Silence ( 2016 )

مارتین اسکورسی اعلام کرده است که او ۲۵ سال برای تولید نسخه ی انگلیسی فیلم Silence که اقتباسی از کتابی ژاپنی اثر شاساکو اندو می باشد، تلاش کرده است. با تماشای فیلم تا انتها می توان فهمید که چرا تولید آن اینقدر سخت بود و مدت زیادی طول کشید و همچنین تلاش هایی که او برای منابع مالی و توزیع آن کرده بود معلوم می شود. فیلم Silence نشان دهنده ی موضوعاتی عمیقی در ذهن مارتین اسکورسی مثل ایمان، گناه و عدالت می باشد، که بعد از سه دهه توانست آنها را در قالب فیلم نمایش بدهد. اما این مجموعه ی اعتقادات در قالب فیلم مقداری آهسته، بی روح و کمی خسته کننده به نظر می رسد. طرفداران Silence را فیلم کاملا با احساس و هوشمندانه می دانند. منتقدان نیز به نسبه با این موضوع موافق هستند در حالی که مایل اند نباید مجموع این کار این همه سال طول می کشید.

اگر بخواهیم عادلانه صحبت کنیم ساختن صحنه های عمدی از آزار و اذیت های مذهبی زیاد جالب نیست. داستان در قرن ۱۷ در ژاپن شروع می شود در حالی که کاتولیک ها از جمله پدر فریرا (لیام نیسون) بخاطر عقاید خود شکنجه و حتی به قتل رسانده می شوند. فریرا یک گزارش از مورد آزار و اذیت قرار گرفتن نوشته و آن را به پرتغال ارسال می کند، این گزارش در پرتغال توسط دو شاگرد سابق او، سباستیائو رودریگز (اندرو گارفیلد) و فرانسیسکو گارپ (آدام درایور) خوانده می شود. با وجود مخالفت کلیسا، رودریگز و گارپ با مسئولیت خود برای پیدا کردن فریرا به ژاپن سفر می کنند تا در صورت زنده بودن فریرا، او را نجات دهند.

وقتی که آنها می رسند، این دو مسیحی پناهگاه مخفی کاتولیک ها را پیدا می کنند، اما نهایتا آنها نیز با همان نیروهایی که فریرا را تهدید می کردند، مواجه خواهند شد. اگرچه انتظار کارهای قهرمانی از این فیلم می رفت ولی قرار نیست ماجرا شبیه به نجات پدر رایان باشد. اسکورسی بیشتر روی رودریگز و تصمیم غیر ممکن او تمرکز دارد. او از تمام درد و رنج ها و وحشت هایی که در انتظارش هستند، ترسی ندارد، حتی از اینکه ممکن است اسیر شود و به قتل برسد. (اسیرانی که مسئولیت اداره ی آنها به عهده ی یک فرد بی رحم به نام اینوئه با بازی ایسی اوگاتا می باشد
).صحنه های اولیه فیلم Silence، ترسناک و البته سرشار از چشم اندازهای زیبای طبیعی ژاپن می باشد. صحنه هایی که از بالا کاراکترها را نشان می دهد، به این موضوع اعتقادی اشاره می کند که خدایی در این اطراف وجود دارد اما، چرا جلوی رنج و سختی کشیدن پیروان خود را نمی گیرد؟ یکی از مسائل تاثیر گذار در فیلم، شدت کارهای اینوئه و شخصی روانی او می باشد و این باعث محدود شدن تمرکز اسکورسی روی فیلم شده است. مسئله ی دیگر در مورد انتخاب رودریگز می باشد. او می خواهد در فیلم باشد یا خیر؟ او باید در فیلم حضور داشته باشد یا نه؟ این سوال مشکلی در فیلم ایجاد نمی کند، اگر اسارت رودریگز راحت به نظر برسد یا کاربرد اینوئه در فیلم ساده باشد. اما شما واقعا نیاز دارید تا روی این کاراکتر مانور داده شود تا او و مبارزه اش در طول ۱۶۱ دقیقه ی فیلم Silence جالب باشد. به نظر می رسد پایان فیلم یک نتیجه گیری طولانی از مسائل از قبل مشخص شده باشد، در طول فیلم نیز اسکورسی چندین بار درگیر چرخه های تکراری می شود.

اگر هدف فیلم قرار دادن متفکرانه ی مخاطبان در جریان بد رفتاری ها و شکنجه های یک مرد برای هفته ها، ماه ها و یا سالها بود، ماموریت با موفقیت انجام شده است. اما این مسئله با وجود موضوع قوی و گرافیک عالی مقداری به فیلم مارتین اسکورسی لطمه وارد کرد. اسکورسی با استفاده از تسلط، نبوغ، تدوین و موسیقی عالی، یکی از جذاب ترین فیلم های تاریخ را ساخت، تجاربی که در فیلم استفاده شدند، شخصیت های خوب و مهارت بی نظیر از دیگر نقاط عطف این فیلم می باشند. همه ی این مسائل نشان دهنده ی این است که اسکورسی همواره تمایل دارد کارهای بزرگتری انجام دهد و به اعتبار خود بیافزاید.

