Trolls ( 2016 )

ترول ها شادترین موجودات جهان هستند، آنها تمام روز خود را با رقصیدن، آواز خواندن و بغل کردن همدیگر سپری می کنند. قطب مخالف آنها برگنس ها هستند، موجوداتی که بیشتر از زندگی آنها بدبختی می بارد. تنها راه بهبود زندگی برگنها خوردن یک ترول است و اهالی شهر برگن در یک روز تعطیل به نام ترولستایس دور هم جمع می شوند، سر آشپز آنها (کریستین بارانسکی) یکی از بهترین برگن ها را برای خوردن ترول انتخاب می کند. گریستل (کریستوفر مینتز پلاس) پسر پادشاه (جان کلیس) مشتاق به شرکت در این جشن است در حالی که او هرگز ترول نخورده است. متاسفانه ترول ها در روز جشن برای او یک نقشه ی فرار طراحی کرده اند و با این کار باعث می شوند تا سرآشپز برگن ها از شهر اخراج شود.

۲۰ سال بعد شاهزاده پاپی (آنا کندریک) و بقیه ترول ها زندگی شاد و امنی را سپری می کنند. در سالرگرد آزادی ترول ها از دست برگن ها پاپی و دوستانش یک مهمانی پر سر و صدا به راه می اندازند در حالی که این بر خلاف هشداری است که برنچ (جاستین تیمبرلیک) در مورد کارشان به آنها داده بود. وقتی صدای جشن ترول ها به گوش سرآشپز تبعید شده می رسد، او به دنبال گرفتن ترول ها است تا دوباره بتواند عظمت خود در شهر را پس بگیرد. در این راه پاپی و برنچ باید به شهر برگن ها بروند تا هم نوعان اسیر شده ی خود را نجات دهند.

انیمیشن ترول ها (محصول کمپانی DreamWorks Animation) سعی داشت تا محبوبیت و سودی مثل انیمیشن های لگوی برادران وارنر به دست آورد، این انیمیشن اقتباس موفقی از عروسک های محبوب ترول ها است. این امید بود که انیمیشن بتواند علاوه بر لذت بخش بودن، ارتباط خوبی نیز با مخاطبان برقرار کند. خوشبختانه ترول ها در تمامی این موارد موفق ظاهر شدند. این انیمیشن با جلوه های بصری خیره کننده و پیام های مثبت خود به خوبی مناسب کودکان است، اما در آن مطلب جالبی برای جلب توجه بزرگسالان وجود ندارد.

یکی از نقاط قوت انیمیشن ترول ها سبک بصری آن است. کارگردان های ترول ها، والت دورن و مایک میشل یک دنیای رنگارنگ و پر از کاراکترهای جالب و منحصر به فرد ساخته اند که هر کسی را به سمت خود جذب می کند. در انیمیشن موزیک و البته موزیسین های برجسته ای حضور دارند که توجه بینندگان را جلب می کنند، حتی می توان ترول ها را یک انیمیشن موزیکال نامید. موسیقی متن آن نیز که ترکیبی از آهنگ های شناخته شده و اورجینال پاپ است توانست ضرب آهنگ احساسی عالی در انیمیشن ایجاد کند و به جذاب تر شدن آن کمک بسزایی داشته باشد.

متاسفانه انیمیشن ترول ها پایه ی قوی برای ماندگار بودن و ارتقا برای نسخه های بعدی در اختیار ندارد. در مقایسه با انیمیشن های لگو (The LEGO Movie) و استورکس (Storks) این انیمیشن زیاد هوش مندانه و شوخ طبع به نظر نمی رسد. فیلمی کمدی است که بتواند باعث خندیدن اکثر افرادی شود که بیننده ی آن هستند، که در مورد انیمیشن ترول ها این اتفاق نمی افتد. بسیاری از کاراکترها (از جمله کاراکتر های اصلی پاپی و برنچ) که فیلم نامه ی آنها توسط جاناتان ایبل و گلن برگر نوشته شده است، بیشتر از یک مفهوم عمیق، شخصیت هایی سطحی و ضعیف به نظر می رسند. عوامل ساخت انیمیشن تلاش کرده اند تا با عجله قبل از طراحی ماجراهای آنها خود شخصیت ها را ایجاد کنند که این کارشان کاملا بی اثر بوده است.

آنا کندریک و جاستین تیمبرلیک سعی کرده اند تا با استفاده از هوش و جادبه های طبیعی صداهای خود کاراکترهای پاپی و برنچ را جذاب نشان دهند. این دو نفر در انیمیشن نقش های متفاوتی دارند، کندریک یک ترول پر جنب و جوش و فعال است، اما در سوی دیگر تیمبرلیک یک ترول افسرده و آینده نگر می باشد. محدودیت های فیلم نامه، باعث جلوگیری رابطه ی بیشتر آنها شده است، اما آنا و جاستین در انیمیشن جزو بهترین ها هستند. از صدا پیشگان کلیدی انیمیشن می توان به کریستین بارانسکی در نقش آشپز (Chef) برگنس ها، کریستوفر مینتز پلاس در نقش گریستل و زوئی دشنل در نقش بریجت اشاره کرد که هر کدام نقش کلیدی در ترول ها داشتند.
داستان ترول ها به موضوعاتی چون رسیدن به خوشبختی و غلبه بر موانع در این مسیر است. این انیمیشن همچنان با داستان زیبا و ویژگی های خوبی که دارد، بیشتر روی کودکان تاثیر گذار است تا افراد مسن تر، جنبه های احساسی آن در حد انیمیشن Inside Out نیست، اما در حد خود قابل قبول می باشد. اگر ترول ها فقط به منظور تاثیرگذاری روی کودکان ساخته شده باشد، بدون شک یکی از انیمیشن ها خوب در این زمینه می باشد. در انتها در مورد این انیمیشن می توان گفت، اگرچه ترول ها بیشتر برای کودکان جالب است، اما بزرگتر ها نیز می توانند لحظات شادی را با این کاراکترهای جذاب آن تجربه کنند.

