Deadpool 2 ( 2018 )

فیلم "ددپول 2" دومین قسمت از این مجموعه نسبتا متفاوت با آثار ابرقهرمانی است که با بودجه 110 میلیون دلاری توانست 700 میلیون دلار در فروش گیشه کسب کند. اولین نکته این است که فیلم یک کمدی واقعی است. در بیشتر فیلمهای ابرقهرمانی دیالوگ‌های خنده‌داری می‌شنویم یا صحنه‌های خنده‌داری را می‌بینیم اما این‌ها برای پر کردن بخش‌های کوچک فیلم و تعادل در جدیت داستان است. با این حال لحظات کمدی، در اصلِ ددپول نهادینه شده است و حذف انها فیلمنامه را ناقص می‌کند. بنابراین ژانر این فیلم کمدی و اکشن است. در ابتدای فیلم بنظر می‌رسد با یک داستان کلیشه‌ای و یک انگیزه برای انتقام روبرو هستیم اما تغییرات غیرقابل پیشبینی هستند.
ددپول خشن است، واقعا خشن است. به علاوه شوخی‌های جنسی زیادی دارد که فیلم را برای افراد کم سن و سال غیرمناسب کرده است. این اتفاق در مورد فیلم‌های ابرقهرمانی کمتر رخ می‌دهد. چرا که قشر زیادی از علاقه‌مندان به این سبک فیلم‌ها را کودکان و نوجوانان تشکیل می‌دهند. بهرحال فیلم کاملاً سرگرم کننده است و سکانس‌های اکشن آن نیز به خوبی اجرا شده است. ایرادی که می‌توان به کارگردان(یا دیگر عوامل مربوطه) گرفت در مورد شخصیت پردازی "راسل" و البته "کِیبل" است که در واقع یک کپی ناقص از ترمیناتور است. اما شخصیت پردازی و ایفای نقش سایرین کامل است. از ترانه‌ها و موسیقی متن نیز نباید گذشت که انتخاب‌ها کاملا مناسب با فیلم است.
پایان فیلم قابل قبول است. با این حال چیزی در آن لنگ می‌زند. هر چقدر هم که فیلم را ددپول‌وار و بی‌قانون در فیلمنامه بدانیم اما بنظر می‌رسد هدف اصلی کمی تفاوت داشته است. پیام انتهایی فیلم آنچنان که باید درک نمی‌شود. از طرفی فیلم انگار ماهیت وجودی خاصی ندارد و صرفا چند موضوع مختلف برای ساختن نسخه دوم فیلم، کنار هم قرار گرفته‌‌ است. به همه این‌ها نداشتن ضد قهرمان واقعی را هم اضافه کنید.
احتمالا کسی که ددپول1 را پسندیده باشد از نسخه دوم هم راضی باشد اما نباید انتظار یک شاهکار را داشت.
فرشاد رضایی

ددپول 2فیلمی با محوریت شخصیت کامیک بوکیِ بیش فعال و دیوانه و البته وراج ، ولی دوست داشتنی و محبوب

ددپول 2 پس از وقایع قسمت اول رخ میدهد و داستان با خودکشی شخصیت ددپول شروع میشود که طبق دیالوگ فیلم، بریم ببینیم چی شده با فلش بکی حدودا پنج دقیقه ای همراه میشویم که دلیل خودکشی رو توضیح بده.
ددپول تصمیم میگیره با نامزدش به زندگی عادی ادامه بدن که با کشته شدن اون ددپول هم تصمیم به خودکشی میگیره و ادامه داستان...

ادامه داستان هم ورژن پیشرفته ترمیناتوره حالا با یخورده تغییرات که خود وید ویلسون یا همون ددپول (رایان رینولدز) اشاره ای هم به سارا کانر و تشابه داستان میکنه.

مردی از اینده برای نجات خانواده ش به زمان حال سفر میکنه تا قاتل همسر و دخترش رو از بین ببره،
یه شخصیت بدمنِ خوشتیپ و احساساتی که واقعا (جاش برولین) به خوبی از خجالت این نقش دراومده بود.

از اونجایی که در راس کار ، دیوید لیچ قرار داره، مطمعنا مملو از صحنه های اکشن و خون و خونریزی هستش که باتوجه به علاقه کارگردان به پرداخت به جزئیات و استفاده نکردن از cgi و ضرب اهنگ سریع فیلم، مطمعنا مخاطب رو از لحاظ هیجان، ارضا میکنه.

فیلمبرداری این کار یکی دیگه از پوئن های کاملا مثبت این فیلمه که واقعا تحسین برانگیزه و جایی برای گله مندی نداره .

در کنار همه ی این خوبی ها، شوخی های ددپول با ابرقهرمانان و استفاده گاه و بیگاه از اون شخصیتها توی فیلم لحظات خوبی رو برای مخاطب رقم میزنه ولی این برخورد یجورایی ددپول رو بالاتر از همه نشون میده که البته طبق دیالوگها ددپول خودش رو یه خدا میدونه.

فیلم چون در رده بزرگسال قرار داره، کاملا با شوخیهای جنسی( هم از لحاظ تصویری و هم دیالوگی) عجین شده که این امر یکم رده بندی سنی رو محدود کرده.
و یکی دیگه از نقاط ضعف این فیلم موسیقی متنه، که خیلی با فضای فیلم هماهنگ نیست و یکم ناموزونه.

ولی در کل فیلم مفرح و سرگرم کننده ای هستش و مطمعنا ارزش دو ساعت وقت گذاشتن و پشیمون نشدن رو داره...


تا یادم نرفته دیالوگ نویسی فیلم فوق‌العاده ست و واقعا بعضی از دیالوگها فلسفی و کاملا پخته هستند.

در کل من به این فیلم امتیاز 8.4رو میدم.