یه فیلم کاملا متوسط از یه کارگردان نه چندان سطح بالا که البته اثر خوب A Royal Affair رو ساخته
امتیاز من 6 از 10
برای یک بار و تنها یک بار دیدن خوبه ولی در صورت ندیدن هم هیچی از دست ندادین. اگر هم که فرضا رمان هاش رو خوندین که اصلا نبینین بهتره چون احتمالا اعصابتون خورد میشه
سوال من از جناب کارگردان و مغزهای پشت اعم از تهیه کنندگان فیلم اینه که واقعا چه فکری با خودشون کردن که یک مجموعه رمان هفت کتابه به همراه چندین جلد داستان مصور رو که استیفن کینگ به مانند بزرگانی همچون استاد تالکین و مارتین در اونها دنیایی وسیع با ایده ها و تصاویر بکر رو خلق کرده اومدن و در کمتر از 90دقیقه زمان مفید فیلم خلاصه کردن؟؟ با کدوم عقل و با چه جراتی؟! این فیلم رو باید میدادن دست یکی مثل J. J. Abrams یا Nolan که یه سه گانه خوشگل که هر قسمتش حداقل 150 دقیقه باشه در بیارن از توش، نه این بچه بازی شلخته و بیهوده! قشنگ معلومه که سازندگان فیلم فقط خواستن تو زمان محدود فیلم، عناصر داستان رو وصله پینه کنن به هم؛ درست مثل پوست صورت اون موجودات Skins که دوخته شده بود رو صورتشون!
بازی البا و مک کانهی در حد و اندازه ی فیلم خوبه و حتی بهتر از خوب. اما شخصیتشون ساخته و پرداخته نشده و از حد یک تیپ فراتر نمیرن. البا در نقش رولند، نقش آدم خوبه ی همیشگی و کسی که جای پدر پسرک رو پر میکنه، و مک کانهی در نقش والتر، آدم بده ی داستان که سیاهِ سیاهه و ذره ای خاکستری توش نیست! برای همینه که با پسربچه، جیک، و رولند نمیشه همزاد پنداری کرد.
(خطر لوث شدن داستان)
مثلا جایی که جیک خاکستر (؟) مادرش رو که توسط والتر کشته شده میبینه واقعا بیننده حسی نداره بهش. یا وقتی والتر با جادوش پدر رولند رو میکشه باز هیچ حسی نداره بیننده.
(پایان بخش اشارات داستانی)
چرا؟ چون شخصیت ها از تیپ جلوتر نمیرن. چون شخصیت ها پخته نمیشن. اصلا به گذشته شون پرداخته نمیشه. چرا؟ چون سازندگان در تصمیمی احمقانه خواستن مجموعه ای عظیم رو در 90 دقیقه خلاصه کنن و نتیجه ش هم میشه این که تمام مولفه های پلات در سطح باقی میمونن و ما هیچوقت فرصت رفتن به عمق وقایع و شخصیت ها رو پیدا نمی کنیم و در نتیجه وقتی فیلم تموم شد سریع میبندیمش و میریم سراغ کار و زندگیمون.
فیلم بزرگ فیلمیه که ذهن بیننده رو درگیر کنه
اگه فقط به دنبال یک ساعت و نیم سرگرمی هستین فیلم رو ببینین (صحنه های اکشن پایانی فیلم بدک نیست)
اما اگه دنبال چیزی فراتر از سرگرمی یا دنبال یک دنیای غنی داستانی هستین توصیه نمیکنم. ناامید میشین
سلام
طبق گفته دنی ویلنوو، کارگردان فیلم، برای درک این نسخه نیازی به تماشای نسخه اول نیست
اما من پیشنهاد میکنم حتما نسخه 1982 رو ببینید چون یک شاهکار سینماییه و بهتره اول اون رو ببینین بعد اینو. وقت هم هست. تا کیفیت خوب این یکی بیاد میتونین اونو ببینین
فقط در صورتی این فیلم رو ببینین که با فیلم های با ریتم کند و معناگرا مشکلی نداشته باشین
این یک فیلم خاص برای مخاطب خاص خودشه و مطمئنا اگه با دیدی غیر این به تماشاش بشینین ناامید میشین و نمیتونین تا آخر تحملش کنین
A Ghost Story فیلمی مبتنی بر تصویره, نه دیالوگ. سبک فیلم برداری خاص فیلم هم موید همین نکته ست چون قراره در طول فیلم سکانس هایی ثابت و یا با کمترین اتفاق رو به مدت گهگاه چند دقیقه ببینین (مثلا سکانس خوردن پای سیب توسط M که به تنهایی حدود 5 دقیقه طول میکشه) و فقط نظاره گر اتفاقی عادی باشین که در بطن خودش دریایی از احساسات رو مخفی کرده...من که خیلی احساساتی شدم از دیدنش
امتیاز من 9 از 10 به این اثر واقعا زیبا و آرام و دوست داشتنی
من که میگم امتیازی جز 10 برازنده ش نیست
یک اثر بشدت خوش ساخت و دلچسب که همه عناصرش در جای درستشون استفاده شدن
میشه بارها دیدش و هر بار لذت برد
بازی ها عالین مخصوصا جان مالکوویچ و کاترین کینر (که دلربایی و جذبه خیلی خاصی داره) و البته جان کیوسَک دوست داشتنی و کامرون دیاز
حتما ببینید
فیلم عالی و خوش ساختیه با یه پایان منطقی
9 از 10
حتما توصیه میکنم ببینید...البته ریتم تندی نداره ولی هم کمدیش هم درامش دلچسب و دلنشینه
بازی ثورا برچ و استیو بوسمی هم عالیه
شما از آخرین نسخه KM Player استفاده کن باید باز شه. اگه نداریش دانلودش کن
امتیاز من 6 از 10
برای یک بار و تنها یک بار دیدن خوبه ولی در صورت ندیدن هم هیچی از دست ندادین. اگر هم که فرضا رمان هاش رو خوندین که اصلا نبینین بهتره چون احتمالا اعصابتون خورد میشه
سوال من از جناب کارگردان و مغزهای پشت اعم از تهیه کنندگان فیلم اینه که واقعا چه فکری با خودشون کردن که یک مجموعه رمان هفت کتابه به همراه چندین جلد داستان مصور رو که استیفن کینگ به مانند بزرگانی همچون استاد تالکین و مارتین در اونها دنیایی وسیع با ایده ها و تصاویر بکر رو خلق کرده اومدن و در کمتر از 90دقیقه زمان مفید فیلم خلاصه کردن؟؟ با کدوم عقل و با چه جراتی؟! این فیلم رو باید میدادن دست یکی مثل J. J. Abrams یا Nolan که یه سه گانه خوشگل که هر قسمتش حداقل 150 دقیقه باشه در بیارن از توش، نه این بچه بازی شلخته و بیهوده! قشنگ معلومه که سازندگان فیلم فقط خواستن تو زمان محدود فیلم، عناصر داستان رو وصله پینه کنن به هم؛ درست مثل پوست صورت اون موجودات Skins که دوخته شده بود رو صورتشون!
