باید بگم نسبت به فیلم های دیگه ی مجموعه Ocean کمی ضعیف تر بود اما همچنان فیلم خوبی در ژانر خودش محسوب میشه و من امتیاز ----- 7 ----- رو براش در نظر گرفتم. صد در صد ارزش یک بار دیدن رو داره و از اونجایی که این فیلم جزیی از یک مجموعه هست به نظرم باید در آرشیو فیلم باز ها باشه!
-----------------------------------------
حدود یک ساعت ابتدایی فیلم که به معرفی شخصیت ها و نقشه کشیدن و آمادگی برای سرقت اختصاص داده شده بیش از حد به درازا کشیده میشه و کمی برای بیننده میتونه خسته کننده بشه و به همون نسبت انتظارکشیدن برای نیمه دوم فیلم که انجام سرقت و فرار از صحنه ی سرقت و پاک کردن رد پاها هست رو سخت تر میکنه اما نیمه دوم مطابق انتظار هیجان انگیز و منظم کار شده و همه چیز مثل نت های یک موسیقی گوش نواز به صورت ردیف و منظم پشت سر هم قرار داده شدن.
-----------------------------------------
بازی ها قابل قبول و دوست داشتنی هستن, از ساندرا بولاک و کیت بلانشت تا اَن هَثِوی و سارا پالسن و هلنا بونهام کارتر. همه خوب از پس نقششون بر اومدن و موقعیت های کمیک خوب اما کم تعدادی رو هم در فیلم ایجاد میکنن که اگه تعدادشون بیشتر بود قطعا به زیباتر شدن این فیلم کمک میکردن. آها راستی بازیگر نقش ثورین سپر بلوط (هابیت) هم در نقش کلاد بکر در فیلم بازی میکنه که دیدنش خالی از لطف نیست!
----------------------------------------
فیلم در بخش های دیگه از جمله فیلم برداری, طراحی صحنه و لباس و گریم, موسیقی, و کارگردانی هم اثر قابل قبول و شایسته دیده شدنی هستش و در کل اگه بخوایم زیاد سخت نگیریم با یه فیلم خوب با رنگ و لعاب و بازیگران خوب طرفیم که میشه در کنار دوستان لحظاتی رو باهاش سرگرم شد
ددپول شناخته شده تر و مهمتر از چیزیه که کسی بخواد به کسی در مورد دیدن یا ندیدنش توصیه ای بکنه!
قطعا تماشای این دنباله برای تمامی سینما دوستان و مخصوصا علاقه مندان به آثار ابرقهرمانی و اقتباس های کمیک بوکی واجبه!
ددپول = بانمک ترین شخصیت ابرقهرمانی تاریخ (تنها رقیبش Iron Manه که انگشت کوچیکه ش نمیشه!)
امتیاز من به این فیلم خیلی خوب -----8 -----
در دانلود و تماشای این دنباله ی خوش ساخت شک نکنید ولی با خانواده نبینین و ترجیحا با زبان اصلی (لذت دیدن این فیلم, اگر بتونین متوجه اشارات ریز درون بعضی از دیالوگ های ددپول و برخی سکانس های فیلم بشین صدبرابر میشه که البته برای فهم کامل این اشارات علاوه بر دیدن سایر آثار ابرقهرمانی باید دانش خوبی هم از فیلم های هالیوودی داشته باشین)
فیلم خوبی بود و قطعا ارزش یک بار دیدن رو داشت
---------------------------------
قطعا برای افرادی که مجموعه جنگ ستارگان رو آرشیو دارن باید در آرشیوشون باشه
---------------------------------
من امتیاز ----- 7 ----- رو براش مناسب می دونم (با توجه به اسپین آف بودن یا فرعی بودن این نسخه, انتظار یه اثر عالی رو ازش نداشتم که همینطور هم شد)
---------------------------------
لذت تماشای فیلم بیشتر میشه اگه سری فیلم های جنگ ستارگان رو دیده باشین (اشارات ریزی وجود داره که فقط در صورت اطلاع از داستان جنگ ستارگان متوجه می شین) اما در صورتی که این اولین تجربه تون از دنیای جنگ ستارگانه باز هم لذت کافی رو خواهید برد
----------------------------------
شخصیت های دوست داشتنی و ماندگاری رو در این نسخه شاهد هستیم (به طور حتم شخصیت L3 تا مدتها در یاد من می مونه با اون دیالوگ های متفاوت نیش دار و طنز کلامی منحصر به فردش و همینطور شخصیت Qi'ra با بازی خوب امیلیا کلارک)؛ اینکه پیش زمینه ی داستانی شخصیت های معروفی مثل Han Solo و چوباکا هم در این نسخه بهش پرداخته شد هم دلیل دیگه ای هستش برای لذت بردن از این اثر (مخصوصا وقتی میفهمیم چرا نام فامیل Han رو Solo گذاشتن!)
