Allied ( 2016 )

در سال ۱۹۴۲، افسر اطلاعاتی کانادا مکس واتن (برد پیت) در یک ماوریت در مراکش است، همکار او ماریان بوسجور (ماریون کوتیلار) نیز یک مبارز مخفی فرانسوی است. به عنوان یک زن و شوهر آنها جهت انجام عملیاتی بر علیه یکی از اعظای بلند پایه ی حزب نازی یکی از شهرهای کارابلانکا می شوند. رابطه ی بین آنها عمیق تر می شود و حدود یک سال بعد هر دوی آنها با هم ازدواج می کنند و به همراه دختر جوانشان در لندن زندگی می کنند.

مکس از زندگی خود راضی است، تا اینکه یک روز رئیسش به او خبر می دهد که مریان تحت نظر است و در حقیقت ممکن است او یک جاسوس مخفی آلمانی باشد. به او دستور می رسد تا در عرض چند روز بفهمد که ماریان گناهکار است یا خیر، مکس در همین حال در تلاش است تا بطور مخفیانه بی گناهی ماریان را اثبات کند و در همین حال یک سوال وحشتناک مطرح می شود: آیا تمام روابط ماریان با او واقعی بوده، یا تظاهری؟

برنده ی جایزه ی اسکار رابرت زمکیس، فیلم سازی است که به ندرت در دو فیلم با یک ژانر حضور پیدا می کند و این روند با آخرین فیلم خود یعنی Allied (متفقین) که موضوعات جنگ جهانی دوم، عاشقانه، درام و هیجان انگیز را شامل می شود، ادامه دارد. استفاده بازیگران درجه یکی مثل برد پیت و ماریون کوتیلار و ویژگی های آنها باعث شده است تا فیلم یک تجربه ی جذاب از جنگ را به مخاطبان منتقل کند. با این حال بزرگترین عامل فروش فیلم (صحنه های احساسی بین دو کاراکتر اصلی) یکی از ضعیف ترین عناصر آن می باشد.

فیلم نامه Allied (متفقین) توسط استیون نایت (نویسنده و کارگردان فیلم Locke و سازنده ی فیلم Peaky Blinders) نوشته شده است و فیلم در روایت داستان کلی خود بسیار مختصر و کوتاه به نظر می رسد. زمکیس در فیلم خود با دقت خوبی عمل کرده است، او در فرآیند ساخت از صحنه های مختصر و مفیدی استفاده کرده است و از توالی آنها به درستی استفاده کرده است. تصویر بردار فیلم دان برگس صحنه هایی ظریفی با استفاده از هنر خود ایجاد کرده است. طراحی تولید، لباس ها، تغییرات فضای فیلم و آهنگسازی الان سیلوستری، باعث شده است تا فیلم متفقین یک عنوان جالب در سری فیلم هایی با محتوای جنگ جهانی باشد.

هسته ی اصلی فیلم که آنرا تحت شعاع قرار داده است رابطه ی عاشقانه ی بین ماریان و مکس است. در حالی که فیلم های جنگ جهانی دوم مثل فیلم Lust, Caution آنگ لی داستان دو کاراکتر درگیر جنگ را بیان می کند و نشان می دهد که هرگز در چنین شرایطی نمی توان به کسی اعتماد کرد، این زمینه در فیلم متفقین نیز وجود دارد. نتیجه این کارها یک فیلم عاشقانه و جذاب ضمن جنگ جهانی و فعالیت جاسوسی است.

عملکرد برد پیت و ماریون کوتیلار در فیلم Allied نقاط قوت و ضعف خود را به همراه داشته است. این دو زوج پتانسیل کافی برای جالب نشان دادن بخش عاشقانه ی فیلم را داشته اند، اما آنها باید از این مهارت خود در دیگر صحنه های فیلم نیز استفاده می کردند.

بجز پیت و کوتیلار به عنوان بازیگران اصلی بازیگران مکملی که در فیلم هستند، حضور قابل قبولی در متفقین داشته اند که از جمله ی آنها می توان به جیرد هریس (بازیگر فیلم Mad Men) در نقش فرانک هسلاپ، لیزی کاپلان (The Interview) در نقش بریجت، خواهر مکس اشاره کرد. بازیگرانی مثل متیو گود (Stoker) و سیمون مک برنی (The Conjuring 2) نیز حضور کوتاهی در فیلم داشتند.

به عنوان سخن نهایی می توان گفت که فیلم Allied (متفقین) یک فیلم جذاب، در موضوعات جنگ جهانی با ژانر عاشقانه/درام/هیجان انگیز می باشد که با بازی برجسته بازیگران درجه یکی مثل برد پیت و ماریون کوتیلار کاملا ارزش دیدن را دارید و عنوان قابل قبولی در کارنامه ی این بازیگران و رابرت زمکیس می باشد.

