Mortal Engines ( 2018 )

بازاریابی فیلم « موتورهای فانی » این ذهنیت را در اغلب تماشاگران سینما بوجود آورد که قرار است پیتر جکسون با فیلمی جدید به سینما بیاید و آن فیلم « موتورهای فانی » است! به همین جهت بسیاری از تماشاگران کم سن و سال و حتی بزرگسالان به تماشای این فیلم رفتند تا خاطرات خوشایندشان با این کارگردان تکرار شود. اما حقیقت این است که کارگردان فیلم کریستین ریورز است که سابقه کارگردانی فیلم بلند در کارنامه اش به چشم نمی خورد و به همین دلیل تهیه کنندگان از نام پیتر جکسون که تهیه کننده و یکی از نویسندگان فیلم هست در تبلیغات استفاده کرده اند تا مخاطبین بیشتری را به سوی خود جلب کنند. روشی مکارانه که نمی تواند « موتورهای فانی » را از مشکلاتی که به آن دچار هست نجات دهد.

قصه فیلم در آینده رخ می دهد اما نه آینده ای که با تکنولوژی های دیجیتال نوین احاطه شده باشد. در اینجا خبری از مچ بندهای هوشمند نیست و کسی پرواز نمی کند! داستان درباره لندن است که پس از بحرانی های آخرالزمانی بر روی چرخ قرار گرفته و به حیات خود ادامه می دهد و برای اینکه بتواند بقای خود را حفظ کند، شهرهای کوچک تر را سر راه می بلعد! کمی عجیب به نظر نمی رسد اما این اتفاقی است که در « موتورهای فانی » رخ می دهد. در این فضای آخرالزمانی ، دو فرد به نامهای تام ( رابرت شیهان ) و هستر ( هرا هیلمار ) قصد دارند جلوی رئیس ظالمی به نام ولنتاین ( هوگو ویوینگ ) را بگیرند.

قصه فیلم ساده است و آن را بیش از هزاران بار در فیلمهای دیگر شاهد بوده ایم. باید صادق باشم، هیچ ویژگی در قصه « موتورهای فانی » نیست که بتواند شما را غافلگیر کند و یا حیرت شما را برانگیزد. نوجوان ها در اینجا هم می خواهند دنیا را نجات دهند و آرامش را به دنیای پسا آخرالزمانی بازگردانند. تنها امید برای چنین قصه ای می توانست پرداخت صحیح شخصیت ها باشد که تماشاگران ( مخصوصاً آنها که نوجوان هستند ) را با خود همراه سازد اما این اتفاق هرگز رخ نمی دهد. « موتورهای فانی » به نحوی داستان خود را بازگو می کند که گویی قبلاً شخصیت ها معرفی و پرداخته شده اند و ما می دانیم که روابط آنها و اطلاعاتی که بدست می آوریم چه معنایی دارد! هرچند که پیچیدگی در داستان مشاهده نمی شود اما عدم توجه به جزئیات روابط شخصیت ها یکی از ضعف های مهم داستان محسوب می شود.

این ایراد به شخصیت خبیث داستان نیز وارد است. او در تمام طول فیلم در حال انجام خباثت است و شبیه به رهبرانی است که می خواهند دنیا را به سیطره خود در بیاورند و در این راه از هیچ اقدامی فروگذار نیستند. اما عدم توجه فیلم به او باعث شده تا در اتفاقی عجیب، شرایک ( شخصیت نیمه ربات داستان ) شخصیت خبیث مهمتری از او باشد و توجه تماشاگران بیشتر معطوف به او باشد! شاید باید یکی برای ریورز توضیح می داد که ولنتاین هم به اندازه نوجوانان فیلم اهمیت دارد و می بایست به او فرصت حضور در مقابل دوربین داده می شد تا از این اتفاق جلوگیری شود.

کمی که از فضای قصه دور شویم، می توانیم نقاط روشنی را هم در « موتورهای فانی » پیدا کنیم. فکر نمیکنم کسی باشد که بتواند لحظه ای تصور کند که با حضور پیتر جکسون در یک فیلم ، جلوه های کامپیوتری دچار ضعف باشد. ماشین های غول آسا و نبردهای نفس گیر اما تکراری که در جریان فیلم شاهد آن هستیم، به خوبی ساخته شده اند و CGI از کیفیت مناسبی برخوردار است و البته نمی شود که از فیلمبرداری فوق العاده اثر نیز صرف نظر کنیم. فیلمبردار « موتورهای فانی » سایمون رابی هست که دوست قدیمی جکسون بوده و در سه گانه معروف او نیز حضور داشته است. کسی شکی دارد که فیلمبرداری این فیلم باید برجسته نباشد؟

« موتورهای فانی » نوجوان پسند هست و باید دید آیا نوجوانان روی خوشی به این سری از آثار نشان خواهند داد یا خیر. ساخته شدن دنباله های این داستان که تعدادشان هم کم نیست، مستقیماً به استقبال مخاطبین نوجوان از این فیلم بستگی دارد چراکه بعید می دانم مخاطبین بزرگسال خیلی از دیدن فیلم لذت ببرند. قدم های تازه پیتر جکسون در ماجراجویی جدیدش، در قدم اول چندان محکم برداشته نشده و مانند پل لغزانی است که هر لحظه امکان فروپاشی دارد.