----------------------------------
از کارگردانی خوب هم جا داره بگم. آقای Ron Howard نیازی به معرفی ندارن و آثار مطرح و ماندگاری مثل A Beautiful Mind و Cinderella Man رو در کارنامه دارن. عناصر دیگه ی فیلم هم همگی در حد خوب و قابل قبول کار شدن و تنها چیزی که مانع تبدیل شدن این فیلم به یک اثر عالی میشه به نظرم بخش داستانه که خب مهمترین بخش هم هست. داستان اون پیچیدگی ها و پیچ و خم های نسخه های اصلی رو نداره.شاید بگیم چون این نسخه یک نسخه فرعیه این مورد قابل اغماض هستش ولی در کل هم در بحث روایت داستان و هم فیلمنامه ی کار, از یک اثر معمولی که خیلی زود از یادها میره فراتر نمیره
----------------------------------
فیلم برهنگی خاصی نداره و جز چهار مورد بوسیدن مختصر صحنه ی دیگه ای توش نبود. بنابراین با خانواده هم میشه تماشاش کرد
باید اعتراف کنم با وجود اینکه رفتارهای بریجت گرگوری یا همون وندی کروی (شخصیت مونث اصلی داستان) به شدت رو اعصابم بود (البته باید هم همینطور می بود و این نشون دهنده نمایش فوق العاده لیندا فیورنتینو در این فیلمه که چجوری استادانه با ژست ها و حرکات سر و چشم ها و اعضای بدن و طرز بیان دیالوگ ها تونست با احساسات بیننده بازی کنه) اما باید بگم یه فیلم بشدت خوب و راضی کننده بود با پیچش های داستانی مناسب و غافلگیری های متعدد و شخصیت پردازی بجا. همه چیز تو این فیلم سر جای خودشه. پایان فیلم هم از اون پایان های استادانه ست که فقط از یه ذهن جوشان بر میاد.
حتما این فیلم عالی رو ببینید. هر چند که احتمالا خانم ها بعد از اتمام فیلم احساس بهتری نسبت به اقایون داشته باشن!
من 9 از 10 میدم
داستان فیلم این پتانسیل رو داشت که تبدیل به یه اثر خوب در ژانر درام جنایی بشه ولی گند زدن توش
بازی های سطحی
بخش های موزیکال پر تعداد و طولانی و بی معنی (اصلا چرا همچین فیلمی باید موزیکال هم باشه؟!)
دیالوگ های بی اثر
شخصیت پردازی ضعیف
تمایل زیاد همه زنا به لخت شدن و نمایش سینه هاشون!
فیلمی که هر جه جلوتر میره بی معنی تر, بیخود تر و حوصله سر بر تر میشه
اصلا ارزش حتی یکبار دیدنم نداشت
3 از 10 با اغماض
خوب بود. نسبت به دو قسمت قبل و خصوصا قسمت اول که طبعا ضعیف تر بود ولی با توجه به چند تا سکانس جالب مثل گروه موزیک ماشین ها، مزرعه ی تراکتورهایی که نقش احشام رو دارن (صدای گاو درمیارن!) و کورس ماشین ها زیر نور ماه با چراغ خاموش و همینطور خلق مناظری زیبا در جاده های بین شهری (که با اینکه کاملا CGI هستن ولی نسبت به اثار قبلی دیزنی پیکسار پیشرفت فنی خوبی کردن و یه جاهایی اگه تصویرو نگه دارین خیلی شبیه واقعیتن) در کل تجربه خوبی بود اما دیگه زیادی دارن شیرشو میدوشن و به نظرم این دیگه قسمت آخر باشه بهتره. امیدوارم ادامه ش ندن یا لااقل یه ایده ناب داشته باشن برای ادانه ش
من 7 از 10 میدم
جدیدترین اثر اس. کریگ زالر به راحتی می تونست تبدیل به یک شاهکار بشه اگه کارگردان کمی سلیقه و حوصله بیشتری در پرداخت برخی قسمت های کلیدی فیلم بخرج میداد و اگه خشونت فیلم کمتر جنبه کارتونی و اسلشر های دهه 70 و 80 رو به خودش می گرفت. اما...