بازی البا و مک کانهی در حد و اندازه ی فیلم خوبه و حتی بهتر از خوب. اما شخصیتشون ساخته و پرداخته نشده و از حد یک تیپ فراتر نمیرن. البا در نقش رولند، نقش آدم خوبه ی همیشگی و کسی که جای پدر پسرک رو پر میکنه، و مک کانهی در نقش والتر، آدم بده ی داستان که سیاهِ سیاهه و ذره ای خاکستری توش نیست! برای همینه که با پسربچه، جیک، و رولند نمیشه همزاد پنداری کرد.
(خطر لوث شدن داستان)
مثلا جایی که جیک خاکستر (؟) مادرش رو که توسط والتر کشته شده میبینه واقعا بیننده حسی نداره بهش. یا وقتی والتر با جادوش پدر رولند رو میکشه باز هیچ حسی نداره بیننده.
(پایان بخش اشارات داستانی)
چرا؟ چون شخصیت ها از تیپ جلوتر نمیرن. چون شخصیت ها پخته نمیشن. اصلا به گذشته شون پرداخته نمیشه. چرا؟ چون سازندگان در تصمیمی احمقانه خواستن مجموعه ای عظیم رو در 90 دقیقه خلاصه کنن و نتیجه ش هم میشه این که تمام مولفه های پلات در سطح باقی میمونن و ما هیچوقت فرصت رفتن به عمق وقایع و شخصیت ها رو پیدا نمی کنیم و در نتیجه وقتی فیلم تموم شد سریع میبندیمش و میریم سراغ کار و زندگیمون.
فیلم بزرگ فیلمیه که ذهن بیننده رو درگیر کنه
اگه فقط به دنبال یک ساعت و نیم سرگرمی هستین فیلم رو ببینین (صحنه های اکشن پایانی فیلم بدک نیست)
اما اگه دنبال چیزی فراتر از سرگرمی یا دنبال یک دنیای غنی داستانی هستین توصیه نمیکنم. ناامید میشین
طبق گفته دنی ویلنوو، کارگردان فیلم، برای درک این نسخه نیازی به تماشای نسخه اول نیست
اما من پیشنهاد میکنم حتما نسخه 1982 رو ببینید چون یک شاهکار سینماییه و بهتره اول اون رو ببینین بعد اینو. وقت هم هست. تا کیفیت خوب این یکی بیاد میتونین اونو ببینین
ارزش یه بار دیدن رو داره
7 از 10
این یک فیلم خاص برای مخاطب خاص خودشه و مطمئنا اگه با دیدی غیر این به تماشاش بشینین ناامید میشین و نمیتونین تا آخر تحملش کنین
A Ghost Story فیلمی مبتنی بر تصویره, نه دیالوگ. سبک فیلم برداری خاص فیلم هم موید همین نکته ست چون قراره در طول فیلم سکانس هایی ثابت و یا با کمترین اتفاق رو به مدت گهگاه چند دقیقه ببینین (مثلا سکانس خوردن پای سیب توسط M که به تنهایی حدود 5 دقیقه طول میکشه) و فقط نظاره گر اتفاقی عادی باشین که در بطن خودش دریایی از احساسات رو مخفی کرده...من که خیلی احساساتی شدم از دیدنش
امتیاز من 9 از 10 به این اثر واقعا زیبا و آرام و دوست داشتنی
یک اثر بشدت خوش ساخت و دلچسب که همه عناصرش در جای درستشون استفاده شدن
میشه بارها دیدش و هر بار لذت برد
بازی ها عالین مخصوصا جان مالکوویچ و کاترین کینر (که دلربایی و جذبه خیلی خاصی داره) و البته جان کیوسَک دوست داشتنی و کامرون دیاز
حتما ببینید
چه کاریه خب! همون انگلیسی شو بذارین بهتره که بجای همچین ترجمه ای!
9 از 10
حتما توصیه میکنم ببینید...البته ریتم تندی نداره ولی هم کمدیش هم درامش دلچسب و دلنشینه
بازی ثورا برچ و استیو بوسمی هم عالیه