Arrival ( 2016 )

ساخت فیلم « ورود » که تقریباً با پنهان کاری همراه شده بود، پس از شروع تبلیغات بزرگ میدانی با یک جنجال عجیب و بزرگ آغاز شد و آن اشتباه طراح پوستر در درج المان های هنگ کنگ در صحنه مربوط به حضور موجودات فضایی در این منطقه بود. در واقع طراحان پوستر فیلم اشتباهاً تصویری از شانگهای را منتشر کرده بودند اما در پوستر آن منطقه نام هنگ کنگ درج شده بود که همین امر باعث هجوم کاربران هنگ کنگ به صفحات اجتماعی فیلم شد.

داستان فیلم درباره فرود موجودات ناشناخته بر روی سطح سیاره زمین است. اهالی زمین اطلاعی از انگیزه موجودات فضایی ندارند و در واقع نمی دانند که آیا آنها قصد نابودی زمین را دارند یا برای گفتگو به این سیاره آمده اند. در این وضعیت ارتش به سراغ دکتر لوئیس بنکس ( اِمی آدامز ) که استاد زبان شناسی است می رود تا بتواند با کمک او، ارتباطی میان انسانها و موجودات فضایی شکل دهد. تلاش های دکتر بنکس برای ارتباط با موجودات فضایی بسیار سخت پیش می رود و از طرف دیگر چین و روسیه اعلام کرده اند که بزودی جنگی را علیه موجودات فضایی آغاز خواهند کرد و...


در سالهای اخیر آثار فراوانی در ارتباط با حضور موجودات فضایی بر روی سیاره زمین ساخته شده که رویکرد اغلب آنان وقوع درگیری میان فضایی ها و ساکنین زمین بوده است. اما در فیلم « ورود » خبری از این حجم از خشونت ها نیست و اثر با مقدمه ای تاثیرگذار و هیجان انگیز آغاز می شود که طی آن سفینه های عجیب و غریب بی آنکه حرکت غیرمعقولی انجام دهند، به زمین رسیده و بصورت ثابت در آن قرار می گیرند تا مخاطب درگیر یک حس کنجکاوی قوی درباره دلایل حضور آنها بر روی زمین باشد. عنصر کنجکاوی و تعلیق در فیلم « ورود » در اوج خود قرار دارد و دنیس ویلنوو به بهترین شکل ممکن مخاطب را تشنه یافته حقیقت درباره موجودات ناشناس نگه می دارد.

با اینحال تمرکز فیلم نه بر روی موجودات فضایی بلکه بر روی شخصیت هایی است که به داستان وارد می کند و آنان را درگیر ارتباط با فضایی ها می نماید که در راٌس این هرم دکتر بنکس قرار دارد. ویلننو در ابتدای فیلم وضعیت او را در چند نما به تصویر می کشد تا مخاطب بداند که او فقدان بزرگی را تجربه می نماید و از لحاظ روحی در وضعیتی خاص قرار دارد. این خلاصه وضعیت ساده درباره دکتر بنکس در ادامه داستان و با قرارگیری این شخصیت در بطن ماجراهای مختلف به خوبی پرورش یافته و مخاطب نیز با او همراه می گردد. در واقع بنکس در مواجه با موجودات فضایی و البته افرادی که در اطرافش حضور دارند، به بلوغ می رسد که باعث می شود اثر در بخش شخصیت پردازی در اوج باشد و قهرمان داستان رها شده نباشد.


« ورود » در به تصویر کشیدن موقعیت موجودات فضایی نیز جزئیات فراوانی را رعایت کرده که کمتر در یک اثر تخیلی در دوران مدرن سینما به آن توجه شده است. موجودات فضایی فیلم بی آنکه انسان نما باشند و رفتاری انسان گونه داشته باشند، کاملاً از ساختاری منحصر به فرد برخوردار هستند که کنجکاوی مخاطب درباره آنها را بر می انگیزد. آنها نه ستیزه جو هستند و نه برای موضوع کلیشه ای نظیر استفاده از هسته زمین در اینجا حضور دارند، آنها آمده اند تا با اهالی زمین ارتباط برقرار نمایند و در این راه به نظر می رسد که حوصله فراوانی هم دارند!

