خروس طلایی اپرایی است در سه پرده، با مقدمه کوتاه و حتی پایان نامه کوتاه تر، ساخته شده توسط نیکولای ریمسکی-کورساکوف، آخرین اپرای او که قبل از مرگش در سال 1908 ...
هیچ کس بهتر از مورگر در «Scènes de la Vie de Bohème»، هنرمندان نیمه گرسنه و مبارز را توصیف نکرد: هنرمندانی که آماده سوزاندن دست نوشته ای هستند تا تلاش کنند در دوران ماتریالیسم پیروزمندانه بورژوایی، در آرزوی وجود دیگری باشند...