Aquaman ( 2018 )

خیلی خوش حالم که این شانس رو داشتم که این فیلم رو امروز ببینم و بتونم نظر خودم رو در رابطه با فیلم با شما در میون بزارم قبل از هر چیزی این فیلم را اصلا با کیفیت های پایین نبینید کمترین کیفیت ۱۰۸۰ اون موقع است که متوجه زیبایی فیلم بخصوص دنیای که جیمز وان ساخته میشید و هامکان فاش شدن بخشی از داستان وجود داره (۱۰درصد) پس انتخاب با شما!!

بعد از فاجعه فیلم جاستیس لیگ تنها امید طرفداران دنیای سینمایی دی سی به این فیلم بود و این امید با درخشش این فیلم همچنان زنده میمونه داستان درمورد آرتور کوری (آکوامن که دیگه بعد این فیلم قطعا مسخره نمیشه!! ) هست که حدود اسال بعد وقایع جاستس لیگ رخ میده تو این فیلم هیچ چیز بی دلیل رو نمیتونید پیدا کنید و اگه در طول فیلم سوالی تو ذهنتون به وجود اومد قطعا با مرور فیلم به پاسخ می رسید جوابی که تو بسیاری از فیلم های قبلی دی سی به آن احتمالا نمی رسیدید!! خوشبختانه تمام دشمنی ها و دوستی ها دلیل منطقی و احساسی پشتش هست حرف از احساس شد این فیلم یک حاوی سکانس های احساسی زیادی می باشد حتما می پرسید چه قدر احساسی ؟!(اونقدر که کنار دستی منو به گریه انداخت!!!) پس شاهد یک فیلم ابرقهرمانی احساسی خواهید بود

جیسون موموآ تونست شخصیت آکوامن رو به خوبی مهار کنه و حتی کمی از شخصیت خودش رو با اون قاطی کنه که ثمرش یک نقش آفرینی عالی از او هست
پاتریک ویلسون مقابل این اسم چیزی جز اینکه نقش آفرینی درجه یکی داشت چیزی نمیشه قرار داد واقعا نقش اورم/اوشن مستر رو عالی و به نحوه احسن انجام داد
امبر هرد راستش رو بخواهید ایشون هم کار عالی انجام داد ...
تمام بازیگران فیلم بهترین نقش آفرینیه خودشون رو انجام دادن
سکانس های اکشن این فیلم مثال زدنی هست بسیار زیبا درست شده و شما را وادار میکنه که از فیلم لذت ببرید
این فیلم دنیایی از زیبای و شگفتی و جدید رو به ما معرفی میکنه که اسمش آتلانتیس هست ۷ پادشاهی که ۵ تاشون تو این فیلم هستن و ۲ پادشاهی همچنان پنهان هست این فیلم چیز های زیادی داره که حس کنجکاوی شما رو قل قلک میده مثل این ۲ پادشاهی پنهان و بسیاری دیگر ... تمام نکات فیلم اینقدر مثبت هستن که می تونم یک کتاب واستون درباره اش بنویسم پس کمی به نکات منفی می پردازم قطعا فیلم خوبی هست ولی خوب هیچ فیلمی بی ایراد نیست
۱. تو فیلم سکانس های جدی هست که شما توش محو شدید دارید لذت می برید که با یک جوک بی مورد زد حال می خورید
۲. در بعضی از سکانس ها موسیقی متن با صحنه فیت نیست که ناراحت کنندس البته بعد برداشت نکنید این فیلم موسیقی متن خیلی خوبی دارد ولی متاسفانه در بعضی از صحنه ها نا مید کنندست برای مثال آهنگی که از پیت پول تو فیلم قرار دادن

تمامی این فقط و فقط با دستان توانای جیمز وان به حقیقت تبدیل شده و بازم باعث شگفتی طرفداراش شد امیدوارم از فیلم لذت ببرید