همچنان با یک اثر جنایی درام خوش ساخت و خیلی خوب طرفیم که مطمئنا میتونه طرفداران آثار جنایی با محوریت زندان رو با رویکرد متفاوت خودش راضی نگه داره و حس خوشایندی رو پس از اتمام فیلم به بیننده منتقل کنه
امتیاز من 8 از 10.
صددرصد توصیه میکنم حداقل یکبار تماشا کنید
من اگه بخوام بین این فیلم و اثر قبلی کارگردان، Bone Tomehawk با بازی کرت راسل و پاتریک ویلسون، یه مقایسه ای انجام بدم باید بگم شباهت هاشون خیلی بیشتر از تفاوت هاشونه. هر دو فیلم روند و شروع کندی دارن. در هر دوی این فیلم ها شخصیت اصلی در راه نجات عزیزانش حاضره هر کاری بکنه. در هردوشون گروگان گیری داریم. و هر دو از خشونت به سبک کارتونی و افراطی استفاده میکنن. با این حال من هر دو اثر رو دوست داشتم و توصیه میکنم بعد از تماشای این فیلم، فیلم Bone Tomehawk رو هم ببینید.
یه نکته که در مورد فیلم جلب توجه میکنه میهن پرستی آشکار در فیلمه.به مانند تقریبا تمام اثار هالیوودی، پرچم ایالات متحده در فیلم دیده میشه و در این فیلم بیشتر.
(متن زیر حاوی برخی اشارات داستانی است)
در سکانس پس از دستگیری بردلی توماس، شخصیت اصلی، سخنرانی کارآگاه در اداره ی پلیس با محوریت پرچم امریکا شروع میشه و بردلی خودش رو میهن پرست میدونه. آدم بد های فیلم مکزیکی هستن و حتی از یک شخصیت کره ای (احتمالا کره شمالی!) به عنوان یکی از شخصیت های منفی استفاده شده اما سفید های امریکایی حتی اگه فروشنده مواد مخدر باشن باز هم همچون قدیس به تصویر کشیده میشن و خود شخصبت اصلی هم که با نقش صلیب پشت کله ی تاسش و اقدامات شهادت طلبانه و فداکارانه ش در راه نجات خانواده، چهره ای قدیس گونه رو به نمایش میگذاره. بردلی توماس، فردی بسیار خونسرده. واکنشی رو که پس از شنیدن خبر گروگان گرفته شدن همسر باردارش ازش میبینیم واقعا فک نکنم از هیچ مردی در اون شرایط دیده باشیم یا حتی انتظار داشته باشیم. بسیار خونسرد. طوری که به انسان بودنش شک میکنید. انگار با یک روبات طرف باشیم. این خونسردی در سراسر فیلم حفظ میشه. از شکستن دست نگهبان در زندان اول، تا دعوا در زندان دوم و کشتن زندانیان در بلوک 99 و کشتن یکی از زندان بانان و حتی زمانی که رییس زندان اسلحه رو به سمتش نشونه میره و تیر خلاص رو میزنه. اگر کمی احساسات بیشتری ازش میدیدیم میتونست واقع گرایانه تر بشه. در هر صورت من این شخصیت خونسرد افراطی رو دوست نداشتم. ولی مشخصا این یک فیلم میهن پرستانه و ضد مهاجرتیه چون در جای جای فیلم میشه احساس تنفر نسبت به بیگانگان خصوصا مکزیکی ها رو به وضوح دید. نمونه بارزش سکانس درگیری بردلی توماس با زندانیان مکزیکی در حیاط بلوک 12 در زندان ردلیف بود که خودتون میبینید و پی می برید.
