یکی از خوبی های دیگه ش هم آرشیو بزرگشه که فک کنم دومین یا سومین آرشیو بزرگ فیلم وسریال رو تو سایتای ایرانی داره. من تقریبا در بالای 80درصد موارد تونستم فیلمی رو که واسه آرشیوم میخوام تو نایت مووی پیدا کنم که بعضیاشون واقعا تو هیچ سایت دیگه ای نبود که این مساله واسه کسایی که آرشیو میکنن خیلی خیلی مهمه و شاید مهمترین موضوعه. من که از نایت در کل راضیم و جای دیگه ای هم نمیرم. سایت تر و تمیزه. تبلیغات و مطالب غیرمرتبط از در و دیوارش بالا نمیره. آرشیوش بزرگه. البته که امیدوارم با قالب جدید مشکلاتش هم حل شه و هر چه سریعتر این قالب جدید راه اندازی شه.
اگه ویندوز 7 داری برو تو Control Panel، وارد Region and Language شو، از تب Administrative گزینه Change System Locale رو انتخاب کن، از تو لیست Persian رو پیدا و انتخاب کن، پنجره ها رو Ok کن و یک بار ریست کن سیستم رو. احتمالا درست بشه. تو ویندوزای دیگه هم احتمالا شبیه همینه راه حل.
درود بر شما. من اسم شما رو هم نمیدونم. ببخشید.
خوشحالم از این بابت. برای من همین که نظراتم باعث شه شاید برخی بتونن در مورد دیدن یا ندیدن اثری تصمیم بگیرن کافیه. و البته امیدوارم نظرات مرتبط با محتوای آثار بیشتر شه در سایت
ایراد شما هم کاملا وارده. من بعد از گذاشتن این کامنت متوجه اشتباهم شدم که به دلیل نبودن امکان ویرایش، نتونستم تصحیح کنم و البته به کامنت خودم هم پاسخ ندادم که صد در صد سهل انگاری از جانب منه. عذرخواهی میکنم. درست میفرمایید.
پیشنهاد میکنم Carrie محصول 1976 رو هم حتما ببینید. این فیلم دومین بازسازی از اون فیلم (ساخته برایان دی پالما) به حساب میاد. فیلم اصلی به مراتب زیباتر و تاثیرگذارتره
"خاکستر خالص ترین سفید است" تصویری از چین امروزی رو به نمایش میگذاره که معمولا کمتر از چیزی که باید بهش پرداخته میشه: در ورای تمام اون آسمان خراش ها و زرق و برق ها و مصنوعات مدرن ساخت بشر، میلیون ها انسان، هر روز توسط حکومتی که اسماً کمونیست ولی رسماً کاپیتالیست و سرمایه سالار هست به حاشیه رونده میشن و استعدادهای انسانی شون نادیده گرفته میشه. فیلم به زیبایی این حقیقت تلخ رو که نه تنها در چین کمونیستی، بلکه در تمامی رژیم های ایدئولوژیک دنیا جاری هست رو به تصویر میکشه و این رو میشه در نماهای مختلف فیلم مشاهده کرد. نحوه باز شدن لایه های داستان، اینکه چطور در قانون جنگل سرمایه داری، هیچ کس به هیچ کس رحم نمیکنه، اینکه چطور عشق نه چندان عینی ولی قدرتمند بین دو انسان محکوم به نابودی و فراموشیه، به طرز استادانه ای اجرا شده. بازی ها عالی هستن و حکایت از مهارت بالای بازیگران دارن، مخصوصا ژائو تائو در نقش چائو، شخصیت محوری داستان، زنی که شخصیتی بسیار قوی داره و می دونه چطور باید برای بقا بجنگه اما همچنان نمیتونه از چنگ شرایط بی رحم حاکم بر دنیا و زندگیش خلاص بشه. فیلم شاید خیلی طولانی تر از چیزی باشه که باید، و در مقاطعی هم درک داستان و مفهوم فیلم سخته اما در عین حال به مانند بسیاری از آثار سینمای شرق آسیا، شاعرانه و تاثیرگذاره، فیلمی که قطعا مناسب هر کسی نیست و نمیتونه مخاطب امروزی رو که به دیدن فیلم های پر زد و خورد و پر حادثه عادت کرده راضی کنه ولی اگر حوصله کنید و تا پایان با مسیر فیلم همراه بشید بی شک پشیمون نمیشید.
ممنون. خوشحالم که این نظر براتون مفید بوده
اگه حوصله یاری کنه حتما. امیدوارم شما رو هم بیشتر از این ببینم در قسمت نظرات
خوشحالم از این بابت. برای من همین که نظراتم باعث شه شاید برخی بتونن در مورد دیدن یا ندیدن اثری تصمیم بگیرن کافیه. و البته امیدوارم نظرات مرتبط با محتوای آثار بیشتر شه در سایت
ایراد شما هم کاملا وارده. من بعد از گذاشتن این کامنت متوجه اشتباهم شدم که به دلیل نبودن امکان ویرایش، نتونستم تصحیح کنم و البته به کامنت خودم هم پاسخ ندادم که صد در صد سهل انگاری از جانب منه. عذرخواهی میکنم. درست میفرمایید.
امتیاز من: 7 از 10
"خاکستر خالص ترین سفید است" تصویری از چین امروزی رو به نمایش میگذاره که معمولا کمتر از چیزی که باید بهش پرداخته میشه: در ورای تمام اون آسمان خراش ها و زرق و برق ها و مصنوعات مدرن ساخت بشر، میلیون ها انسان، هر روز توسط حکومتی که اسماً کمونیست ولی رسماً کاپیتالیست و سرمایه سالار هست به حاشیه رونده میشن و استعدادهای انسانی شون نادیده گرفته میشه. فیلم به زیبایی این حقیقت تلخ رو که نه تنها در چین کمونیستی، بلکه در تمامی رژیم های ایدئولوژیک دنیا جاری هست رو به تصویر میکشه و این رو میشه در نماهای مختلف فیلم مشاهده کرد. نحوه باز شدن لایه های داستان، اینکه چطور در قانون جنگل سرمایه داری، هیچ کس به هیچ کس رحم نمیکنه، اینکه چطور عشق نه چندان عینی ولی قدرتمند بین دو انسان محکوم به نابودی و فراموشیه، به طرز استادانه ای اجرا شده. بازی ها عالی هستن و حکایت از مهارت بالای بازیگران دارن، مخصوصا ژائو تائو در نقش چائو، شخصیت محوری داستان، زنی که شخصیتی بسیار قوی داره و می دونه چطور باید برای بقا بجنگه اما همچنان نمیتونه از چنگ شرایط بی رحم حاکم بر دنیا و زندگیش خلاص بشه. فیلم شاید خیلی طولانی تر از چیزی باشه که باید، و در مقاطعی هم درک داستان و مفهوم فیلم سخته اما در عین حال به مانند بسیاری از آثار سینمای شرق آسیا، شاعرانه و تاثیرگذاره، فیلمی که قطعا مناسب هر کسی نیست و نمیتونه مخاطب امروزی رو که به دیدن فیلم های پر زد و خورد و پر حادثه عادت کرده راضی کنه ولی اگر حوصله کنید و تا پایان با مسیر فیلم همراه بشید بی شک پشیمون نمیشید.