Captain Marvel ( 2019 )

فیلم کاپیتان مارول هیچ ربطی به فیلم انتقام جویان:پایان بازی ندارد.کاپیتان مارول از جایی شروع می‌شود که ما در فضا هستیم و فیلم به ما یک مقدمه‌ی سریع از جنگ بین «کِری‌»ها و «اسکرول‌»ها نشان می‌دهد. «کِری‌ها» موجودات دوست‌دار صلح و قهرمان طور هستند در حالی که «اسکرول‌ها» شکل‌تغییر دهنده و بسیار شیطان‌صفت هستند. شخصیت اصلی داستان که اگرچه از بدو تولد یک «کِری» نبوده است، در سمت آن‌ها و در کنار «یون راگ» و تیمش در حال مبارزه است. مشت‌های او توانایی شلیک گلوله‌های انرژی را دارند اما او آموزش داده اند که تنها در شرایط سخت از این توانایی استفاده بکند. او هیچ خاطره‌ای از قبل از ورودش به سیاره‌ی «کِری‌ها» در ۶ سال پیش ندارد اما رویاها همیشه لحظاتی از گذشته را به او نشان می‌دهند. او پس از در رفتن از یک تله‌ی «اسکرول‌»ها به زمین می‌رسد جایی که وی با «نیک فیوری ملاقات می‌کند. سپس او چیزهایی درباره‌ی گذشته‌ش و اینکه چگونه شخصیتی بوده است می‌فهمد، همچنین از آینده و سرنوشتی که در انتظارش است مطلع می‌شود. در نهایت نیز سرنخ‌هایی را درباره‌ی جنگی که درگیرش شده است متوجه می‌شود. در این مسیر او یاوری پیدا می‌کند که زمانی دشمن می‌پنداشتش( بن مندلسون) و دشمنی که زمانی یار می‌دیدش.این فیلم به عنوان اولین اثر دنیای سینمایی مارول شناخته می‌شد که ابرقهرمانی مونث داشت اما این مسئله به خودی خود چندان هنجارشکنی بزرگی محسوب نمی‌شود تا بتواند «کاپیتان مارول» را به سطح فیلم‌های ابرقهرمانی ماندگار بالا ببرد.بهترین بخش «کاپیتان مارول» را می‌توان قسمت‌های پایانی آن دانست؛ هر چیز دیگری که در این اثر ببینید نیز به مقداری راضی‌کننده خواهد بود که بتوانید نمره‌ی تایید یک فیلم ابرقهرمانی را به آن بدهید. «واندر وومن» فیلمی دارای قلب و احساس بود و به همین دلیل ارتباط احساسی‌ خوبی با بینندگان برقرار کرد. اما در این فیلم شاهد همچین موردی نیستیم چرا که تمرکز بیشتر بر روی مهارت‌های تکنیکی، سرعت نامشخص و نامتوازن و تک صحنه‌های بزرگ به جای کلیت عظیم. به حد کافی اکشن و تجربه‌ی بصری لذت‌بخش در این فیلم وجود دارد اما کلا می‌توان گفت که «کاپیتان مارول» بیشتر برای کسانی ساخته شده است که بیشتر از اینکه علاقه‌ای به یک فیلم ابرقهرمانی منحصر به فرد داشته باشند، می‌خواهند که دنیای سینمایی مورد علاقه‌شان درست شود.

یکی از نکات مهم این است که فیلم کاپیتان مارول هیچ ربطی به فیلم انتقام جویان:پایان بازی ندارد.«کاپیتان مارول» از جایی شروع می‌شود که ما در فضا هستیم و فیلم به ما یک مقدمه‌ی سریع از جنگ بین «کِری‌»ها و «اسکرول‌»ها نشان می‌دهد. «کِری‌ها» موجودات دوست‌دار صلح و قهرمان طور هستند در حالی که «اسکرول‌ها» شکل‌تغییر دهنده و بسیار شیطان‌صفت هستند. شخصیت اصلی داستان که اگرچه از بدو تولد یک «کِری» نبوده است، در سمت آن‌ها و در کنار «یون راگ» و تیمش در حال مبارزه است. مشت‌های او توانایی شلیک گلوله‌های انرژی را دارند اما او آموزش داده اند که تنها در شرایط سخت از این توانایی استفاده بکند. او هیچ خاطره‌ای از قبل از ورودش به سیاره‌ی «کِری‌ها» در ۶ سال پیش ندارد اما رویاها همیشه لحظاتی از گذشته را به او نشان می‌دهند. او پس از در رفتن از یک تله‌ی «اسکرول‌»ها به زمین می‌رسد جایی که وی با «نیک فیوری ملاقات می‌کند. سپس او چیزهایی درباره‌ی گذشته‌ش و اینکه چگونه شخصیتی بوده است می‌فهمد، همچنین از آینده و سرنوشتی که در انتظارش است مطلع می‌شود. در نهایت نیز سرنخ‌هایی را درباره‌ی جنگی که درگیرش شده است متوجه می‌شود. در این مسیر او یاوری پیدا می‌کند که زمانی دشمن می‌پنداشتش( بن مندلسون) و دشمنی که زمانی یار می‌دیدش.این فیلم به عنوان اولین اثر دنیای سینمایی مارول شناخته می‌شد که ابرقهرمانی مونث داشت اما این مسئله به خودی خود چندان هنجارشکنی بزرگی محسوب نمی‌شود تا بتواند «کاپیتان مارول» را به سطح فیلم‌های ابرقهرمانی ماندگار بالا ببرد.بهترین بخش «کاپیتان مارول» را می‌توان قسمت‌های پایانی آن دانست؛ هر چیز دیگری که در این اثر ببینید نیز به مقداری راضی‌کننده خواهد بود که بتوانید نمره‌ی تایید یک فیلم ابرقهرمانی را به آن بدهید. «واندر وومن» فیلمی دارای قلب و احساس بود و به همین دلیل ارتباط احساسی‌ خوبی با بینندگان برقرار کرد. اما در این فیلم شاهد همچین موردی نیستیم چرا که تمرکز بیشتر بر روی مهارت‌های تکنیکی، سرعت نامشخص و نامتوازن و تک صحنه‌های بزرگ به جای کلیت عظیم. به حد کافی اکشن و تجربه‌ی بصری لذت‌بخش در این فیلم وجود دارد اما کلا می‌توان گفت که «کاپیتان مارول» بیشتر برای کسانی ساخته شده است که بیشتر از اینکه علاقه‌ای به یک فیلم ابرقهرمانی منحصر به فرد داشته باشند، می‌خواهند که دنیای سینمایی مورد علاقه‌شان درست شود.