در سی دقیقه ی اول فیلم Popstar: Never Stop Never Stopping اینطور به نظر می رسید که این فیلم یک فیلم کمدی است که شما تا به حال به آن نیاز داشته اید. این فیلم مانند فیلم This is Spinal Tap 1984 البته برای نسل جاستین بیبر می باشد. محوریت فیلم روی سه ذهن موسیقی تحت گروهی به نام Lonely Island است. عضو اصلی این گروه، حداقل به نظر خودش، کانر با بازی اندی سمبرگ (Andy Samberg) می باشد. آهنگ های آنها همیشه پر از طنز و ابتذال و الفاظ رکیک است. سبک آنها اینگونه است و یکی از دلایل موفقیت آنها همین نوع آهنگ ها می باشد.سمبرگ در فیلم نقش Conner4Real را بازی می کند، یک ستاره ی پاپ که شخصیت جالب و خاصی در فیلم دارد. گروه موسیقی آنها در فیلم The Style Boyz نام دارد. اولین آهنگ بزرگی که آنها منتشر می کنند Karate guy است که شامل یک متن و استایل کاملا احمقانه و بی معنی می باشد. اما در فیلم وقتی از خواننده ی مشهور Nas در مورد این آهنگ سوال می شود. او می گوید با من شوخی می کنید، این آهنگ زندگی من را عوض کرد.اما با پیشرفت، کانر گروه را به هم می زند. آکیوا شافر (Akiva Schaffer) در نقش لورنس و جورمه تاکونه (Jorma Taccone) در نقش اووِن که ترانه سرا و آهنگ ساز گروه هستند بخاطر رفتارهای کانر از گروه جدا می شوند و گروه The Style Boyz از هم می پاشد. اووِن بعد از جدایی لورنس از گروه به عنوان دی جی کانر فعالیت می کند. او بخاطر کانر مجبور است بجای استفاده از توانایی هایش فقط از یک iPod استفاده کند. لورنس نیز که از گروه جدا شده و در یک منطقه ی دور افتاده کشاورزی و مجسمه سازی می کند. البته مجسمه هایی که او می سازد واقعا افتضاح هستند.در قسمتی از فیلم کانر به دنبال استفاده از تکنولوژی های جدید برای انتشار آلبوم جدید انفرادی اش می باشد. او سعی می کند از یک شرکت فروش لوازم خانگی برای انتشار آلبومش استفاده کند و این کار را تضمین کننده ی موفقیت آلبوم جدیدش می داند. کانر در مورد آلبوم جدیدش ConnQuest می گوید: ما از انتشار این آلبوم در پنجشنبه ی بعدی شگفت زده خواهیم شد. بیشترین دلیل موفقیت کانر بخاطر استفاده ی او از چندین عبارات مخصوص رپ در یک آهنگ، که البته اکثرا به هم هیچ ربطی ندارند، می باشد. البته کانر در فیلم تنها نبود و بازیگرانی چون سارا سیلورمن (Paula) در نقش پاولا و تیم میدوس (Tim Meadows) در نقش هری از او حمایت می کردند. کانر در فیلم از آلبوم جدید خود چند آهنگ را روی استیج بصورت زنده اجرا می کند که از آنها می توان به آهنگهای او در مورد مونالیزا و بن لادن اشاره کرد. او دو تا از آهنگ های آلبوم خود را نیز با ادام لوین و پینک اجرا می کند.اما اگر بخواهیم در مورد فیلم صادقانه صحبت کنیم، معلوم می شود که داستان فیلم واقعا ضعیف است. شاید فیلم در نگاه اول از لحاظ سناریو به فیلم This is Spinal Tap شبیه باشد، اما تفاوت های ساختاری بسیاری با آن دارد. در فیلم این گروه موسیقی خیلی زود بخاطر شخصیت آرمان گرای کانر از هم می پاشد. صحنه های فیلم بسیار ساده تر از چیزی که نشان می دهد، هستند. که هیچکدام از این مشکلات در فیلم This is Spinal Tap وجود نداشت. در فیلم بالا و پایین های زیادی وجود داشت که واقعا قابل توجه بودند و این بالا و پایین ها تا لحظات پایانی فیلم نیز ادامه داشت. ممکن است همه بگویند این یک فیلم عالی کمدی/موزیکال است اما باید این را نیز در نظر داشته باشند که بعضی از صحنه ها از نسخه ی منتشر شده فیلم حذف شده است.
«وين کامبل» نوجوان (مايرز) و دوستش، «گارت آلگار» (کاروي)، از زيرزمين خانه ي «وين» يک برنامه تلويزيوني کابلي به نام «دنياي وين» پخش مي کنند و در آن افکار شخصي خود را در باب زندگي نوجوانانه يا موسيقي «هوي متال» با مردم در ميان مي گذارند. «بنجامين آليور» (لو)، يک مدير تلويزيوني زرنگ و جاه طلب به طور تصادفي اين برنامه را مي بينيد و جلب آن مي شود...
گروه « The Barden Bellas » پس از موفقیت هایی که در اجرای موسیقی در قسمت اول این فیلم بدست آورند، حالا به نظر می رسد که هیچ رقیب قدرتمندی را در کنار خود نمی بینند. اما اجرای آنها در مقابل دیدگان رئیس جمهور باراک اوباما(!) به یک فاجعه ختم می شود و حیثیت این گروه بر باد می رود. به همین جهت آنها برای بازیابی اعتبار از دست رفته شان تصمیم می گیرند در مسابقات جهانی کپلا شرکت کنند...
داستان در مورد دو دوست است که تصمیم دارند یک گروه موسیقی تشکیل داده و سرنوشت موسیقی راک را برای همیشه تغییر دهند. برای این منظور آن ها به یک گیتار جادویی که در یک موزه قدیمی نگهداری می شود نیاز دارند...
الکس فلچر که بیست سال پیش خواننده موفق یک گروه موسیقی پاپ بوده، اکنون محبوبیت سابق را ندارد. در ادامه کریس، مدیر برنامه های او به وی خبر می دهد که یک خواننده جوان و پرطرفدار پیشنهاد داده که الکس در آلبوم بعدیش با او همکاری کند و …