واقعا آدمو می‌بره تو یه دنیای دیگه تام هنکس تک و تنها وسط جزیره حس واقعی تنهایی و تلاش برای زنده موندن رو خوب نشون می‌ده صحنه‌هاش ساده ولی پر از حس و حالن و اون توپ والیبال ویلسون هم حسابی به دل می‌شینه کارگردانی و فیلمبرداری هم طوریه که انگار خودت داری اونجا قدم می‌زنی واقعاً یه فیلم متفاوت و به یاد موندنی بود.

راکی ۴ پرانرژی بود و صحنه‌های تمرین و مبارزه‌هاش خیلی هیجان داشت ولی نسبت به قبلی‌ها عمق داستان کمتر بود بیشتر شبیه یه نمایش پر زرق و برق شده بود دشمن اصلی هم خیلی خشک و مصنوعی بود که به داستان آسیب زد با این حال موزیک و حال و هوای دهه هشتادی فیلم هنوز باعث میشه دیدنش کیف بده

یکی از هیجان‌انگیزترین فیلمای امساله حس می‌کنی واقعا پشت فرمون ماشین نشستی صحنه‌های مسابقه با دوربین‌های داخل کابین فوق‌العاده طبیعی دراومده و هیجان رو مستقیم منتقل می‌کنه بازی برد پیت به‌عنوان راننده قدیمی عالی بود و حضورش به داستان وزن داد موسیقی هانس زیمر هم حسابی حال و هوای فیلمو بالا برد درسته داستان یه جاهایی کلیشه‌ای بود ولی با این کیفیت تصویربرداری و ریتم سریعش واقعا میشه گفت یکی از بهترین فیلمای ورزشی و اکشن امساله فقط داستانش یه کم کلیشه‌ای بود ولی با اون تصویر برداری و هیجانش اصلا مهم نیست.

واقعا یه شاهکار اکشن بود تام کروز با همون انرژی همیشگیش دوباره همه رو شگفت‌زده کرد صحنه‌ها پر از هیجان و تعلیق بودن و داستان هم جذاب پیش می‌رفت اما یه صحنه بود که واقعا غیرواقعی بود اونم صحنه‌ای بود که چتر نجات ایتن وسط هوا آتیش می‌گیره و بازم سالم به زمین می‌رسه واقعا چطور همچین چیزی ممکنه؟! این صحنه انقدر غیرقابل باور بود که حتی تام کروز هم برای فیلمبرداریش ۱۶ بار با چتر آتیش‌گرفته پریده پایین و رکورد جهانی هم زد! به نظرم این صحنه بیشتر برای شوکه کردن بیننده بود تا واقع‌گرایی در کل فیلم خیلی خوب بود ولی این صحنه واقعا از حد واقع‌گرایی فراتر رفته بود

از همون اول یه فضای عجیب و خفن داشت که خیلی خاص بود فصل اولش عالی پیش رفت ریتم خوب داشت معماهاش حسابی جذبم کرد و آدم رو با خودش میبرد اما تو فصل دوم واقعا کشش دادن قسمت و صحنه های اضافی زیاد داشت و به خیلی از سوالا جواب ندادن بیشتر از اینکه داستان جلو بره انگار فقط داشتن معما و صحنه جدید درست میکردن با این حال هنوز سریال ارزش دیدن داره چون فضا و ایده‌اش فوق العاده خاصه و فضای سریال خیلی با کیفیت و زیباست.

فهمیدم چرا این جدیدترین فیلم «سوپرمن» اینقدر سر و صدا کرده فیلمی که شبیه هیچ اثری که تا حالا دیده بودم نبود
داستان طوری جلو می‌ره که از همون اول وارد دنیایی از قهرمانی و قلب می‌شی، ولی نه به شکل کلیشه‌ای فیلم‌های قبلی
بازی دیوید کورنس‌وت به‌عنوان سوپرمن خیلی واقعی و جذابه و رابطم با شخصیت‌ها و مخصوصا کیریتو سگ فضایی‌ فوق‌العاده‌ست
سبک فیلم پر از رنگ انرژی و احساس امیده اما بدون اینکه زیادی معمولی بشه همیشه یه چیز تازه داره بهت نشون می‌ده
با اینکه بعضی‌جاها ممکنه پرحرف شده باشه یا داستان پیچیده بیاد، ولی بازم تنال و قهرمانانه‌ست
در کل ‌این فیلم یه شروع جدید برای دنیای DC‌یه که با قلب و شجاعت ساخته شده و این نسخه سوپرمن شبیه قبلی ها نیست وقتی فیلم رو ببینید میفهمید چی میگم و همینه که بهترش کرده و تکراری نیست.

فیلمی بود که چندتا صحنه خنده‌دار و لحظه‌های بامزه داشت ولی به اندازه قسمت اولش جذاب نبود داستانش ساده‌تر بود و بیشتر روی شوخی‌های تکراری می‌چرخید با این حال میشه گفت ارزش دیدن نداره و آشغاله.

یک وسترن متفاوت و عمیق به کارگردانی کلینت ایستوود است. فیلم با تمرکز بر عدالت و خشونت، تصویری واقعی و تلخ از دنیای غرب قدیم ارائه می‌دهد. بازی بازیگران اصلی بسیار تأثیرگذار است و داستان فیلم باعث می‌شود درباره مفهوم قهرمانی و انسانیت فکر کنیم. اگر دنبال یک وسترن جدی و معنی‌دار هستید، این فیلم حتماً ارزش دیدن دارد.

کمدی اکشن خیلی باحال و حال خوب کن و دوست داشتنی واقعا عالی بود اولش روند فیلم کنده ولی رفته رفته خیلی بهتر میشه و کامل اکشن میشه آخراش در کل یه زوج جذاب سینمایی رو کنار هم آوردن و اكشن جذاب و کارگردانی جذاب حال خوب نتيجه دیدن این فیلم ارزش داره و نباید انتظار داستان پر محتوا و این چیزا رو داشت چون از این نظر آشغاله.

میشه گفت تأمل‌برانگیز ترین اثر سینمایی در ژانر وحشت همین اثر ماندگار از استنلی‌کوبریکِ اعجوبۀدوست‌داشتنیه بعد از تماشای این فیلم حتماً نقدش رو مطالعه کنید و همچنین مستند Room 237 رو هم تماشا کنید به‌احتمال زیاد شما هم مثل خودم تحریک می‌شید که دوباره برگردین و این فیلم رو بازم با دقت بیشتری ببینید ناگفته نمونه که بازیگری کارگردانی و قاب‌بندی و تدوین این اثر اون هم در سال 1980 واقعاً خارق‌العاده‌ست بعد از خوندن تحلیلا و دیدن ویدیوهای تحلیل جز به جز فیلم واقعا غمگین شدم پوینت اصلی فیلم خیلی بزرگ تر از یه فیلم توی ژانر وحشته
اصلا نمیتونی بهش سطحی نگاه کنی و وقتی میفهمی داشته چی میگفته تازه میفهمی چه شاهکاری بین این همه صحنه قاطی شده بوده و در آخر باید بگم جزو یکی از زیباترین فیلم ها در ژانر ترسناک و روانشناختی هست.