نمره من ۱۰/۸۰۷۵

با محبوبیت هرچه بشتر اَبَرقهرمانان در سینما، تعداد بیشتری از این شخصیت ها در حال ورود به سینما هستند. در جدیدترین مورد، اینبار « آکوامن » با اثری مستقل به سینما آمده تا او نیز روایتگر داستان زندگی خود باشد. این شخصیت کتاب های مصور، در سال 1941 خلق شد و از آن پس داستانهای مختلف خود را در مجموعه های تصویری گوناگون در اختیار داشت و در نهایت نیز به گروه « لیگ عدالت » که متشکل از اَبَرقهرمان های کمپانی DC است ملحق شد.

در وصف کمالات « آکوامن » اینچنین گفته شده که او فرمانروای دریاهاست و در زیر آب هیچکس نمی تواند حریف او باشد. وی از هوش بسیار بالایی برخوردار است و ظاهراً با یک پیغام، تمام موجودات زنده زیر آب به فرمان او در می آیند و قابلیت هر نوع رزمی را خواهند یافت. توانایی های این شخصیت البته فقط منوط به دریاها نیست بلکه در خشکی نیز کسی یافت نمی شود که بتواند حریف او باشد. این موجود دو زیست توانایی شنوایی و بویایی فوق العاده ای دارد و از سرعت بسیار بالایی برخوردار است.

داستان « آکوامن » یکسال پس از وقایع « لیگ عدالت » رخ می دهد. جایی که آرتور ( جیسون ماموآ ) اَبَرقهرمانی است که گهگاهی فعالیت های اَبَرقهرمانانه انجام می دهد اما هدف مشخصی ندارد تا اینکه خبر می رسد برادر او ( پاتریک ویلسون ) قصد دارد به اهالی روی خشکی حمله کرده و جنگی را آغاز نماید. با توجه به وضعیت متزلزل تاج و تخت در آتلانتیس، آرتور تصمیم می گیرد تا نیزه افسانه ای را یافته و پادشاهی خود بر دریاها را تثبیت نماید اما...

در دو سال اخیر جنس فیلمنامه های آثار اَبَرقهرمانی به حدی تغییر کرده که بتوان خلاقیت هایی در آن یافت. یکی از بهترین مثال ها در این خصوص فیلم « لوگان » بود که به خوبی توانسته بود شخصیت اَبَرقهرمان داستان را پرورش دهد و روند داستانی نیز باورپذیر از آب درآید. اما اینجا در « آکوامن » چنین مواردی اهمیت ندارد و علت و معلول ها چنان ساده و پیش پا افتاده هستند که به نظر می رسد اثر متعلق به سالهای اولیه حضور اَبَرقهرمانان در سینماست و وجه تشابه چندانی میان او و همکاران دیگرش نیست.

فیلمنامه شلوغ و شلخته « آکوامن » هیچ فرصتی برای شخصیت پردازی و توجه به جزئیات قصه در اختیار سازندگان نگذاشته است بطوریکه همه قصه های فرعی فیلم ناقص هستند؛ گویی حوصله کافی برای نگارش آنها صرف نشده باشد. شخصیت اورم و انگیزه های او برای حمله به زمینی ها و حتی فرمانروایی دریا، کافی نیستند و به نظر می رسد بیشتر بابت کمبود مغز در ذهن او بوجود آمده است! اشارات عجیب و غریب فیلم به آلودگی دریاها و مسائلی از این دست، یک وصله کاملاً اشتباه به فیلم محسوب می شود چراکه اصولاً تمام بخش های فیلم در دنیای فانتزی خودش سیر می کند و جدی گرفتن آن و گریز زدن به متعلقات دنیای واقعی و معضلات آن، یک تضاد ناهماهنگ با فضای داستان ایجاد می کند. برخلاف برخی از آثار اَبَرقهرمانی، « آکوامن » فانتزی ترین اثر در این سری محسوب می شود و ترکیب موارد محیط زیستی با داستان شاید در مطرح کردن شعار مناسب باشد اما در « آکوامن » با فرمت کنونی، یک ضعف آشکار به شمار می رود.

