فصل 1 تا 7(آخر) امتیاز 9 از 10
بدون اسپویل!
یک سریال درام با موضوع جنایت و گروه های سازمان یافته تبهکاری.
" Peaky Blinders " در انگلستان ، " Boardwalk Empire و Sopranos " در نیویورک و نیوجرسی آمریکا ، "Narcos" در کلمبیا و
"Sons Of Anarchy " در شهرهای کوچک آمریکا مثل چارمینگ ، همه اینها به شدت موفق هستن که جامعه رو به طور شفاف به نمایش دربیارن.
" فرزندان آنارشی (یا به قول خودشون آنارکی)" یک کلاب موتور سوار هست که به لحاظ وسعت بسیاری از جاها شعبه داره. اما این سریال به گروه های مخالف و رقیب هم میپردازه. "مایان‌ها" ، "ناینرها" ، مافیای ایرلند ، چینی ها و بسیاری از سازمان های تبهکاری دیگه. این سریال یک جهان بزرگ هست که در اون آدمها یا خلافکارن ، یا پلیس. درگیری پلیس با این سازمان ها و دست به هر کاری زدن ، از هیجان اصلی این سریاله.
موضوع اصلی سریال " فرزندان آنارشی" یک شجره نامه هست. " جکس تلر" به عنوان شخصیت اول این داستان یک پیشینه خانوادگی داره و تمام اعضای این کلاب به این پیشینه وابستگی دارن.
در رابطه با کلاب های موتورسوار :
همونطور که اگر شما فیلم پدرخوانده یا "سوپرانوز" رو دیده باشید میدونید که رنک اعضای خانواده ها به این صورت هست که :
رییس DON-Boss > معاون Underboss > مشاور Consigliere > کاپیتان Caporegime > سرباز Soldier
هست. و در دنیای "فرزندان" که اتفاقا بین همه کلاب های موتورسواری خصوصا "فرزندان" یکسان هست:
Prospect < Soldier <Sergent At Arms <Vice President <President
که به ترتیب درجات نظامی اون ها روی جلیقه‌شون دوخته میشه. در مجموع همونطور که از "فرزندان آنارشی" پیداست ، مبدا تصمیم گیری کلاب ، طبق (آنارشیسم) یک شخص نیست بلکه همه در اون تصمیم شریک هستن. President یک موضوع رو مطرح میکنه و رای میده ، اگر در کل آرای اعضای کلاب مثبت بود ، اون تصمیم پذیرفته میشه و President با زدن چکش به میز ، تصمیم رو قطعی اعلام میکنه. حالا این تصمیم میتونه کنار اومدن با گروه‌های رقیب باشه یا کشتن فلان شخص یا اجازه ورود اعضای جدید...
این سریال در مجموع 92 قسمت ، جنایت ، دروغ ، وفاداری و مهمتر از همه "جنگ" رو دربر داره.
به لحاظ داستانی سریال بسیار شاخصی هست. لیست بازیگرهای بسیار خوبی داره. مخاطب قطعا با این ژانر ارتباط برقرار میکنه.
یک ایراد که به نظر من میشه به این سریال گرفت و واسه همین نمره 9 دادم برای اینکه اگر سریال رو به دقت مشاهده کنید ، جاهایی از داستان که ساده هست رو مجبوره بیخود ادامه بده و گاهی حس خستگی به مخاطب القا میشه. این تنها ضعفی از سریال هست که من دیدم و در کل سریال بسیار مهم و تاثیرگذاری هست.
مرسی
سلام دوست عزیز
زمانی که تاینی موویز بود این سایت هم مجبور بود برای حفظ کاربرانش مثلا قالب سایت رو به روز کنه، دوبله اختصاصی کنه یا نسخه های با کیفیت از فیلم هارو منتشر کنه
ولی وقتی رقابتی در کار نباشه، این وضعیت به وجود میاد. زمانی که ادمین های سایت هیچ ارزشی برای مخاطب قائل نیستن. من خیلی نایت مووی رو قبول داشتم حتی وقتی تاینی بود من بیشتر این سایت اشتراک میگرفتم ولی جایی که ادمیناش دل بخواهی میان سایت رو به روز میکنن یا به درخواست کاربرا توجهی نمیکنن، همون اشتراک نگیریم بهتره.
