The Walking Dead (2010– )

فصل ۷ سریال در موارد متعدد چیزی از یک تقلا و کوشش سخت بوده است. بعد از یک وقفه ی زجر آور که در آن طرفدارها باید صبر می کردند و در تعجب این باشند که کدام یک از کاراکترها در جلوی اعمال قلدرانه ی نیگان با بازی جفری دین مورگان زانو خواهد زد و قربانی خواهد شد، تا او به یک شرور بزرگ تبدیل شود، سریال با یورشی بی رحمانه به بیننده ها بازگشت که نتیجه ی نهایی آن بیشتر دفع و رفع تمایل بیننده ها برای دیدن خونریزی می باشد. از آن زمان، فصل ۷ تمرکز کامل خود را بر روی ساخت منقاشه و نبردی قرار داد که همه انتظارش را داشتند. با این حال، طی پانزده قسمت، سریال هرگز آن جنگ و نبرد را نشان نداد، و به جای آن، بارها و بارها به بد بودن بیش از حد نیگان تاکید می کرد، فقط و فقط برای اینکه او را بدتر از سخنرانی تفرقه آمیزش در قسمت نهایی فصل ششم نشان دهد.

فصل هفت سریال بیشتر شبیه به بخشی از داستان می باشد که با نادیده گرفتن آن، هیچ لطمه ای به داستان و روند سریال وارد نمی شود. سریال بیشتر خود را علاقه مند به پر کردن شکاف ها و گوشه های موجود بین ورود نیگان و جنگ احتمالی ریک با او نشان داده است ولی بدون آنکه زمانی را بری شرح خودِ جنگ اختصاص بدهد، فصل را پایان می دهد. این بدان معنا است که جنگ و نبرد وعده داده شده، احتمالا در فصل ۸ بازگو خواهد شد (اگر بیننده ها خوش شانس باشند). بنابراین فصل هفت همانند یک شلیک بسیار طولانی به سمت هدفی در دسترس می باشد. سریال در زمانی که بیشترین نیاز برای نشان دادن جنگ وجود دارد، از آن می گریزند.

با وجود اینکه این قسمت نمی تواند فصل را نجات دهد، اما هنوز بخشی مهم را در ارائه ی شواهد و مدرک به بیننده ها بازی می کند که ثابت می کند نویسنده های سریال از مسیر سریال آگاه هستند و آنها برنامه ای در سر دارند که نه تنها، بلافاصله به فشار کشمکش با نیگان و ناجیان می پردازد بلکه حسی را منتقل می کند که سریال و شخصیت های آن به سمت چیزی می روند که بسیار با معنی تر از یک روز دیگر زنده ماندن می باشد. در انجام این کار، هنوز ورود نیگان می تواند اهمیت بالایی داشته باشد و اشاره می کند دیگر کاراکترها ممکن است در آینده ی سریال حضور نداشته باشند. همچنین می توان برداشت کرد که دنیای حال حاضری کاراکترها که در آن زندگی می کنند، ممکن است که بازسازی شود اما ورود نیگان آنها را ترقی می دهد تا از تبدیل شدن شان به استبدادگرانی همانند نیگان جلوگیری شود.

با این حال، تا آنجا که به قسمت آخر مربوط می شود، همانطور که جنگ بین ناجیان و بازمانده ها در نهایت شروع شود، سوالاتی و تئوری هایی همچون بالا، بهتر است که برای روزی دیگر گذاشته شود و سریال یکی از اکشن ترین قسمت های نهایی اخیر را ارائه بدهد. پس از ساعت ها به تاخیر انداختن و نخ ریسی کردن، سریال روند همیشگی خود را پی می گیرد و به آرامی بیننده ها را به سمت هدف هدایت می کند و در لحظات پایانی قسمت آنها را با یک شگفتی رو به رو می کند. از زمانی که ساشا و رزیتا سفر نا بخردانه ی خود به سمت سنچری را در پیش گرفتند، سوپرایز بیننده ها در لحظات پایانی به حرکت خاص مورد علاقه ی نویسنده ها تبدیل شده است. هر چند، این بار، قسمت طولانی تر به معنای انتظار طولانی تر برای بارگذاری و محکم کردن شور و هیجان می باشد که مسلما حرکتی برای طولانی کردن و کش دادن است. اما این به معنای این است که وقتی همه چیز به خشونت و مبارزه تبدیل شود، واقعا همه چیز پر سر و صدا و خشونت وار خواهد بود.