اما شاید بتوان نقطه اوج هنر سازندگان « ورود » را در طرح مفاهیم اخلاقی در لایه های زیرین فیلمنامه عنوان کرد که در دو سال گذشته آثاری نظیر « مریخی » و « بین ستاره ای » سعی در دستیابی به آن داشتند اما به دلیل وجه بلاک باستر بودنشان این مفاهیم خیلی به چشم نیامد و در میان جلوه های ویژه و مباحث تکنیکی رنگ باخت. « ورود » با هوشمندی از گرفتار شدن در دام بسط دادن داستان به نقطه ای که هیجان و جلوه های ویژه را به روند اصلی فیلم مبدل می کند، فرار کرده و در عوض از حضور موجودات فضایی بر روی سیاره زمین به مباحث اخلاقی رسیده است.


در واقع در « ورود » تماشاگر ابداً قرار نیست که شاهد یک درگیری و قطعاً پیروزی اهالی زمین با برافراشتن پرچم باشد بلکه در اینجا عشق و ارتباط و البته درد فقدان به موضوع اصلی فیلم بدل می شود و برای معدود دفعات در تاریخ سینما، حضور موجودات فضایی منجر به ایجاد بُعد احساسی فراوان در داستان می گردد که خوشبختانه توسط فیلمساز مدیریت شده و به آرامی جای خود را در دل مخاطب ایجاد می نماید. « ورود » تلنگری به مخاطب بابت قضاوت ها و عدم درک متقابل و بطور کل، خودشناسی می زند که می تواند عواقب فراوانی داشته باشد.

ویلنوو در ساخته قبلی اش به نام « سیکاریو » نشان داده بود که تسلط کاملی به میزانسن و دکوپاژ آثارش دارد و این مسئله در « ورود » نیز به خوبی خودنمایی می کند. ویلنوو با بهره گیری صحیح از موسیقی متن در لحظات مختلف فیلم هیجان و آرامش را به اندازه به مخاطب ارائه می کند. فیلمبرداری اثر نیز تماشایی است و در فیلم خبری از برش های ناگهانی و تکانهای شدید دوربین درلحظات حساس نیست. هوشمندی فیلمبرداری مخصوصاً در قاب بندی ها ، « ورود » را به یک گزینه محتمل برای رقابت اسکار تبدیل می نماید.

در میان بازیگران فیلم نیز بازی های یکدستی به چشم می خورد. اِمی آدامز در نقش اصلی فیلم بهترین انتخاب برای بازی در نقش دکتر بنکس بوده است. آدامز به خوبی توانسته در لحظاتی از فیلم ویرانی احساستش را به تصویر بکشد و در لحظاتی دیگر درماندگی اش بابت نحوه ارتباط با موجودات فضایی را مجسم نماید. جرمی رینر و فارست ویتاکر نیز به خوبی اِمی آدامز را در فیلم همراهی کرده اند.


« ورود » قطعاً یکی از برترین آثار تاریخ سینما درباره حضور موجودات بیگانه بر روی سیاره زمین است. کریستوفر نولان اگرچه در « بین ستاره ای » تا حدودی موفق شده بود قدرت عشق و انسانیت را در یک سوم پایانی به تصویر کشیده و مخاطب را درگیر واکنش های احساسی نماید، اما هرگز به بلوغی که دنیس ویلنوو در « ورود » به آن دست یافته نرسیده است. ویلنوو با « ورود » اثری را به ارمغان آورده که مخاطب را غرق در احساساتی خواهد کرد که هرگز ، موجودات بیگانه فضایی قادر به رقم زدن آن نبوده اند! کمتر در تاریخ سینما شاهد اثری تخیلی بوده ایم که منجر به تفکر عمیق مخاطبش شود؛ « ورود » یکی از این معدود آثار است و احتمالاً در آینده آثاری با الهام از این فیلم ساخته و روانه سینما خواهد شد.

منبع:مووی مگ