10 از 10
رویایی ترین فیلمی که دیدم همین بود
دست تک تک همشون درد نکنه بعد از مدت ها یه فیلم درست و حسابی دیدیم
دیمین شیزل هم حقش اسکار بود... اما به عقیده من Whiplash فوق العاده ترین فیلم موزیکاله.... مرسی
7 از 10
به نظر من زیاد جالب نبود...
و اصلا ارزش اسکار نداره موضوعش خیلی سطحیه
دیالوگ محور نیس... دغدغه های کسی رو داره نشون میده ک همجنس گرا هست و حتی در همون هم موفق نیس..
نه مقدمه خوبی نه پایان خوبی
هیچ چیز خاصی رخ نمیده در این فیلم.
به نظر بنده ی حقیر فیلم منچستر کنار دریا ارزش بیشتری داشت برای اسکار بهترین فیلم.
یه فیلم درجه 1 واقعا لذت بردم
از اون فیلم هاست ک مدت ها تو ذهن ادم میمونه و همچین پیام های خیلی مهمی داشت
رابطه ی زمان و خاطرات و اینکه چگونه از زندگی، بیخود توقع داریم
یه جورایی به زندگی خودمون نگاه میکنیم بعد از دیدن این فیلم
9 از 10
فصل 1: امتیاز 10 از 10
فصل 2: امتیاز 10 از 10
فصل 3: امتیاز 9 از 10
فصل 4: امتیاز 9 از 10
فصل 5: امتیاز 8 از 10
فصل 6 و پایانی: امتیاز 6 از 10
-------------
بدون اسپویل!
سریال "House of cards" به فارسی "خانه پوشالی" یکی از مهمترین سریال های این دهه هست و قطعا در آینده برداشت ها و الگوپذیری زیادی از این مجموعه خواهد شد. سریال برای "نتفلیکس" به عنوان اولین سریال اختصاصی این شبکه ، بیشترین اهمیت رو داره و در سال های اخیر خانه پوشالی نقش پاشنه آشیل رو داشت.
خانه پوشالی که برگرفته از مینی سریال سال 1990 ساخت انگلستان هست ، داستان شخصیتی هست به اسم فرانک آندروود با بازی خارق‌العاده "کوین اسپیسی" این شخص برای رسیدن به قدرت بیشتر در مجلس ، کاخ سفید و هر ارگان دیگه مثل شرکت های خصوصی ، توانایی دست زدن به هر عملی داره.
این شخصیت بر پایه اندیشه های "ماکیاول"ـی ساخته شده و نکته مهمی که راجع‌بهش هست ، نوع شخصیت پردازی این مجموعه است خصوصا شخصیت فرانک آندروود. صحنه ابتدایی شروع سریال از تصادف یک خودرو با سگ همسایه شروع میشه و اینجاست که آندروود وارد میشه و رو به دوربین(ما) شروع میکنه به تعریف کردن از ویژگی های خودش. نقطه قوت سریال ، لحظاتی هست که فرانک با ما صحبت میکنه. مثلا اگر در جمعی شخصیت های سیاسی باشن و فرانک به همراه همسرش لبخند زنان و خوش رو با دیگران معاشرت میکنه ، یهو رو به دوربین میکنه و از وقاحت این جماعت صحبت میکنه و البته از قصد و نیت خودش.
ماکیاولیسم این توانایی رو به علاقه‌مندان این مکتب میده که " هدف وسیله را توجیه میکند" . البته باید بگیم این سریال تنها برپایه ماکیاولیسم نیست بلکه از شخصیت های سیاسی هم بهره گرفته. کسانی مثل وینستون چرچیل ، نیکسون و البته شباهت قابل تامل به کلینتون.