هر چند، این موضوع سبب فراموش کردن راه فوق العاده طولانی ای نمی شود که برای رسیدن به اینجا طی شده است. بیننده ها مجبورند تا بار دیگر به سخنان بسیار دراز و تمام نشدنی نیگان در مورد ستایش ساشا و احترامش نسبت او گوش دهند. سخنرانی های زیاد انجام شده ی نیگان در این فصل، همیشه یک سوال را مطرح می کند و آن این است که چگونه این مرد با این همه سهولت نسبی به عنوان مسئول منتخب شده است؟ مهم نیست که او با یک شخص صحبت می کند یا با یک جمعیت زیاد از ناجیان، او در هر سطح نمی تواند یک شخص رعب آور و توانا باشد. شاید مقصود از این شخصیت، این باشد که یک شخص نفرت انگیز با یک چوب بیسبال و ژاکت چرمی باشد اما اینگونه به نظر نمی رسد. مغایرت مفهوم و نتیجه ی نهایی در تمامی قسمت های اخیر دیده نشده است ولی این موضوع، هر عمل نیگان در قسمت نهایی را تضعیف کرد.

تضعیف کردن نیگان به نحوی، نکته و موضوع این قسمت می باشد، پس این کمک می کند که کند ذهنی و بی منطقی درونی او همانند شال گردن قرمزی که می پوشد، خودش را نمایان و برجسته کند. اما حتی زمانی که مقصود این است که شروری مثل نیگان طعم شکست را بچشد، باید احساس شود که قهرمانان بر دشمنی بزرگ غلبه کرده اند. با این حال، هیج کدام از این ها در قسمت نهایی وجود نداشت. هیچ حس واقعی از تنش و اضطراب وجود نداشت. دلیل آن نیز ریک و بقیه می باشند. در این قسمت هرگز احساس نشد که سریال مسیر متفاوت را نسبت به دیگر قسمت ها پیش گرفته است. ریک و تمام جوامع گردهم آمدند تا نیگان را از دور خارج کنند و حتی یک ببر بود که می تواند صورت نیگان را از جا بکند ولی چرا پیروزی، احساس پوچی و توخالی دارد؟

همانند دیگر قسمت های پایانی فصل های قبلی سریال، در این قسمت نیز مرگ هایی وجود داشت. مرگ این قسمت نیز ساشا بود که قربانی تنها بخش دارای عاطفه ی قسمت شد. طرح او برای کشتن نیگان، یک تکنیک به نام جعبه ی نیاز داستان سرایی می باشد و به مانند یک افسون و تکنیک قسمت برای پر کردن قاب با چهره ی او عمل کرده است. به طور شگفت انگیزی، این جایی بوده است که این قسمت در آن برتری داشته است. احساس می شود که مرگ کاراکتر در این قسمت بیشتر برای حواس پرتی بیننده ها از طرح و موضوع داستان می باشد که بی منطق و کاملا نابه جا است. در پایان، مرگ ساشا حواس پرتی لازم را ایجاد می کند که به ریک و همراهانش اجازه می دهد که ورق را به نفع خود بر گردانند و نیروهای متجاوز را به عقب برانند. این خیلی بد و ناامید کننده است که بقیه ی قسمت همانند مرگ ساشا موثر نبود.

شکست و فرار احتمالی نیگان می تواند منجر شود که او به دنبال جنگی تمام عیار باشد که خوش نما و کمی ترسناک است ولی سریال نباید در پایان هر فصل این چنین وعده هایی را بدهد. با وجود تن بالای پیروزی بازمانده ها در مقابل ناجیان، قسمت نهایی فصل به گونه ای پایان می یابد که احساس پوچی می دهد زیرا بعد از این همه که برای شرور بزرگ وعده داده شده، به بیننده ها چیزی ارائه نشده که قبلا ندیده باشند.