یکی دیگر از کاراکترهای خوب فیلم یک فرد محلی به نام کیچیجیرو (یوسوکه کوبوزاکا) می باشد. او قبل از اینکه مسیحیان به ژاپن بیایند به عنوان یک مرتد شناخته می شد، او در فیلم بین عقاید و حفاظت از خود دو دل است و در ادامه از رودریگز برای مورد بخشش قرار گرفتن التماس می کند. کیچیجیرو به خاطر شکست های بی پایان خود کاملا در فیلم برجسته شده بود و به نظر می رسد اسکورسی با ترحم خاصی به او توجه کرده است. نقش لیام نیسون نیز کاملا هوشمندانه می باشد. لیام بطور کاملا واضحی یکی از بهترین های سینما و البته قهرمانان فیلم های اکشن می باشد که از صحنه های درگیری زیادی در فیلم های مختلف بدون هیچ آسیبی جان سالم به در برده است و ما شاهد یک نقش کاملا متفاوت و تاثیر گذار از نیسون در Silence هستیم.
مسائل مذهبی که محوریت فیلم Silence هستند، جالب و چالش برانگیز می باشند. اما محاصره ی فیلم توسط این موضوعات گاهی اوقات خسته کننده می شود. در مورد صحنه های فیلم هم می توان گفت برخی از آنها واقعا بی نظیر بودند (یک ساحل سنگی که همراه با بادها و جزر و مد های خطرناک می باشد)، اما برخی دیگر از صحنه در طول فیلم کاملا بی اثر به نظر می رسند. معنای فیلم Silence به خوبی فهمیده می شود اما به ندرت می توان تحت تاثیر آن قرار گرفت. این فیلم به گونه ای است که شما باید با توجه کامل و البته حداقل دوبار آن را ببینید تا بتوانید آن را درک کنید.

« سکوت » براساس رمانی به همین نام به قلم شوساکو ایندو ساخته شده است. از این رمان مشهور ژاپنی تاکنون دو اقتباس سینمایی انجام شده که اولی به کارگردانی ماساهیرو شینودا در سال 1971 و دومی در سال 1994 توسط ماریو گریلو بوده است. « سکوت » یکی از آثار مورد علاقه مارتین اسکورسیزی بود که از سه دهه پیش تاکنون قصد ساختنش را داشت اما هربار به دلایل متفاوتی از جمله بحث های مالی و زمانبندی، ساخت این اثر میسر نگردید. اسکورسیزی در نهایت پس از ساخت « گرگ وال استریت » با خود عهد کرد که تا زمان ساخته شدن « سکوت » هیچ پروژه سینمایی را نپذیرد. او برای رسیدن به خواسته اش هیچ دستمزدی برای ساخت این فیلم دریافت نکرد و بازیگران مشهور فیلم هم حاضر شدند با مبلغ بسیار پائین تر از آنچه که معمولاً دریافت می کنند در این فیلم بازی کنند

داستان فیلم در قرن هفدهم میلادی روایت می شود. در این دوران کلیسای لیسبون تصمیم می گرد دو کشیش جوان و معتقد خود به نامهای رودریگوئز ( آندرو گارفیلد ) و گارپ ( آدام درایور ) را مامور کند تا به کشور ژاپن سفر کنند و از سرنوشت کشیش فریرا ( لیام نیسن ) مطلع شوند. فریرا کشیشی بوده که گفته می شود هم اکنون به آئین بودایی درآمده اما دو کشیش جوان به چنین چیزی اعتقاد ندارند. با اینحال ورود این دو کشیش به ژاپن اتفاقات عجیب و خشنی به همراه دارد که...

اسکورسیزی در دوران فیلمسازی خود ثابت کرده که همواره به سوژه های مذهبی علاقه مند است و بدش هم نمی آید که بتواند از مذهب به عنوان خرده داستان در فیلمهایش و یا حتی جریان اصلی ( مانند فیلم « آخرین وسوسه مسیح » ) استفاده نماید. وی پس از سالها تصمیم گرفته تا اینبار به موضوعی کاملاً مذهبی در فیلم « سکوت » بپردازد که قرار است تقابلی میان اندیشه و ایمان باشد؛ جایی که می بایست سرسختی انسان مورد آزمایش قرار گیرد تا ایمان او سنجیده شود.

دریا در اثر جدید مارتین اسکورسیزی نقش مهمی داشته است. اسکورسیزی با هوشمندی در موقعیت های مختلف داستان نمایی از دریا را به تصویر کشیده تا آرام و طوفانی بودن آن را به نمایش بگذارد و از این طریق، وضعیت شخصیت های داستان را بازگو نماید. دریایی که باشکوه و اغلب آرام است و می توان به دل آن زد اما این دریا روی دیگری هم دارد و آن زمانی است که طوفانی و سهمگین است و تمام افراد سعی دارند از آن فرار کنند و کسانی هم که موفق به فرار نشوند، قطعاً از مهلکه جان سالم به در نخواهند برد.