انیمیشن “Trolls” در ادامه ورود انیمیشن های متعدد به سینما هالیوود در سال 2016 در حالی وارد سینما شد که از قبل طرفداران زیادی داشت، چرا که این شخصیت های دوست داشتنی برای اولین بار توسط “توماس دام (Thomas Dam)” در سال 1959 و در قالب عروسک طراحی شدند و طرفداران زیادی در بین کودکان بدست آوردند و اسباب بازی های مختلفی از آن ها به فروش رسید. در هر حال این انیمیشن با این پیش زمینه و با کارگردانی “والت دورن (Walt Dohrn)” و “مایک میشل (Mike Mitchell)” که پیش از این اثر “Alvin and chipmunks: chipwrecked” و “Shrek Forever After”را از او دیده ایم وارد سینما ها شد.

ترول ها موجودات خوشحالی هستند که در یک درخت زیبا و در یک جنگل زیبا با خوشحالی زندگی میکنند. آن ها همیشه خوشحال هستند و داستانشان بر پایه خوشحالی میباشد. آن ها همه چیزشان خوشحال است و احتمالا به همین دلیل است که موی سرشان و بالای سرشان به طرز شگفت آوری روشن است و میدرخشد. در واقع چگونه ممکن است همچین درخشندگی که انگار از لامپ های نئون به دست آمده را بوجود آورد؟؟

این موجودات کوچک و دوست داشتنی نمیتوانند که در یک لحظه حتی از خواندن آهنگ دست بکشند حتی یک لحظه، آن ها هریک ساعت یک بار باید همدیگر را بغل کنند و به بغل کردن علاقه دارند، آن ها طوری راس یک ساعت همدیگر را بغل میکنند که انگار سالهاست همدیگر را ندیده اند. اما در میان این همه خوشبختی و خوشحالی و بغل کردن ها یک دلیل و یا دلایلی هم برای کم کردن حجم خوشحالی ها وجود دارد به عنوان مثال موجوداتی که شبیه جن ها هستند و “Bergens”نام دارند خب این موجودات یعنی ترول ها و برگن ها دقیقا متضاد هم هستند وقتی که ترول ها شاد و خوشحال اند برگن ها عبوس و خشمگین هستند، ترول ها همواره در حال خواندن آهنگ و شادی کردن هستند اما برگن ها اکثرا به دنبال غم و اندوه اند اما همه این قضایا وقتی بدتر میشود که ما با این موضوع روبه رو میشویم که وقتی که برگن ها ترول ها را میخورند کمی خوشحال تر میشوند البته اثر آن هم برای زمانی کوتاه است در واقع برگن ها با خوردن ترول های خوشحال برای مدت زمان کوتاهی کمی خوشحال تر میشوند و در این دنیا همه دنبال راه هایی هستند که کمی آن ها را خوش حال تر کند.

برگن های غمگین در طول یک روز از سال میتوانند که به درخت هایی که ترول ها آن جا زندگی میکنند بروند و طعم کمی خوشحالی را تجربه کنند و اندکی خوش باشند در واقع آن ها سالانه جشنی به اسم “Trollstace” دارند که در این روز مشخص میتوانند طعم ترول ها و در واقع طعم اندکی خوشحالی برای خودشان را بچشند. خب زمان زیادی طول نمی کشد که ترول ها با نظر شاه باهوش خودشان “Peppy” تصمیم میگیرند که برای رسیدن به آزادی و در واقع جلوگیری از انقراض نسل خود یک تونل زده و از لا به لای دیوار ها به سمت آزادی فرار کنند. البته این قضیه به بیست سال پیش برمیگردد. امروز ترول ها در خانه جدیدشان که در یک دره خوش آب و هوا و زیبا قرار دارد زندگی جدیدی را آغاز کرده اند و دوباره خوشحال و شاد با هم زندگی میکنند. بله آن ها عاشق آواز خواندن هستن و شاه پپی هم در حال تدارک برای انتقال تاج و تخت خودش به دخترش میباشد و در حال تدارک برای این انتقال است.

اما “Poppy” دختر شاه به نظر زیبا ترین، باهوش ترین، شیرین ترین و خوشحال ترین ترولی است که ما تا به حال دیده ایم و از او خوشحال تر در سرزمینشان وجود ندارد. بله او میتواند رهبری این گروه آوازه خوان و سرخوش و کسانی که دوست دارند همدیگر را بغل کنند را به مدت طولانی در دست بگیرد. همانطور که میدانیم سرزمین یا بهتر است بگوییم دره ای که پوپی و اهالی مهربان و خوشحال اش در آن سکونت میکنند پر از ترول های خوشحال و ترول هایی است که عاشق بغل کردن هستند. آن ها هیچ رابطه ای با بدبختی و غم ندارند و نمی خواهند که غم و بد بختی به سرزمینشان راه پیدا کند. اما آن ها کمی غمگین هستند چون که از خطر برگن ها و این که بیایند و آن ها را قورت بدهند و لای دندان هایشان بجوند کمی میترسند و این قضیه تنها قضیه ایست که آرامششان را سلب میکنند و تنها راه خروج از این غم رهایی از دست برگن هاست، نه فرار از دست آن ها.
منبع:videolog