فصل ۸ سریال The Walking Dead (مردگان متحرک) در پاییز امسال پخش خواهد شد.

نقد و بررسی قسمت ۲ فصل ۸ سریال The Walking Dead (مردگان متحرک)

توجه: متن زیر ممکن است داستان این قسمت را فاش کند.

روی هم رفته، فصل هشتم سریال مردگان متحرک با افتتاحیه ای به خوبی اجرا شده ای شروع شد. این سبب شد تا تمرکز سریال بر روی قوس داستانی آینده قرار بگیرد و ریک در جنگی تمام عیار در برابر نیگان قرار گیرد که نه تنها برنده این مناقشه را مشخص می کند بلکه شخصیت ها را با درستی و نادرستی جنگ گلاویز می کند. اینکه ریک تصمیم گرفت تا پیش دستی کند، یک تغییر جهت بزرگ در اتفاقات بود ولی در حالی که بخش اول نقشه ریک یعنی حمله ناگهانی به سنچوری، راهی برای مرحله نهایی جالبی ارائه داد، بخش دوم نقشه ریک به آشفته بازاری گیج کننده از چندین زیر داستان تبدیل شد که هیچ کدام از آنها تا پایان قسمت و در یکی از بعیدترین بازگشت ها به پایان نرسیدند.

پس از غافلگیر کردن نیگان در قسمت افتتاحیه فصل هشتم، ائتلافی که ریک تشکیل داده بود، به پنج گروه تقسیم شد: آرون، دوست پسرش اریک و افراد دیگری از الکساندریا در یکی از پایگاه های ناجیان وارد درگیری مسلحانه شدند؛ تارا و جیسس نیز گروهی دیگر را برای نفوذ به پایگاه دیگری رهبری کردند؛ مورگان از گروه تارا و جیسس جدا شد و کشتاری مستقلانه را آغاز نمود؛ ایزکیل و کارل نیز گروهی را برای تعقیب کردن ناجیانی که فرار کرده بودند به حرکت در آوردند؛ تمام این اتفاقات در حالی رخ داد که ریک و دریل با استفاده از سرنخی از دوایت و در جستجوی پیدا کردن انبار اسحله بزرگی، مخفیانه وارد محوطه ای دیگر متعلق به ناجیان شدند.

و معمولا، تقسیم کردن بازیگران و کاراکتر ها به گروه های مختلف و دادن وظیفه ای به آنها برای اجرا کردن بخشی از نقشه، یک قسمت تنش زا و هیجان انگیز تولید می کند، که همانند آن را در صحنه هایی از قسمت هفته گذشته دیدیم که در آنها، دریل گله ای را به دام انداخت و ریک، مگی و ایزکیل نیرو های خود را متحد کردند. ولی این قسمت که به عنوان “ملعون” می باشد، ترکیبی بی معنا از راهرو ها، حیاط ها و جریانی بی پایان از مهمات است که دنبال کردن داستان را سخت می کند و واقعا شما می پرسید که چه اتفاقی در حال رخ دادن است. کاملا واضح است که ریک می خواهد تا مردمش بر پایگاه های مختلف غلبه کنند ولی تنها گروهی که این عمل را به سرانجام رساند، گروهی بود که توسط تارا و جیسس رهبری می شد. و واقعا، همه این پیروزی به لطف تبدیل شدن مورگان به ارتشی یک نفره و از پا در آوردن تقریبا نیمی از ناجیان مستقر در آنجا به تنهایی می باشد.