دنیای "خانه پوشالی" مثل اکثر سریال های مشابه ، آمریکایی هست. به هر حال ما خاورمیانه‌ای ها با سیستم سیاسی کشور های غربی بخصوص آمریکا یا آشنایی بسیار کم داریم یا اصلا نداریم. اما سریال تا جای ممکن تونسته بسیاری از مسائل رو پالایش کنه و با داستانی جذاب و البته هیجانی ادامه بده.
رسانه ، شرکت های خصوصی و با نفوذ ، بازی با سیاستمداران ، نفوذ روی نمایندگان ، باج گیری و حتی قتل سیاسی ، اینها پله های ترقی فرانک به قدرت هستن.و چیزی که سریال سعی به بیانش داره ، ساده بودن مردم و البته بی کفایتی بسیاری از کسانی هست که در این سیستم کثیف فعالیت میکنن.
و بله این سریال بیشتر تم تاریک داره ولی با چنان داستان جذاب و پیچیده و البته قابل فهم سعی به پیش بردن اهداف داره و به نظر من سریال یک سر و گردن از بقیه سریال های ژانر سیاسی بالاتره.
هیجان سریال با توجه به ژانر ، به شدت قابل تحسین هست. که چطور هر قسمت حتی کم ارزش ترین ها ، هیجان داره و به نظر من این هم ویژگی هست که باید خانه پوشالی رو با دقت دید و لذت برد.
در آخر هم راجع‌به فصل 6م و پایانی بگم بخاطر رسوایی هایی که برای "کوین اسپیسی" افشاگری شد ، حضور این بازیگر در فصل آخر به طور کل منتفی شد و حتی نتفلیکس حاضر نشد تصویر یا صدای این بازیگر رو قرار بده. و فصل آخر هم همونطور که امتیاز دادم تنها اسم سریال رو یدک میکشید وگرنه به نظر من
محتواش به فصل های فوق العاده قبل پشت کرد و البته این از اول بخاطر حضور نداشتن شخصیت فرانک ، قابل پیشبینی بود.
و "House of cards" شاهکاری بود که بخوبی تموم نشد ولی ارزش سریال همچنان به عنوان یکی از مهمترین سریال های این دهه محفوظه.
مرسی
به نام پدر ، پسر و قاتل سریالی...!
امتیاز به کل سریال:10 از 10
بدون اسپویل!!!
تا حالا شده فکر کنید ای کاش سریالی ساخته میشد که هر قسمت هیجان خودشو داشته باشه و مو به تن آدم سیخ کنه؟ تا حالا شده تصور کنید برخلاف بیشتر سریال های حال حاضر که پلیس نقش اول هستند، یک بار هم خلافکار و یا جامعه ستیز نقش اول سریال باشد؟
میخواید یه سریال واقعی ببینید؟ بسیار خب، دکستر رو شروع کنید تا با این شاهکار آشنا بشید و بدونید چقدر سخته تموم کردن این سریال. و چقد بعد از دیدن این سریال ، شروع کردن سریال دیگه سخت باشه.
دکستر ساخته شبکه Showtime ، به صراحت میشه گفت در ژانر خودش ، سریالی بالاتر از اون نیست. بسیاری صحنه های جرم که در سریال میبینیم انگار واقعا اتفاق افتاده...جزئیات صحنه ها ، خلاقیت نویسنده و کارگردان و از همه مهمتر بازیگر های نا آشنا ولی فوق العاده ، شمارا به یک ماجراجویی تماشایی و البته هیجانی دعوت میکند.
چند قسمت از این سریال میشه گفت چنان شوکه کننده هستند که دیدن این سریال برای بسیاری از مردم شاید مناسب نباشد.
روند کلی سریال از ابتدا بسیار سریع و تند است. و یک جورایی در اواخر فصل 1 ، تکلیف خود را با بیننده مشخص میکند.
مدت ها دلتنگ این سریال خواهم بود و میدانم که باید مدت ها بگذرد تا سریالی به خوبی این ساخته شود.