(پایان بخش اشارات داستانی)
اولین نکته فیلم که شاید توجه رو جلب کنه شیوه فیلم برداری با تکیه بر شات های از سطحِ پایین در نیمه اول فیلم و کنتراست بالای تصویر در مرحله بعد از فیلم برداریه که شاید خواسته تضاد خیر و شر رو به نمایش بذاره. در سکانس های درگیری هم دوربین معمولا تمام هیکل افراد رو در قاب میگنجونه که این کار هم با هدف انجام شده و به درگیری ها حس واقعی بودن میده. همه اینها در کنار بازی زیبای Vince Vaughn (هر چند خیلی خونسرده و کاش کمی بیشتر احساسات بروز میداد که این تقصیر بازیگر نیست بلکه خواسته کارگردانه) باعث میشن Brawl in Cell Block 99 به تجربه ای متفاوت از فیلمی مبتنی بر زندان تبدیل بشه.
نکات منفی فیلم جلوه های ویژه ی ضعیف فیلمه. مخصوصا صحنه آخر فیلم که به شدت از این نظر ضعیفه و یه لحظه فک کردم فیلمی از دهه 70 رو دارم میبینم.
از فردا به روز میشه
http://17nightmovie.org/movie/tt5052474
-----------------------------------------
حدود یک ساعت ابتدایی فیلم که به معرفی شخصیت ها و نقشه کشیدن و آمادگی برای سرقت اختصاص داده شده بیش از حد به درازا کشیده میشه و کمی برای بیننده میتونه خسته کننده بشه و به همون نسبت انتظارکشیدن برای نیمه دوم فیلم که انجام سرقت و فرار از صحنه ی سرقت و پاک کردن رد پاها هست رو سخت تر میکنه اما نیمه دوم مطابق انتظار هیجان انگیز و منظم کار شده و همه چیز مثل نت های یک موسیقی گوش نواز به صورت ردیف و منظم پشت سر هم قرار داده شدن.
-----------------------------------------
بازی ها قابل قبول و دوست داشتنی هستن, از ساندرا بولاک و کیت بلانشت تا اَن هَثِوی و سارا پالسن و هلنا بونهام کارتر. همه خوب از پس نقششون بر اومدن و موقعیت های کمیک خوب اما کم تعدادی رو هم در فیلم ایجاد میکنن که اگه تعدادشون بیشتر بود قطعا به زیباتر شدن این فیلم کمک میکردن. آها راستی بازیگر نقش ثورین سپر بلوط (هابیت) هم در نقش کلاد بکر در فیلم بازی میکنه که دیدنش خالی از لطف نیست!
----------------------------------------
فیلم در بخش های دیگه از جمله فیلم برداری, طراحی صحنه و لباس و گریم, موسیقی, و کارگردانی هم اثر قابل قبول و شایسته دیده شدنی هستش و در کل اگه بخوایم زیاد سخت نگیریم با یه فیلم خوب با رنگ و لعاب و بازیگران خوب طرفیم که میشه در کنار دوستان لحظاتی رو باهاش سرگرم شد
قطعا تماشای این دنباله برای تمامی سینما دوستان و مخصوصا علاقه مندان به آثار ابرقهرمانی و اقتباس های کمیک بوکی واجبه!
ددپول = بانمک ترین شخصیت ابرقهرمانی تاریخ (تنها رقیبش Iron Manه که انگشت کوچیکه ش نمیشه!)