در این جا است که سریال مردگان متحرک بار دیگر موضوع اصلی این فصل یعنی انتقام گیری در برابر برنده شدن جنگ را مطرح می کند و این نکته را گوش زد می کند که این دو هدف، یکی نیستند. با این حال، این بحث به صورت شلخته واری مدیریت شد، زیرا تارا و جیسس به جای آنکه همانند کاراکتر های در حال ستیز عمل کنند، بیشتر شبیه به سخنرانان برای فلسفه های مخالف بودند. به علاوه، درونی شدن این موضوع به آنجا باز می گردد که مورگان احساس می کند زائد و اضافی است، نه فقط در این قسمت، بلکه به طور کل برای شخصیتش.

پس، در حالی که تارا، جیسس و مورگان قادر بودند تا پایگاه را تسخیر و ناجیان باقی مانده را اسیر کنند، گروه آرون مشغول مضحک ترین نبرد مسلحانه قابل تصور می شود. سریال مردگان متحرک همیشه صحنه های اکشن این چنینی را بر نشان دادن واقعیت های تیراندازی طولانی ترجیح داده ولی به هر حال، سریال اساسا پذیرفته که در حال حاضر مهمات یک منبع نامحدود است. مطمئنا، آنها اخیرا از شهر اوشین ساید تدارکات بیشتری را بدست آورده اند ولی آیا شما هنوز هم نمی خواهید مهمات را جیره بندی کنید؟ بهتر نیست که در این تیراندازی که کل قسمت طول کشید و در پایان نتیجه ای نداشت شرکت نکنید و بیشتر به فکر ذخیره مهمات باشید؟

در همین حال، ایزکیل و کارول که در جنگل های اطراف سرگردان اند، بار دیگر در مورد اینکه چرا ایزکیل به این شدت تلاش دارد تا بر روی بازی کردن نقش شاه تکیه کند، صحبت کردند و به دنبال شکار مردی بودند که می توانست کل نقشه حمله را به مخاطره بیاندازد. سوای این، آیا فکر می کنید که طوفان گلوله ای که آرون و اریک به راه انداخته اند، نشانه و سرنخ بزرگتری است؟ به هر حال، واضح است که نویسنده ها به دنبال راه دیگری برای به نمایش در آوردن فضل فروش بیشتری از ایزکیل و همچنین لحظه ای برای شیوا بودند که در کل سرگرم کننده و رضایت بخش بود. ظاهرا سریال در جواب اینکه چطور ببر ایزکیل کنترل می شود، همیشه کاری می کند تا ببرد آزاد شود و به افراد غیر خودی حمله کند.

با تمام آن پرش ها به جلو و عقب از گروهی به گروهی دیگر، در حقیقت، اتفاقات بسیار کمی در قسمت ۲ رخ داد. بزرگترین لحظه نیز برای لحظات پایانی قسمت نگه داشته شده بود ولی این آشکارسازی بدون زرق و برق بود، جرا که معرفی دوباره کاراکتری که حتی وفادارترین طرفداران سریال مردگان متحرک از دیدن آن چندان به هیجان نمی آیند، جالب نیست. سوپرایز بزرگتر و شاید بهترین لحظه این قسمت در واقع یک دقیقه قبل از این معرفی دوباره است، و آن زمانی است که ریک پس از کشتن یکی از ناجیان به طرز خشنی، متوجه می شود که در محوطه هیچ اسلحه ای نیست و فقط یک کودک درون آن می باشد. این یکی از صحنه هایی است که در آن، اندرو لیکنولن توانسته به طور عمیقی، احساسات بی شماری که در ریک جریان داشت را به نمایش در آورد، چرا که در این صحنه، ریک به یاد می آورد که همه ناجیان شرور نیستند، و در میان آنها، خانواده هایی هستند که همانند افراد هیل تاپ یا الکساندریا سزاوار و لایق آرامش، صلح و امنیت می باشند.

قسمت ۲ فصل ۸ سریال مردگان متحرک، قسمتی آشفته و شلوغ بود که به لطف داستان سرایی گیج کننده و نویسندگی سست قادر نبود هیجان لازم را به مخاطب منتقل کند. لحظات پایانی قسمت ممکن است به مقصدی هیجان انگیز ختم شوند ولی آنها به اندازه ای نیستند که بتوانند چنین قسمت غیر فعال و بی نتیجه ای را جبران کنند.