متفقین" فیلمی درباره‌ی جنگ جهانی دوم است که تمام کنش‌های فیلم دور از خط مقدم جنگ رخ می‌دهد. چه در کافه‌ها یا سالن‌های انتظار چه در خیابان‌های بمباران‌شده‌ی لندن، شخصیت‌های داستان با مشکلات و رنج‌هایی مواجه می‌شوند که زندگیِ دور از درگیری نظامی را تشریح می‌کند. "متفقین" چیزی بیشتر از یک فیلم جنگی جاسوسی و هیجان‌انگیز ا‌ست؛ تلاش کرده تا شبیه رمان‌های «لِن دیتون (نویسنده انگلیسی)» بنماید و البته تصویری غنی و پرجزئیات از آن دوره که در عین حال داستانی خیالی از دسیسه‌های پنهانی، جاسوسی و خیانت را بازگو می‌کند. کلیت فیلم خوب است اگرچه رابطه‌ی مرکزی شخصیت‌های فیلم می‌توانست دقیق‌تر و بهتر پرداخته شود. حس اجبار و ناگزیری که در نصفه‌ی دوم فیلم پیش می‌آید کمی مشکل دارد.

با ادای دینی به فیلم کلاسیک ماندگار هامفری بوگارت در سال 1942، یکی از صحنه‌های ابتدایی "متفقین" در کازابلانکا و در مکانی که بی‌شباهت به «کافه‌ی ریک» نیست، اتفاق می‌افتد. به نحوی که حتی از دیدن بوگارت یا کلود رینس در آن‌جا یا خواندن ترانه‌ی «همان‌طور که زمان سپری می‎شود» با صدای بلند حضّار شوکه نخواهیم‌شد. در این مکان، «مکس واتان (برد پیت)» افسر جاسوس کانادایی با مبارز مقاومت فرانسوی به نام «ماریان بوسه‌ژو (ماریون کوتیار)» دیدار می‌کند. این دو تحت پوشش ظاهریِ یک زوج متاهل که از آزادی خود در شهری مراکشی لذت می‌برند، توطئه‌ی ترور یک سفیر آلمانی را در سر می‌پرورانند. با وجود خطراتی که نقشه را تهدید می‌کند (مکس احتمال به ثمررسیدن آن را 60 به 40 عنوان می‌کند)، اضطراب و هیجان موقعیت باعث ایجاد جرقّه‌‌ای از عشق میان این دو می‌گردد. آیا حسی عاطفی در خلال یک ماموریت حساس می‌تواند این دو را به سلامت به خانه بازگرداند؟ و آیا پس از این ماموریت و شعله‌های جنگی که هنوز زبانه می‌کشد، یک شغل امن اداری می‌تواند مکس را از اتفاقاتی که ریشه در ماموریت کازابلانکا دارد محافظت کند؟

«رابرت زمیکس» کارگردان، تجربه‌های سینمایی و نوآوری‌های زیادی را در طول سابقه‌ی هنری پربار و متنوعش از سر گذرانده. عناوینی چون «بازگشت به آینده»، «چه کسی برای راجر خرگوشه پاپوش دوخت»، «فارست گامپ»، «تماس» و «دور افتاده» ادعای قصه‌گویی عالی او و قرارگرفتن در لیست درجه‌یک‌های هالیوود را تصدیق می‌کنند. "متفقین" جزو فیلم‌های خوب اوست که البته چندان پیشگام و خاص به چشم نمی‌آید ولی حداقل از جلوه‌های ویژه به نحوی مطلوب برای به تصویرکشیدن جزئیات آن دوره استفاده کرده. اگر بخواهیم نگاهی کلی به کارنامه‌ی زمیکس بیفکنیم، بعید است بتوان "متفقین" را جزو آثار ماندگار او دانست.

شاید "متفقین" جذبه‌ی لازم برای هیاهوی اسکار را نداشته باشد، اما آن‌قدر خوب است که بدون تبلیغات هم بتواند مردم را به سینماها بکشاند. می‌توان گفت فیلم‌هایی همانند این که دو ساعت سرگرمی خالصند و از بازیگرانی جذاب، لوکیشن‌هایی عجیب و سراسر احساس و تعلیق بهره‌مندند، در یک یا دو دهه‌ی پیش به شدت جلب توجه می‌کردند اما از آن زمان تاکنون تجارت سینما بسیار فرق کرده. "متفقین" یک فیلم بزرگ نیست اما به قدری بامهارت و زیبایی ساخته شده که لیاقت دیده‌شدن را دارد. متاسفانه، عملکرد ضعیف در گیشه، می‌تواند تعداد این فیلم‌ها را که تداعی‌گر دوران کودکی هالیوود است، کاهش دهد.

منبع: نقد فارسی
مترجم: بابک مؤیدزاده