امتیاز من به این فیلم خیلی خوب -----8 -----
در دانلود و تماشای این دنباله ی خوش ساخت شک نکنید ولی با خانواده نبینین و ترجیحا با زبان اصلی (لذت دیدن این فیلم, اگر بتونین متوجه اشارات ریز درون بعضی از دیالوگ های ددپول و برخی سکانس های فیلم بشین صدبرابر میشه که البته برای فهم کامل این اشارات علاوه بر دیدن سایر آثار ابرقهرمانی باید دانش خوبی هم از فیلم های هالیوودی داشته باشین)
---------------------------------
قطعا برای افرادی که مجموعه جنگ ستارگان رو آرشیو دارن باید در آرشیوشون باشه
---------------------------------
من امتیاز ----- 7 ----- رو براش مناسب می دونم (با توجه به اسپین آف بودن یا فرعی بودن این نسخه, انتظار یه اثر عالی رو ازش نداشتم که همینطور هم شد)
---------------------------------
لذت تماشای فیلم بیشتر میشه اگه سری فیلم های جنگ ستارگان رو دیده باشین (اشارات ریزی وجود داره که فقط در صورت اطلاع از داستان جنگ ستارگان متوجه می شین) اما در صورتی که این اولین تجربه تون از دنیای جنگ ستارگانه باز هم لذت کافی رو خواهید برد
----------------------------------
شخصیت های دوست داشتنی و ماندگاری رو در این نسخه شاهد هستیم (به طور حتم شخصیت L3 تا مدتها در یاد من می مونه با اون دیالوگ های متفاوت نیش دار و طنز کلامی منحصر به فردش و همینطور شخصیت Qi'ra با بازی خوب امیلیا کلارک)؛ اینکه پیش زمینه ی داستانی شخصیت های معروفی مثل Han Solo و چوباکا هم در این نسخه بهش پرداخته شد هم دلیل دیگه ای هستش برای لذت بردن از این اثر (مخصوصا وقتی میفهمیم چرا نام فامیل Han رو Solo گذاشتن!)
----------------------------------
از کارگردانی خوب هم جا داره بگم. آقای Ron Howard نیازی به معرفی ندارن و آثار مطرح و ماندگاری مثل A Beautiful Mind و Cinderella Man رو در کارنامه دارن. عناصر دیگه ی فیلم هم همگی در حد خوب و قابل قبول کار شدن و تنها چیزی که مانع تبدیل شدن این فیلم به یک اثر عالی میشه به نظرم بخش داستانه که خب مهمترین بخش هم هست. داستان اون پیچیدگی ها و پیچ و خم های نسخه های اصلی رو نداره.شاید بگیم چون این نسخه یک نسخه فرعیه این مورد قابل اغماض هستش ولی در کل هم در بحث روایت داستان و هم فیلمنامه ی کار, از یک اثر معمولی که خیلی زود از یادها میره فراتر نمیره
----------------------------------
فیلم برهنگی خاصی نداره و جز چهار مورد بوسیدن مختصر صحنه ی دیگه ای توش نبود. بنابراین با خانواده هم میشه تماشاش کرد
حتما این فیلم عالی رو ببینید. هر چند که احتمالا خانم ها بعد از اتمام فیلم احساس بهتری نسبت به اقایون داشته باشن!
من 9 از 10 میدم
بازی های سطحی
بخش های موزیکال پر تعداد و طولانی و بی معنی (اصلا چرا همچین فیلمی باید موزیکال هم باشه؟!)
دیالوگ های بی اثر
شخصیت پردازی ضعیف
تمایل زیاد همه زنا به لخت شدن و نمایش سینه هاشون!
فیلمی که هر جه جلوتر میره بی معنی تر, بیخود تر و حوصله سر بر تر میشه
اصلا ارزش حتی یکبار دیدنم نداشت
3 از 10 با اغماض
من 7 از 10 میدم
همچنان با یک اثر جنایی درام خوش ساخت و خیلی خوب طرفیم که مطمئنا میتونه طرفداران آثار جنایی با محوریت زندان رو با رویکرد متفاوت خودش راضی نگه داره و حس خوشایندی رو پس از اتمام فیلم به بیننده منتقل کنه
امتیاز من 8 از 10.
صددرصد توصیه میکنم حداقل یکبار تماشا کنید
من اگه بخوام بین این فیلم و اثر قبلی کارگردان، Bone Tomehawk با بازی کرت راسل و پاتریک ویلسون، یه مقایسه ای انجام بدم باید بگم شباهت هاشون خیلی بیشتر از تفاوت هاشونه. هر دو فیلم روند و شروع کندی دارن. در هر دوی این فیلم ها شخصیت اصلی در راه نجات عزیزانش حاضره هر کاری بکنه. در هردوشون گروگان گیری داریم. و هر دو از خشونت به سبک کارتونی و افراطی استفاده میکنن. با این حال من هر دو اثر رو دوست داشتم و توصیه میکنم بعد از تماشای این فیلم، فیلم Bone Tomehawk رو هم ببینید.