دو کشیش فیلم « سکوت » نیز چنین وضعیتی دارند. در ابتدای فیلم آنها در آرامش مطلق و قدرت و ایمان کامل پا به ژاپنی می گذارند که در یکی از خشن ترین دوره های تاریخ خود به سر می برد و برای معتقدین مسیحیت می تواند یک جهنم کامل را تداعی کند. در این دوران شوگان در ژاپن " مسیحیان پنهان " را شناسایی کرده و بدترین شکنجه های انسانی را بر آنان روا می دارند. اسکورسیزی بطور بی رحمانه ای این شکنجه ها را در تاثیرگذارترین قاب های سینمایی به تصویر کشیده است. لحظاتی که با خشونت کامل همراه است و شاید تماشای اثر را تا حد زیادی برای مخاطب دچار مشکل کند.

مجموعه خشونت هایی که در فیلم به تصویر کشیده شده اند در نهایت دو کشیش اصلی داستان را به نقطه ای سوق می دهند که در تضاد کامل با وضعیت اولیه شان می باشد. آنها که متعصب بودند، این سوال را در مقابل دیدگان خود می بینند که چرا پاسخی برای این حجم از خشونت وجود ندارد. مسیحیان در این منطقه به آتش کشیده می شوند یا به راحتی سرشان از بدنشان جدا می شود. در این وضعیت کشیش ها به دلایل سکوت پروردگارشان می اندیشند و پایه های تنزل ایمانشان شکل می گیرد. این در حالی است که کشیش فریرا که در پی سرنوشت آن هستند ظاهراً قبلاً با چنین پرسشی مواجه شده بوده است. اسکورسیزی مشخصاً اینبار قصد داشته تا تقابل انسان با درون خودش را یادآوری کند. جایی که ایمان افراد در شرایط وحشتناک به آزمایش گذاشته می شود و این سوال مطرح می شود که چرا می بایست میان آئین ها یکی انتخاب شود و اصلاً تفاوت آنها در چیست؟

« سکوت » از حیث تکنیک های سینمایی نیز اثری قابل ستایش است که امضای مارتین اسکورسیزی را پای اثر دارد. در روزهایی که آثار سینمایی رفته رفته قاب بندی های تلویزیونی به خود گرفته اند، اسکورسیزی نماهای دور و عریض با جزئیات فراوان و رعایت اصول زیبایی شناسی را به کار گرفته تا تماشاگر غرق در داستان و موقعیت هایی شود که اگرچه خوشایند نیستند و حال او را خوب نمی کنند، اما به شدت سینمایی و جذاب و البته تاثیرگذار هستند.

بازیگران « سکوت » بازیهای بسیار خوبی از خود به نمایش گذاشته اند و البته انتخاب شان توسط اسکورسیزی به اندازه کافی در ماه های اخیر تعجب برانگیز بوده است. اندرو گارفیلد که سال بسیار خوبی را با « ستیغ اره ای » و حالا « سکوت » پشت سر گذاشته، بازی قابل توجهی از خود به نمایش گذاشته است. با اینحال به نظر می رسد که می شد انتخاب های بهتری هم برای نقش رودریگوئز داشت. آدام درایور دیگر بازیگر فیلم است که وزن بسیاری هم برای حضور در این پروژه کاهش داده و بازی تاثیرگذاری هم از خود به نمایش گذاشته است. درایور رفته رفته در حال تبدیل شدن به یک ستاره در سینماست و به نظر می رسد روند صعودی دوران حرفه ای وی ادامه داشته باشد. لیام نیسن هم که تماشای او در نقش های اکشن به امری متداول برای مخاطبین سینما مبدل شده، در نقش کشیش فریرا بازی تاثیرگذاری از خود به نمایش گذاشته است. اما فیلم یک بازی تماشایی هم دارد که متعلق به ایسی اوگاتا است که اگر خوش شانس باشد می تواند نامش در لیست نامزدهای اسکار هم قرار بگیرد.

« سکوت » قطعاً یکی از بهترین آثار سینمایی در سال جاری است که مختص به سینماست و اختصاصاً برای پرده عریض سینما ساخته شده است. فیلم جدید مارتین اسکورسیزی اینبار تماشاگرش را به جای تماشای دنیای بزهکارانه انسانها در « گرگ وال استریت » ، به تماشای وجود داخلی خودشان می نشاند و سوالات بسیاری را در ذهن او ایجاد می کند تا ایمانشان را مورد چالش قرار دهد. تماشای « سکوت » می تواند پاسخ های متفاوتی از مخاطب دریافت کند که ارتباط مستقیمی به اعتقاد او خواهد داشت.
منبع: مووی مگ