دیگه بیشتر نمیگم... از شاهکار ژانر جنایی-معمایی لذت ببرید.
شما دردویل و جسیکا جونز رو با اینا مقایسه میکنی؟
اونا مهم ترن
بدون اسپویل!
یک سریال درام با موضوع جنایت و گروه های سازمان یافته تبهکاری.
" Peaky Blinders " در انگلستان ، " Boardwalk Empire و Sopranos " در نیویورک و نیوجرسی آمریکا ، "Narcos" در کلمبیا و
"Sons Of Anarchy " در شهرهای کوچک آمریکا مثل چارمینگ ، همه اینها به شدت موفق هستن که جامعه رو به طور شفاف به نمایش دربیارن.
" فرزندان آنارشی (یا به قول خودشون آنارکی)" یک کلاب موتور سوار هست که به لحاظ وسعت بسیاری از جاها شعبه داره. اما این سریال به گروه های مخالف و رقیب هم میپردازه. "مایان‌ها" ، "ناینرها" ، مافیای ایرلند ، چینی ها و بسیاری از سازمان های تبهکاری دیگه. این سریال یک جهان بزرگ هست که در اون آدمها یا خلافکارن ، یا پلیس. درگیری پلیس با این سازمان ها و دست به هر کاری زدن ، از هیجان اصلی این سریاله.
موضوع اصلی سریال " فرزندان آنارشی" یک شجره نامه هست. " جکس تلر" به عنوان شخصیت اول این داستان یک پیشینه خانوادگی داره و تمام اعضای این کلاب به این پیشینه وابستگی دارن.
در رابطه با کلاب های موتورسوار :
همونطور که اگر شما فیلم پدرخوانده یا "سوپرانوز" رو دیده باشید میدونید که رنک اعضای خانواده ها به این صورت هست که :
رییس DON-Boss > معاون Underboss > مشاور Consigliere > کاپیتان Caporegime > سرباز Soldier
هست. و در دنیای "فرزندان" که اتفاقا بین همه کلاب های موتورسواری خصوصا "فرزندان" یکسان هست:
Prospect < Soldier <Sergent At Arms <Vice President <President
که به ترتیب درجات نظامی اون ها روی جلیقه‌شون دوخته میشه. در مجموع همونطور که از "فرزندان آنارشی" پیداست ، مبدا تصمیم گیری کلاب ، طبق (آنارشیسم) یک شخص نیست بلکه همه در اون تصمیم شریک هستن. President یک موضوع رو مطرح میکنه و رای میده ، اگر در کل آرای اعضای کلاب مثبت بود ، اون تصمیم پذیرفته میشه و President با زدن چکش به میز ، تصمیم رو قطعی اعلام میکنه. حالا این تصمیم میتونه کنار اومدن با گروه‌های رقیب باشه یا کشتن فلان شخص یا اجازه ورود اعضای جدید...
این سریال در مجموع 92 قسمت ، جنایت ، دروغ ، وفاداری و مهمتر از همه "جنگ" رو دربر داره.
به لحاظ داستانی سریال بسیار شاخصی هست. لیست بازیگرهای بسیار خوبی داره. مخاطب قطعا با این ژانر ارتباط برقرار میکنه.
یک ایراد که به نظر من میشه به این سریال گرفت و واسه همین نمره 9 دادم برای اینکه اگر سریال رو به دقت مشاهده کنید ، جاهایی از داستان که ساده هست رو مجبوره بیخود ادامه بده و گاهی حس خستگی به مخاطب القا میشه. این تنها ضعفی از سریال هست که من دیدم و در کل سریال بسیار مهم و تاثیرگذاری هست.
مرسی
زمانی که تاینی موویز بود این سایت هم مجبور بود برای حفظ کاربرانش مثلا قالب سایت رو به روز کنه، دوبله اختصاصی کنه یا نسخه های با کیفیت از فیلم هارو منتشر کنه
ولی وقتی رقابتی در کار نباشه، این وضعیت به وجود میاد. زمانی که ادمین های سایت هیچ ارزشی برای مخاطب قائل نیستن. من خیلی نایت مووی رو قبول داشتم حتی وقتی تاینی بود من بیشتر این سایت اشتراک میگرفتم ولی جایی که ادمیناش دل بخواهی میان سایت رو به روز میکنن یا به درخواست کاربرا توجهی نمیکنن، همون اشتراک نگیریم بهتره.