یه نکته که در مورد فیلم جلب توجه میکنه میهن پرستی آشکار در فیلمه.به مانند تقریبا تمام اثار هالیوودی، پرچم ایالات متحده در فیلم دیده میشه و در این فیلم بیشتر.
(متن زیر حاوی برخی اشارات داستانی است)
در سکانس پس از دستگیری بردلی توماس، شخصیت اصلی، سخنرانی کارآگاه در اداره ی پلیس با محوریت پرچم امریکا شروع میشه و بردلی خودش رو میهن پرست میدونه. آدم بد های فیلم مکزیکی هستن و حتی از یک شخصیت کره ای (احتمالا کره شمالی!) به عنوان یکی از شخصیت های منفی استفاده شده اما سفید های امریکایی حتی اگه فروشنده مواد مخدر باشن باز هم همچون قدیس به تصویر کشیده میشن و خود شخصبت اصلی هم که با نقش صلیب پشت کله ی تاسش و اقدامات شهادت طلبانه و فداکارانه ش در راه نجات خانواده، چهره ای قدیس گونه رو به نمایش میگذاره. بردلی توماس، فردی بسیار خونسرده. واکنشی رو که پس از شنیدن خبر گروگان گرفته شدن همسر باردارش ازش میبینیم واقعا فک نکنم از هیچ مردی در اون شرایط دیده باشیم یا حتی انتظار داشته باشیم. بسیار خونسرد. طوری که به انسان بودنش شک میکنید. انگار با یک روبات طرف باشیم. این خونسردی در سراسر فیلم حفظ میشه. از شکستن دست نگهبان در زندان اول، تا دعوا در زندان دوم و کشتن زندانیان در بلوک 99 و کشتن یکی از زندان بانان و حتی زمانی که رییس زندان اسلحه رو به سمتش نشونه میره و تیر خلاص رو میزنه. اگر کمی احساسات بیشتری ازش میدیدیم میتونست واقع گرایانه تر بشه. در هر صورت من این شخصیت خونسرد افراطی رو دوست نداشتم. ولی مشخصا این یک فیلم میهن پرستانه و ضد مهاجرتیه چون در جای جای فیلم میشه احساس تنفر نسبت به بیگانگان خصوصا مکزیکی ها رو به وضوح دید. نمونه بارزش سکانس درگیری بردلی توماس با زندانیان مکزیکی در حیاط بلوک 12 در زندان ردلیف بود که خودتون میبینید و پی می برید.
(پایان بخش اشارات داستانی)
اولین نکته فیلم که شاید توجه رو جلب کنه شیوه فیلم برداری با تکیه بر شات های از سطحِ پایین در نیمه اول فیلم و کنتراست بالای تصویر در مرحله بعد از فیلم برداریه که شاید خواسته تضاد خیر و شر رو به نمایش بذاره. در سکانس های درگیری هم دوربین معمولا تمام هیکل افراد رو در قاب میگنجونه که این کار هم با هدف انجام شده و به درگیری ها حس واقعی بودن میده. همه اینها در کنار بازی زیبای Vince Vaughn (هر چند خیلی خونسرده و کاش کمی بیشتر احساسات بروز میداد که این تقصیر بازیگر نیست بلکه خواسته کارگردانه) باعث میشن Brawl in Cell Block 99 به تجربه ای متفاوت از فیلمی مبتنی بر زندان تبدیل بشه.
نکات منفی فیلم جلوه های ویژه ی ضعیف فیلمه. مخصوصا صحنه آخر فیلم که به شدت از این نظر ضعیفه و یه لحظه فک کردم فیلمی از دهه 70 رو دارم میبینم.
کار خوبی کردی که منبع رو ذکر کردی و مثل بعضی از کاربرا بدون ذکر منبع کپی نکردی. آفرین