جیمز وان کارگردان این فیلم، در شخصیت پردازی آکوامن نیز تغییراتی ایجاد کرده که با آنچه که در « لیگ عدالت » مشاهده کرده بودیم تفاوت های آشکاری دارد. در آن فیلم، آکوامن شخصیتی گردن کلفت محسوب می شد که بیشتر بابت روحیه قلدر مابانه اش شناخته می شد. اما در فیلم مستقل « آکوامن » او بذله گو شده و از هیچ موقعیتی برای تکه پرانی نمی گذرد. چنین رویه ای گاهاً باعث می شود روند فیلم به لودگی گرفتار شود و البته ضریب هوشی قهرمان داستان نیز هربار به پائین تر از دقایق قبل سوق دهد! رابطه عاشقانه فیلم میان او و مرا ( با بازی امبر هرد ) نیز دیگر ضعف فیلم است که ابداً جذابیتی ندارد و به نظر می رسد می توان ترکیب جیسون ماموآ و امبر هرد را یکی از ناامید کننده ترین عاشقانه های اَبَرقهرمانی در چند سال اخیر برشمرد. رابطه ای که شیمی و درک متقابلی در آن به چشم نمی خورد و البته زمانی که هنوز کار به عاشقانه نکشیده، وضعیت به مراتب بهتری دارد و قابل قبول است.

جلوه های ویژه فیلم با اینکه مهمترین نقطه قوت فیلم محسوب می شوند اما در این بخش نیز ضعف های فراوانی مشاهده می شود. مسلماً ساخت اثری که بخش اعظمی از آن در زیر آب جریان دارد، جاه طلبی فراوانی در بخش جلوه های ویژه محسوب می شود اما فیلم به خوبی از پس خلق آن برآمده است با این توضیح که جزئیات بیش از حد صحنه باعث برهم خوردن توازن زیبایی شناسی شده و به عبارت دیگر، ما با صحنه های شلوغی مواجه هستیم که باعث از دست رفتن تمرکز می شود در حالی که برای خلق آن تلاش و زحمات زیادی کشیده شده است. صحنه های فراوانی در فیلم وجود دارند که لذت تماشای آن تنها با حضور در سالن سینما و تماشا بر پرده عریض میسر می شود اما همانطور که اشاره شد، این صحنه ها از عدم مدیریت رنج می برند تا صحنه ها ( مخصوصاً در اواخر فیلم ) بیش از اندازه شلوغ باشد.

در میان بازیگران فیلم، جیسون ماموآ کماکان تاثیرگذارترین بازیگر فیلم به شمار می رود و علی رغم بذله گویی پایان ناپذیرش در فیلم، کماکان بهترین انتخاب برای بازی در نقش آکوامن می باشد. امبر هرد یکی از بازیهای ضعیف فیلم را رقم زده و نمی توان دلیل موجهی بابت حضور او در فیلم یافت. دیگر بازیگران مطرح فیلم نظیر نیکول کیدمن و ویلیام دافو نیز کاری از پیش نبرده اند و حضور محدودی را بر پرده سینما تجربه کرده اند.

« آکوامن » اثری سرگرم کننده محسوب می شود که حداقل ویژگی های لازم برای سرگرم کنندگی را در اختیار دارد اما نه برای مخاطب بزرگسال سینما. روند قصه به حدی ساده و پیش پا افتاده و مشخصاً تکراری است که حتی جلوه های ویژه پر زرق و برق فیلم در داخل دریا نیز نمی تواند کمک چندانی به حال و روز فیلم کند. به تمام اینها باید شخصیت هایی با حداقل ضریب هوشی را نیز به داستان اضافه نمائید که با رویت آنها نمی توان اهمیتی برای سرنوشت شان قائل شد. « آکوامن » سرگرم کننده است اما نمی تواند یک اثر مهم و ماندگار باشد.