) خلاصه کنم همه چیزهای خوب فیلم رو بی خیال بشیم، دیگه بی خیال تدوین رویایی فیلم نشین. سکانس های غیر همزمان و اینکه بعد چقدر خوب زمان چند سیر داستانی فیلم نسبت به هم معلوم میشه. این فیلم معجزس
مواد مورد نیاز:
یه افسانه سر هم می کنی که که چند تا چیز قدیمی که اگه همه رو با هم داشته باشی یه قدرت استثنایی به دست میاری
به مخاطب اطلاع می دی اون افسانه هه بود، واقعیه اون چند تا چیز هم چند جا توسط چند دسته موجودات خاص محافظت میشه
هم زمان به شخصیت بد میفته دنبال این چیزا
یه سری شخصیت خوب هم می فهمن می خوان جلو آدم بده رو بگیرن.
آدم بده تمام اون چند تا چیز رو به راحتی به دست میاره به جز آخری (در بعضی موارد آخری رو هم به دست میاره)
حالا آدم بده در یک قدمی به دست اوردن اون قدرته یهو همه چیز عوض میشه
آدم خوبا جلو آدم بده رو می گیرن.
مرزهای کلیشه کیلومترها جابجا شد.
حاوی یه چیزایی نزدیک به اسپویل
فیلم تو ژانر خودش سرآمد و بسیار خوب. اما یه جاهاییش میلنگید. نسبت به یک و دو یه افت کوچولویی حس می شد. به خصوص اون آخر که دیگه فکر کنم صدای همه دراومد. سه چهارتا تیر بخوری، از ساختمون به اون بلندی بیفتی پایین، چپ و راست هم به موانع بخوری آخرش هم زنده بمونی. از جمله سکانس های دیگش که یه کمی کلاس کار رو اورد پایین استمرار تو شکسته شدن باکس های شیشه ای تو سکانس مبارزه با اون دو تا چینی هاس. واقعا دیگه زیاده روی کرد. یکی دو تا سه تا ... نذر داشت باکس ها از یه کنار همه شکسته بشن. قشنگ نبود.
هافمن به مدت شیش ماه با چند تا از افراد دارای اختلالات طیف اتیسم رفت و آمد داشت تا بتونه به بهترین شکل نقش یه بیمار اتیسم رو بازی کنه. و بدون شک بدون نقص ترین بازی در نقش اتیسم رو داستین هافمن داره. البته خوب بین تمام فیلم هایی که درباره این اختلال ایجاد شده فقط مری و مکس می تونه با مرد بارانی رقابت کنه. بازم البته تو مری و مکس بحث درباره اختلال سندرم اسپرگر پیش میاد که اونم از خانواده اختلالات طیف اتیسمه. به هر حال هافمن تو این نقش ترکونده. یعنی اگه فیس داستین هافمن نبود میگفتم ممکن نیست این یه آدم سالم باشه. حتما اتیسم داره.
نخیر. فصل یک این سریال دیگه قرار نیست رقیبی در طول تاریخ پیدا کنه. قسمت آخر فصل سه سطل آب یخی بود که بر سرم ریخت تا تمام انتظاراتی که از گره گشایی های عجیب و غریب قسمت آخر داشتم رو فراموش کنم و یهو یه نفر بیاد عین داستان شنگول و منگول یه داستان سطح پایین رو برای کل قضبیه تعریف کنه و .... نمی گم اسپویل نشه ولی برای قسمت آخر انتظار روایتی خیلی پیچیده تر داشتم برای این جنایت.
به انتظار فصل چهار، شاید اون بهتر باشه.
یه افسانه سر هم می کنی که که چند تا چیز قدیمی که اگه همه رو با هم داشته باشی یه قدرت استثنایی به دست میاری
به مخاطب اطلاع می دی اون افسانه هه بود، واقعیه اون چند تا چیز هم چند جا توسط چند دسته موجودات خاص محافظت میشه
هم زمان به شخصیت بد میفته دنبال این چیزا
یه سری شخصیت خوب هم می فهمن می خوان جلو آدم بده رو بگیرن.
آدم بده تمام اون چند تا چیز رو به راحتی به دست میاره به جز آخری (در بعضی موارد آخری رو هم به دست میاره)
حالا آدم بده در یک قدمی به دست اوردن اون قدرته یهو همه چیز عوض میشه
آدم خوبا جلو آدم بده رو می گیرن.
مرزهای کلیشه کیلومترها جابجا شد.
فیلم تو ژانر خودش سرآمد و بسیار خوب. اما یه جاهاییش میلنگید. نسبت به یک و دو یه افت کوچولویی حس می شد. به خصوص اون آخر که دیگه فکر کنم صدای همه دراومد. سه چهارتا تیر بخوری، از ساختمون به اون بلندی بیفتی پایین، چپ و راست هم به موانع بخوری آخرش هم زنده بمونی. از جمله سکانس های دیگش که یه کمی کلاس کار رو اورد پایین استمرار تو شکسته شدن باکس های شیشه ای تو سکانس مبارزه با اون دو تا چینی هاس. واقعا دیگه زیاده روی کرد. یکی دو تا سه تا ... نذر داشت باکس ها از یه کنار همه شکسته بشن. قشنگ نبود.
به انتظار فصل چهار، شاید اون بهتر باشه.