Dunkirk ( 2017 )

دانکرک و نولان ؛ نبوغ و فاجعه!
قبل از اینکه فیلم را ببینم به اندازه کافی درباره حادثه دانکرک مطالعه کرده بودم. محاصره ای که به ثمر نشستنش نتیجه تاکتیک نظامی دقیق نازی ها و فریب خوردن دو ارتش قدرتمند بود که چند ماه طول کشید و در نهایت ننگ بزرگی برای انگلستان و فرانسه محسوب می شد. در فضایی که هیچکس به چیزی جز زنده ماندن فکر نمی کند برای سربازان پیدا کردن یک مجروح از طلا هم ارزشمندتر است... تا شاید با رساندن آن به کشتی خود نیز شانسی برای فرار داشته باشند.
و اما فیلم : با یک چالش سریع شروع می شود، ذهن و روح شما را با پسری خوش شانس همراه می کند و شما را در فضای محاصره درون‌ساحل قرار می دهد که این زاویه اول داستان است. زاویه دوم کشتی کوچک و تفریحی پیرمردی ست که برای کمک به سمت دانکرک روانه می شود و زاویه سوم هواپیماهای انگلستانی که برای آزادکردن آسمان راهی می شوند. تمام فیلم از دید همین سه زاویه و ارتباط آنها با هم بیان می شود.
نکته قابل توجه و البته نه چندان عجیب فیلنامه استثنایی آن است. فیلنامه کاملا دقیق ، برنامه ریزی شده ، هدفمند با دیالوگهای بجا و ماندگار نوشته شده که پرونده شاهکارهای نولان را بیش از پیش سنگین می کند. فیلمبرداری این فیلم مثال زدنی و حرکات دوربین بسیار حساب شده و متفاوت بود. در هر لحظه خصوصا در لحظات اوج داستان سرعت حرکت و چرخش دوربین طوری بود که علاوه بر به چالش کشیدن ذهن تماشاگر هرگز او را از تصویر منحرف نمیکرد و این ابتکار نولان بود. او که همواره ثابت کرده استفاده فوق العاده ای از محیطهای مختلف برای ساخت میزانسن های جذاب دارد بار دیگر این را نشان داد . البته با توجه به داستان فیلم دست او برای چنین کاری بیش از پیش باز بود و توانست لحظه هایی به یاد ماندنی را خلق کند. نکته قابل توجه دیگر این بود که این فیلم به هیچ عنوان سیاسی و انتقامی نبود. تمام تمرکز فیلم صرف خود عملیات و احساسات اطراف آن شد.دانکرک نشان داد ننگ بزرگ ناامیدی و فرار از زندگی ست و برای یک کشور زنده ماندن جوانانش از کشته شدن و افتخار آن بسیار مهم تر است. و تنها نولان است که می تواند از چنین فاجعه ای یک شاهکار به یاد ماندنی بسازد. و در آخر نباید بازی به یاد ماندنی ستاره های سینما را از یاد برد . هری استایلز نشان داد که استعداد بزرگی در زمینه سینما دارد. تام هاردی ما را متحیر کرد و مارک رایلنس ثابت کرد لایق دریافت اسکار بوده و کیلین مورفی و براناگ هر کدام بهترین بازی خود را ارائه کردند تا با رهبری نابغه بزرگ سینما یکی از بهترین آثار سینمایی سالهای اخیر رقم بخورد...
مطمئنم آن را دیده اید و یا خواهید دید...

این فیلم با تمامی آثار قبلی نولان تفاوت داشت ... یعنی باید ذهنیتت از نولان و فیلماشو میذاشتی کنار و اینو میدیدی
از نظر من موسیقی هانس زیمر که طبق معمول عالی بود و نقش خودشو ادا کرد ....
فضاسازی این فیلم بسیار عالی بود و حتی خط داستانی هم معرکه بود ....
جنگ جهانی از زاویه ای دیده شد که هیچکس ندیده بود و توجهی نمیکرد ....
من نمیدونم چرا همه از فیلم های جنگ جهانی انتظار دارن که یه سمت نازی های باشن و طبق معمول بد جلوه داده بشن و بیانن بزنن و در آخر یه قهرمان همرو نجات بده .... : /

این فیلم یه سبک جدیدی رو خلق کرد .... نه کسی رو بزرگ کرد و نه نازی هارو بد جلوه داد و از نظر من نولان از جنگ جهانی شعر سرود ...
و قطعا این فیلمی هست که نولان میخواد باهاش شناخته شه نه فیلم های قبلیش ....
کلام آخر فیلم معرکه بود ....
با تشکر .... خدانگهدار