هی روزگار...
رویایی ترین فیلمی که دیدم همین بود
دست تک تک همشون درد نکنه بعد از مدت ها یه فیلم درست و حسابی دیدیم
دیمین شیزل هم حقش اسکار بود... اما به عقیده من Whiplash فوق العاده ترین فیلم موزیکاله.... مرسی
به نظر من زیاد جالب نبود...
و اصلا ارزش اسکار نداره موضوعش خیلی سطحیه
دیالوگ محور نیس... دغدغه های کسی رو داره نشون میده ک همجنس گرا هست و حتی در همون هم موفق نیس..
نه مقدمه خوبی نه پایان خوبی
هیچ چیز خاصی رخ نمیده در این فیلم.
به نظر بنده ی حقیر فیلم منچستر کنار دریا ارزش بیشتری داشت برای اسکار بهترین فیلم.
از اون فیلم هاست ک مدت ها تو ذهن ادم میمونه و همچین پیام های خیلی مهمی داشت
رابطه ی زمان و خاطرات و اینکه چگونه از زندگی، بیخود توقع داریم
یه جورایی به زندگی خودمون نگاه میکنیم بعد از دیدن این فیلم
9 از 10
فصل 2: امتیاز 10 از 10
فصل 3: امتیاز 9 از 10
فصل 4: امتیاز 9 از 10
فصل 5: امتیاز 8 از 10
فصل 6 و پایانی: امتیاز 6 از 10
-------------
بدون اسپویل!
سریال "House of cards" به فارسی "خانه پوشالی" یکی از مهمترین سریال های این دهه هست و قطعا در آینده برداشت ها و الگوپذیری زیادی از این مجموعه خواهد شد. سریال برای "نتفلیکس" به عنوان اولین سریال اختصاصی این شبکه ، بیشترین اهمیت رو داره و در سال های اخیر خانه پوشالی نقش پاشنه آشیل رو داشت.
خانه پوشالی که برگرفته از مینی سریال سال 1990 ساخت انگلستان هست ، داستان شخصیتی هست به اسم فرانک آندروود با بازی خارق‌العاده "کوین اسپیسی" این شخص برای رسیدن به قدرت بیشتر در مجلس ، کاخ سفید و هر ارگان دیگه مثل شرکت های خصوصی ، توانایی دست زدن به هر عملی داره.
این شخصیت بر پایه اندیشه های "ماکیاول"ـی ساخته شده و نکته مهمی که راجع‌بهش هست ، نوع شخصیت پردازی این مجموعه است خصوصا شخصیت فرانک آندروود. صحنه ابتدایی شروع سریال از تصادف یک خودرو با سگ همسایه شروع میشه و اینجاست که آندروود وارد میشه و رو به دوربین(ما) شروع میکنه به تعریف کردن از ویژگی های خودش. نقطه قوت سریال ، لحظاتی هست که فرانک با ما صحبت میکنه. مثلا اگر در جمعی شخصیت های سیاسی باشن و فرانک به همراه همسرش لبخند زنان و خوش رو با دیگران معاشرت میکنه ، یهو رو به دوربین میکنه و از وقاحت این جماعت صحبت میکنه و البته از قصد و نیت خودش.
ماکیاولیسم این توانایی رو به علاقه‌مندان این مکتب میده که " هدف وسیله را توجیه میکند" . البته باید بگیم این سریال تنها برپایه ماکیاولیسم نیست بلکه از شخصیت های سیاسی هم بهره گرفته. کسانی مثل وینستون چرچیل ، نیکسون و البته شباهت قابل تامل به کلینتون.
