فیلم Wrath of Man گای ریچی به نوعی بازسازی این فیلم فرانسوی محسوب میشه

سلام
تا جایی که من اطلاع دارم فعلا فقط به صورت سینمایی اکران شده و نسخه استریم آنلاینش در حال حاضر منتشر نشده
اما قراره رو نتفلیکس یا آمازون پرایم باشه. شایدم جفتش

امتیاز IMDb تو نایت مووی به یک دلیل مشخص دیر به دیر آپدیت میشه
امتیاز فعلی فیلم 6 هست با حدود 65هزار رای که به احتمال زیاد زیر 6 هم میاد

که به خاطرش اسکار هم گرفت

اولا که هندی ها وقتی توی خود هندوستان می خوان با هندی های دیگه صحبت کنن من فک می کنم از زبان هندی استفاده می کنن، نه انگلیسی!
حالا این که چه اصراریه توی این فیلم به جای استفاده از زبان هندی و زیرنویس انگلیسی، باید اون لهجه ی شیرین انگلیسی هندی های عزیز رو بشنویم نمی دونم و جالب این که فقط در یکی دو جای بخصوص از فیلم، اون هم فقط دو کاراکتر بخصوص، هندی صحبت می کنن با هم که دلیلشو نفهمیدم!
دوما، ایده فیلم بر اساس مساله تناسخه. این که فردی می میره و روحش در یک بدن دیگه دوباره به زندگی برمیگرده. و همین ایده خرافاتی شده محور کل داستان فیلم. به این ها اضافه کنید بازی های خیلی معمولی و در مواردی غیر دلچسب و خشک رو، یه داستان فوق العاده ساده، یه روایت خیلی سطحی، و داستانی که نه درام خاصی داره نه هیجان خاصی. این فیلم وقتتون رو هدر خواهد داد. هیچ نکته مثبتی توش ندیدم

فیلم پر تحرک و با انرژی ای بود که حال و هوایی شبیه سریال Stranger Things داره (که به نظرم بهترین نمونه در نوع خودشه)، البته فقط از این نظر که چند تا بچه کم سن و سال یه گروه تشکیل میدن و برای حفاظت از محله برانکس در برابر تهاجم خون آشام ها با هم متحد میشن. فیلم خودش رو هیچوقت جدی نمی گیره و صرفا یک کمدی ترسناک با فضای نوجوانانه ست که قطعا میتونه برای مخاطب نوجوان جذابیت بیشتری داشته باشه ولی فکر می کنم هر گروه سنی که به فیلم های این ژانر علاقه مند باشه برای یک بار بتونه از تماشای این فیلم لذت ببره هر چند که باید انتظارتون رو از فیلم در سطح خیلی کمی نگه دارین چون فیلمی نیست که بخواد حرف تازه ای برای گفتن داشته باشه و فقط تکرار کلیشه های قدیمیه با ظاهری نسبتا متفاوت و کاملا سطحی و یک بار مصرف.

The King of Staten Island رو باید یک فیلم "شبه بیوگرافی" دونست؛ به این دلیل که وقایع و ماجراهای فیلم بر اساس زندگی پیت دیویدسون (بازیگر کاراکتر استیو کارلین، نقش اصلی فیلم) ساخته شده که پدرش (که اسمش استیو بوده، استیو دیویدسون، مشابه اسم کاراکتر اصلی فیلم) رو که آتش نشان بوده در حوادث تروریستی 11 سپتامبر از دست داده بوده. پیت دیویدسون نه تنها به عنوان بازیگر بلکه در مقام یکی از سه نویسنده فیلم نامه هم در این اثر حضور داشته و این برداشت از برش هایی از زندگی شخصی دیویدسون، با نظارت خود او ساخته و پرداخته شده که نکته جالبیه. با وجود مدت زمان نسبتا بالای فیلم، ولی تماشای این اثر به هیچ عنوان برام خسته کننده نبود چون مدام در حال حرکت بود و انرژی خاصی داشت. همین انرژی بالای فیلم رو وقتی در کنار بازی های کاملا باورپذیر و زیبای بازیگران (مخصوصا شخص دیویدسون و همینطور ماریسا تومی در نقش مادر و بیل بِر در نقش دوست پسر مادرش) و فضای صمیمی و دلچسب کار قرار بدیم، نتیجه ش فیلم دلنشین و حال خوب کنی هستش که تونسته به نحو بسیار ماهرانه ای برش هایی از زندگی و بلوغ شخصیتی و فکری استیو کارلین رو در جزیره استتن و روابطش با دوستان و افراد نزدیکش به تصویر بکشه. از تماشای این فیلم پشیمون نمی شید

زندگی بدون عشق مثل یه کابوس بی پایانه! خیلی سخته سال ها در کنار کسی که کمترین نقطه اشتراکی بینتون وجود نداره صبح ها رو به شب برسونی و شب ها رو به صبح. عشق قدیمی، عشق از دست رفته، عشق اول، همیشه در یاد انسان ها ماندگار و جاودان میشه و همیشه حس نوستالژیک، این حس حسرت همراه با غم و اندوه فراوان نسبت به گذشته های سپری شده و فرصت های سوخته و رنج زندگی بدون عشق، درون مایه اصلی Tigertail رو تشکیل میده. درامی که با اتکا بر همین اصول مشترک در میان تمام انسان ها، فارغ از هر رنگ و نژاد و کشور و زبان و زمانی، میتونه در ذهن و قلب مخاطب عمیقا نفوذ کنه و تا ساعت ها بیننده رو به فکر فرو ببره، مخصوصا اگه شمای تماشاگر، تجربیات مشابه و نزدیکی رو با کاراکتر اصلی فیلم از سر گذرونده باشید. Tigertail به عنوان درامی که از زبان مرد سالخورده ی محوری داستان، که گذشته هاش رو از کودکی تا جوانی و میان سالی مرور می کنه، روایت میشه، فیلمیه که چندان خودش رو جدی نمی گیره و انتظار مخاطب رو بالا نمی بره ولی عمیقا دلچسب، امیدبخش در بخش هایی و غم انگیز و جگرسوز در بخش هایی دیگه، و حاوی احساسات مشترک میان تمام انسان هاست.

حس خوبی داره و برای خیلی ها قابل ارتباطه داستانش
فیلم قشنگی بود

اگه عمری باقی باشه و حوصله ای مونده باشه حتما :)
در مورد اون کامنت هم باید بگم بعضی کاربران کم لطفی میکنن. به هرحال شما از یه چیزی خوشت نمیاد میتونی نخونی یا فایل رو دانلود نکنی. دیگه این حرفا واسه چیه!