دنیای "خانه پوشالی" مثل اکثر سریال های مشابه ، آمریکایی هست. به هر حال ما خاورمیانه‌ای ها با سیستم سیاسی کشور های غربی بخصوص آمریکا یا آشنایی بسیار کم داریم یا اصلا نداریم. اما سریال تا جای ممکن تونسته بسیاری از مسائل رو پالایش کنه و با داستانی جذاب و البته هیجانی ادامه بده.
رسانه ، شرکت های خصوصی و با نفوذ ، بازی با سیاستمداران ، نفوذ روی نمایندگان ، باج گیری و حتی قتل سیاسی ، اینها پله های ترقی فرانک به قدرت هستن.و چیزی که سریال سعی به بیانش داره ، ساده بودن مردم و البته بی کفایتی بسیاری از کسانی هست که در این سیستم کثیف فعالیت میکنن.
و بله این سریال بیشتر تم تاریک داره ولی با چنان داستان جذاب و پیچیده و البته قابل فهم سعی به پیش بردن اهداف داره و به نظر من سریال یک سر و گردن از بقیه سریال های ژانر سیاسی بالاتره.
هیجان سریال با توجه به ژانر ، به شدت قابل تحسین هست. که چطور هر قسمت حتی کم ارزش ترین ها ، هیجان داره و به نظر من این هم ویژگی هست که باید خانه پوشالی رو با دقت دید و لذت برد.
در آخر هم راجع‌به فصل 6م و پایانی بگم بخاطر رسوایی هایی که برای "کوین اسپیسی" افشاگری شد ، حضور این بازیگر در فصل آخر به طور کل منتفی شد و حتی نتفلیکس حاضر نشد تصویر یا صدای این بازیگر رو قرار بده. و فصل آخر هم همونطور که امتیاز دادم تنها اسم سریال رو یدک میکشید وگرنه به نظر من
محتواش به فصل های فوق العاده قبل پشت کرد و البته این از اول بخاطر حضور نداشتن شخصیت فرانک ، قابل پیشبینی بود.
و "House of cards" شاهکاری بود که بخوبی تموم نشد ولی ارزش سریال همچنان به عنوان یکی از مهمترین سریال های این دهه محفوظه.
مرسی
امتیاز به کل سریال:10 از 10
بدون اسپویل!!!
تا حالا شده فکر کنید ای کاش سریالی ساخته میشد که هر قسمت هیجان خودشو داشته باشه و مو به تن آدم سیخ کنه؟ تا حالا شده تصور کنید برخلاف بیشتر سریال های حال حاضر که پلیس نقش اول هستند، یک بار هم خلافکار و یا جامعه ستیز نقش اول سریال باشد؟
میخواید یه سریال واقعی ببینید؟ بسیار خب، دکستر رو شروع کنید تا با این شاهکار آشنا بشید و بدونید چقدر سخته تموم کردن این سریال. و چقد بعد از دیدن این سریال ، شروع کردن سریال دیگه سخت باشه.
دکستر ساخته شبکه Showtime ، به صراحت میشه گفت در ژانر خودش ، سریالی بالاتر از اون نیست. بسیاری صحنه های جرم که در سریال میبینیم انگار واقعا اتفاق افتاده...جزئیات صحنه ها ، خلاقیت نویسنده و کارگردان و از همه مهمتر بازیگر های نا آشنا ولی فوق العاده ، شمارا به یک ماجراجویی تماشایی و البته هیجانی دعوت میکند.
چند قسمت از این سریال میشه گفت چنان شوکه کننده هستند که دیدن این سریال برای بسیاری از مردم شاید مناسب نباشد.
روند کلی سریال از ابتدا بسیار سریع و تند است. و یک جورایی در اواخر فصل 1 ، تکلیف خود را با بیننده مشخص میکند.
مدت ها دلتنگ این سریال خواهم بود و میدانم که باید مدت ها بگذرد تا سریالی به خوبی این ساخته شود.
دیگه بیشتر نمیگم... از شاهکار ژانر جنایی-معمایی لذت ببرید.